Την Κυριακή (23/11) πραγματοποιήθηκε στον Βόλο το δεύτερο συλλαλητήριο, μέσα σε δύο χρόνια, κατά του LNG.
Το κεντρικό αίτημα της κινητοποίησης, όπως αυτό διατυπώθηκε από τον «Σύλλογο για την Προστασία και την Ανάδειξη του Παγασητικού», ήταν να μην κατασκευαστεί στον Παγασητικό Κόλπο πλωτή μονάδα (FSRU) όπου δεξαμενόπλοια θα ξεφορτώνουν υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) από τις ΗΠΑ. Το σχέδιο αυτό έρχεται ταυτόχρονα με τη συμφωνία με τις ΗΠΑ για μετατροπή της Ελλάδας σε «ενεργειακό κόμβο» για την περιοχή, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί η σχεδιαζόμενη εγκατάσταση στον Βόλο να μην σχετίζεται μόνο με την εσωτερική αγορά, αλλά και με τη μεταφορά φυσικού αερίου προς τη Νότια Ευρώπη και κυρίως την Ουκρανία.
Μεγάλη συμμετοχή
Το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στον δρόμο, αντιλαμβανόμενοι ότι αυτή η επένδυση θα θέσει σε νέους και μεγάλους κινδύνους το περιβάλλον και τις ανθρώπινες ζωές, είναι θετικό. Οι εκτιμήσεις μιλάνε για 4.000-5.000 ανθρώπους, αλλά είναι δύσκολη η ακριβής εκτίμηση.
Η μαζική συμμετοχή έδειξε ότι ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας έχει αντανακλαστικά και καταλαβαίνει ότι η προστασία του περιβάλλοντος απαιτεί συλλογικό αγώνα. Πρέπει βέβαια να πούμε ότι τα συλλαλητήρια που είχαν πραγματοποιηθεί την περίοδο 2018-2020 κατά της καύσης σκουπιδιών είχαν πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή, ιδιαίτερα νεολαίας, και σαφώς πιο μαχητικό χαρακτήρα.
Το γεγονός ότι δεκάδες σύλλογοι, σωματεία, επιστημονικοί φορείς και επαγγελματικές ενώσεις πήραν αποφάσεις στήριξης της κινητοποίησης βοήθησε στη συμμετοχή. Η στήριξη του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας, Δ. Κουρέτα ήταν επίσης ενισχυτική, όπως και η τοποθέτηση του ότι αν η κυβέρνηση προχωρήσει στην αδειοδότηση θα κάνει «πόλεμο» και θα μπει μπροστά στον δικαστικό αγώνα για να μην προχωρήσει το έργο.
Από την άλλη, η δήλωση του Αχιλλέα Μπέου στα κανάλια, από τον χώρο της συγκέντρωσης, ότι δήθεν 200 χαβαλέδες μαζεύτηκαν κι ότι ο κόσμος έχει γυρίσει την πλάτη στους γραφικούς που κάνουν διαμαρτυρίες, αποτελεί επική αυτό-γελοιοποίηση. Τα λόγια αυτά έδειξαν, για άλλη μια φορά, ότι η δημοτική αρχή Μπέου βρίσκεται σταθερά στην πλευρά των ιδιωτικών συμφερόντων που καταστρέφουν το περιβάλλον, κι απέναντι στους πολίτες που το υπερασπίζονται. Την ίδια ακριβώς στάση κρατάει ο Μπέος και στην περίπτωση ΑΓΕΤ-Lafarge που καίει σκουπίδια και δηλητηριάζει τον αέρα, το νερό και το έδαφος του Βόλου.
Γιατί αντιδρούν στελέχη της ΝΔ;
Βέβαια, αυτός που θα αποφασίσει για το αν θα γίνει η εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό είναι η κυβέρνηση, όχι ο Μπέος. Και η κυβέρνηση σίγουρα πήρε το μήνυμα ότι υπάρχουν σημαντικές αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία. Οι αντιδράσεις αγγίζουν και τη δική της βάση, καθώς τα ανώτερα μικροαστικά στρώματα όπως οι επιχειρηματίες του τουρισμού καταλαβαίνουν ότι μια πλωτή μονάδα LNG στον Παγασητικό θα τους οδηγήσει σε οικονομική καταστροφή. Αυτός είναι και ο λόγος που διάφορα στελέχη, παράγοντες και βουλευτές της ΝΔ δηλώνουν την αντίθεσή τους στο έργο αυτό.
Δεν πρέπει όμως να υπάρχει καμία αυταπάτη ότι οι αντιδράσεις των τοπικών παραγόντων της ΝΔ ή του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας αρκούν για να αποτραπεί η επένδυση, αν και εφόσον δοθεί το πράσινο φως από την κυβέρνηση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό πιθανότατα αποτελεί μέρος της μεγάλης εικόνας που αφορά την ενεργειακή συμφωνία Ελλάδας και ΗΠΑ. Η συμφωνία για μετατροπή της Ελλάδας σε πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG ώστε να εκτοπίσει το ρωσικό αέριο από την Ουκρανία και τα Βαλκάνια, έχει πολύ μεγάλη οικονομική και γεωπολιτική σημασία για την ελληνική ολιγαρχία. Και η συμμαχία με τις ΗΠΑ είναι επιλογή στρατηγικού χαρακτήρα για την ελληνική άρχουσα τάξη. Άλλωστε, μερικά από τα πιο «βαριά» ονόματα του εγχώριου κεφαλαίου, όπως ο Βαρδινογιάννης (Motoroil) και ο Κοπελούζος (Gastrade) έχουν πολύ ενεργή εμπλοκή στην κατασκευή μονάδων FSRU και στην εμπορία LNG . Οι Αμερικάνοι από την άλλη ζυγίζουν τι τους συμφέρει περισσότερο σε ότι αφορά τη χωροθέτηση των σχετικών υποδομών.
Κατά συνέπεια, αν και εφόσον προκριθεί η «λύση» του Παγασητικού, οι διάφοροι πολιτικοί παράγοντες των κομμάτων του κατεστημένου θα κληθούν να υπακούσουν. Και όλοι οι θεσμοί του κράτους, με πρώτο το δικαστικό σύστημα, θα σπεύσουν να εφαρμόσουν τις αποφάσεις αυτές όπως άλλωστε κάνουν σε όλες τις αντίστοιχες επενδύσεις που είναι κρίσιμες για το μεγάλο κεφάλαιο.
Ανάγκη για ένα μαζικό κίνημα με σχέδιο και διάρκεια
Η μόνη πραγματική δύναμη μπορεί να αποτρέψει την κατασκευή σταθμού LNG στον Παγασητικό είναι η κινητοποίηση του κόσμου. Δηλαδή το μαζικό κίνημα.
Για να υπάρξει πραγματικά κίνημα χρειάζεται πλατιά ενημέρωση της κοινωνίας, η οποία σήμερα λείπει σε μεγάλο βαθμό. Ουσιαστική ενημέρωση σημαίνει καμπάνια πόρτα-πόρτα, με μοίρασμα υλικού και ενημερωτικές δράσεις στις συνοικίες της πόλης και στα γύρω χωριά. Παράλληλα, χρειάζεται ένα σχέδιο που να περιλαμβάνει εκτός από συλλαλητήρια (τα οποία πάντα πρέπει να προετοιμάζονται καλά) και άλλες μορφές πάλης όπως καταλήψεις, ακτιβισμοί, μπλόκα στους δρόμους, τοπικές απεργίες κα.
Τέλος, το ζήτημα δεν πρέπει να περιορίζεται στον τοπικό χαρακτήρα, κάτι που δυστυχώς αποτελεί την κυρίαρχη άποψη ανάμεσα στους διοργανωτές του συλλαλητηρίου. Οι μονάδες FSRU όπως και η εξόρυξη, μεταφορά και καύση LNG επιδρούν πολύ αρνητικά στην κλιματική κρίση. Κι αυτό δεν αφορά φυσικά μόνο τον Παγασητικό. Για αυτό το σύνθημα πρέπει να είναι «LNG ούτε στον Παγασητικό ούτε πουθενά!».
Τα παραπάνω καθήκοντα είναι αδύνατο να τα φέρουν εις πέρας οι επιστημονικοί/επαγγελματικοί φορείς που στήριξαν το συλλαλητήριο της 23ης Νοεμβρίου γιατί βρίσκονται στα χέρια των κομμάτων του κατεστημένου. Για να μπορέσει αυτό το κίνημα να έχει αποτέλεσμα πρέπει να οργανωθούν οι κάτοικοι του Βόλου στην βάση της κοινωνίας, με επιτροπές που θα λειτουργούν δημοκρατικά και θα συντονίζονται, θα αποφασίζουν και θα οργανώνουν τις δράσεις, μαζί με κάθε οργανωμένο φορέα που συμμετέχει στον αγώνα (σωματεία εργαζομένων, φοιτητικοί σύλλογοι, επιστημονικοί φορείς, πολιτικές οργανώσεις, κλπ).
