Του Πάρη Μακρίδη
Σίγουρα οι δημοσκοπήσεις δεν προσφέρονται για ασφαλή συμπεράσματα. Το φιάσκο των δημοσκοπικών εταιρειών τόσο για το δημοψήφισμα όσο και στις τελευταίες εκλογές, έχει δημιουργήσει (δικαίως) μια αίσθηση αναξιοπιστίας στα πορίσματά τους. Από την άλλη βέβαια οι δημοσκοπήσεις προσφέρουν μια εικόνα ακόμα κι αν αυτή δεν είναι ακριβής. Η τελευταία δημοσκόπηση της MRB (διενεργήθηκε στο διάστημα 4 – 11 Φλεβάρη) αξίζει αναφορά για ένα παραπάνω λόγο, κι αυτός είναι ότι το δείγμα είναι μεγάλο (2.000 άτομα) και οι ερωτήσεις έγιναν με κάλπη στα σπίτια των ερωτώμενων και όχι τηλεφωνικά. Συνεπώς τα συμπεράσματα που μπορούν να προκύψουν μπορεί κανείς να πει ότι είναι πιο ασφαλή.
Τα λαϊκά στρώματα σε απελπισία
Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι η πολιτική της και η δική της μνημονιακή «διαχείριση» θα οδηγήσει τη χώρα σε καλύτερες μέρες. Φυσικά κάτι τέτοιο αποτελεί ψέμα και τα λαϊκά στρώματα που βλέπουν τον οδοστρωτήρα των αντιλαϊκών μέτρων να συνεχίζεται το καταλαβαίνουν πολύ καλά. Όλοι οι δείκτες σχετικά με τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας έχουν συντριπτικά αρνητικά ποσοστά.
Συγκεκριμένα,
- η απαισιοδοξία για τη γενική κατάσταση της χώρας φτάνει το 93,2%
- για την οικονομία το 93,5%
- και για την εξέλιξη της προσωπικής/οικογενειακής κατάστασης για το ίδιο διάστημα το 74,5%.
Όλα αυτά προκαλούν, σαν αποτέλεσμα,
- αισθήματα οργής: 63,9%
- και ντροπής: 49,3%
ενώ
- η ελπίδα (13%)
- και η περηφάνια (2,7%)
τα οποία αποτελούσαν προεκλογικές παντιέρες του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν πάει περίπατο…
Ο ΣΥΡΙΖΑ στον τοίχο
Μόλις πέντε μήνες μετά τη νέα του εκλογή, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να χάσει πλήρως το πολιτικό του «καύσιμο», σε βαθμό που να υπολείπεται της ΝΔ στην πρόθεση ψήφου κατά 3,7% (ΝΔ 26,9%, ΣΥΡΙΖΑ 23,2%).
Θέλει πραγματικά πολλή μεγάλη προσπάθεια για να καταφέρει κάποιος να «αναστήσει» τη ΝΔ και να παρουσιάσει τον Κ. Μητσοτάκη ως «εναλλακτική»! Αυτό το κατόρθωμα χρεώνεται αποκλειστικά στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ έχει προκαλέσει μεγάλη απογοήτευση στον κόσμο που τον ψήφισε, αφού οι αυταπάτες περί «παράλληλων προγραμμάτων» και «καλύτερης» εφαρμογής των Μνημονίων διαλύονται με ταχύτατους ρυθμούς. Οι αρνητικές γνώμες για τους χειρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ φτάνουν το 76,9%.
«Κανένας» – η απάντηση της κοινωνίας
Η απογοήτευση των λαϊκών στρωμάτων στρέφεται ενάντια και στα δύο μεγάλα κόμματα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ερώτημα για την ικανότητα διακυβέρνησης πρώτη αναδεικνύεται η απάντηση
- «κανένα κόμμα» με 39,4%
ενώ στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός ανάμεσα σε Α. Τσίπρα και Κ. Μητσοτάκη
- ο «κανένας» βγαίνει πρώτος με 41,6%.
Η κοινωνία απαντά «ναι» σε πρόγραμμα ρήξης
Πολύ ενδιαφέρον βέβαια έχουν και οι απαντήσεις που σκιαγραφούν το τι θα έπρεπε να γίνει για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη των λαϊκών στρωμάτων. Το πρώτο δεδομένο είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας έχει κατανοήσει το αδιέξοδο των μνημονιακών πολιτικών.
Το 90,9% δηλώνει ότι οι θυσίες των πολιτών δεν πρόκειται να πιάσουν τόπο και δεν θα οδηγήσουν σε ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, ενώ το 96,1% πιστεύει ότι τα μέτρα που ζητούν οι δανειστές θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις σε αυτή.
Την ίδια στιγμή, το 73,3% θεωρεί τη στάση της κυβέρνησης προς τους δανειστές ήπια, με το 47,2% να τη θεωρεί μάλιστα πολύ ήπια!
Τα λαϊκά στρώματα, με άλλα λόγια, δεν συμμερίζονται τις «κορώνες» της κυβέρνησης περί σκληρής διαπραγμάτευσης.
Οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά κοινωνικά στρώματα θέλουν μια πιο σκληρή στάση απέναντι στους δανειστές και τον τερματισμό της λιτότητας. Φυσικά αυτή η πιο σκληρή στάση σημαίνει τη ρήξη και τη σύγκρουση με τους «εταίρους» και για να είναι επιτυχής απαιτεί ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα, όπως έχουμε εξηγήσει πολλές φορές σαν «Ξ».
Κατά την άποψή μας ένα τέτοιο πρόγραμμα, στο βαθμό που διαμορφωθεί, εξηγηθεί και συζητηθεί πλατιά στην κοινωνία, είναι δεδομένο ότι θα αγκαλιαστεί μαζικά από τα λαϊκά στρώματα. Τα πορίσματα της MRB ενισχύουν αυτή την πεποίθηση.
ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ – δυνατότητες
Αυτό το καθήκον πέφτει στην Αριστερά. Οι δυνατότητες για τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ – αφού το ΚΚΕ βρίσκεται σε μόνιμη άρνηση) είναι σημαντικές. Στο επίπεδο της πρόθεσης ψήφου, οι δύο αυτοί σχηματισμοί συγκεντρώνουν μαζί 4,3% (2,4% η ΛΑΕ και 1,9% η ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ποσοστό αρκετά μαζικό και σημαντικό έτσι ώστε να μπορέσει να κάνει τη διαφορά. Για να συμβεί κάτι τέτοιο όμως χρειάζεται σοβαρή προσπάθεια.
Έχουμε γράψει αρκετές φορές για τα ελλείμματα που κατά τη γνώμη μας υπάρχουν και στους δύο σχηματισμούς. Για να ξεπεραστούν χρειάζονται ξεκάθαρες απαντήσεις για το πρόγραμμα, την ενωτική συμπεριφορά, την εσωτερική λειτουργία και την παρέμβαση στο κίνημα.
Οι δυνατότητες υπάρχουν. Το αν θα αξιοποιηθούν εξαρτάται από τις κινήσεις που θα γίνουν. Τα λαϊκά στρώματα (σε αντίθεση με όσα διακηρύσσει το ΚΚΕ) είναι έτοιμα και ώριμα για ριζοσπαστικές απαντήσεις και μεγάλες μάχες. Το μεγάλο στοίχημα είναι αυτές οι απαντήσεις να δοθούν με πειστικότητα, χωρίς μισόλογα και ενδοιασμούς, με πλατύ, μαζικό και ενωτικό τρόπο από τις δυνάμεις της Αριστεράς.
