Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»
Όταν έγιναν οι προεδρικές και οι βουλευτικές εκλογές στην Γαλλία, αποτέλεσμα των οποίων ήταν η θριαμβευτική επιτυχία του Εμανουέλ Μακρόν είχαμε πει ότι αυτός ο «θρίαμβος» και αυτή η ευφορία δεν θα κρατούσαν για πολύ. Και ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο ο Μακρόν εμφανιζόταν σαν ο απόλυτος κυρίαρχος στη γαλλική πολιτική σκηνή ήταν γιατί ένα χωρίς προηγούμενο 56,5% των Γάλλων ψηφοφόρων επέλεξαν αγανακτισμένοι και απογοητευμένοι την αποχή!
Λίγο καιρό μετά, η δημοτικότητά του Μακρόν βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και ο γαλλικός και διεθνής τύπος ασχολούνται σε μεγάλο βαθμό με το γεγονός ότι αυτός ο ξιπασμένος και αλαζονικός άνθρωπος των τραπεζιτών ξοδεύει σχεδόν 9.000 € το μήνα για να μακιγιάρεται…
Ο άνθρωπος των τραπεζιτών που έγινε φίλος μας
Στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ κατάγγελλε τον Μακρόν σαν αυτό που είναι: ο άνθρωπος των τραπεζιτών. Πριν μερικές μέρες όμως, από τον επικεφαλής της ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωβουλή, Δημήτρη Παπαδημούλη, μάθαμε άλλα πράγματα. Μιλώντας «Στο Κόκκινο» έλεγε πως:
«χρειαζόμαστε ενίσχυση των πολιτικών προς περαιτέρω ενοποίηση και στήριξη της κοινωνικής συνοχής περισσότερες επενδύσεις μεγαλύτερη στήριξη για τη μείωση της ανεργίας περισσότερες επενδύσεις στην εκπαίδευση και την καινοτομία». Και αφού εξέφρασε την εκτίμηση ότι προς αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί και ο Εμ. Μακρόν σημείωσε ότι «ο Γάλλος πρόεδρος έρχεται στην Ελλάδα σε λίγες μέρες μαζί με πολλούς επιχειρηματίες και αυτό δημιουργεί αντιπολιτευτικές εξαλλοσύνες στην αντιπολίτευση τους ανησυχεί η στήριξη του μακρόν στον Τσίπρα».
Πρόκειται λοιπόν για μία σπουδαία εξέλιξη: ο Μακρόν είναι τώρα ο μεγάλος φίλος της Ελλάδας και του Τσίπρα κι αυτό κάνει τη ΝΔ «έξαλλη»!
Για την Ευρώπη ρε γαμώτο…
Επίσης, ο άνθρωπος των τραπεζιτών αποτελεί μια νέα ελπίδα για τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η Ευρώπη, στην κατεύθυνση που επιδιώκει και ο ΣΥΡΙΖΑ (ας μην ξεχνάμε το σύνθημα του Τσίπρα, «αλλάζουμε την Ελλάδα, αλλάζουμε την Ευρώπη»).
Για να καταλάβουμε τι σχέδια έχει για το μέλλον της Ευρώπης ο Μακρόν, ας δούμε την τελευταία ομιλία του για την εξωτερική πολιτική της Γαλλίας (την πρώτη μεγάλη ομιλία του για την εξωτερική πολιτική η οποία εκφωνήθηκε ενώπιον των πρεσβευτών της Γαλλίας στο Παρίσι). Αντιγράφουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών:
«Ο Μακρόν δήλωσε πως το Παρίσι, μετά τις γερμανικές εκλογές, θα κάνει προτάσεις στους εταίρους του για την ενίσχυση της οικονομικής και νομισματικής σύγκλισης και τη σύγκλιση των φορολογικών και κοινωνικών πολιτικών μας, καθώς και για την εμβάθυνση της Ευρώπης της άμυνας και την οικοδόμηση ”μιας αληθινής Ευρώπης του κλίματος και της ενέργειας”.
»Πρέπει να είμαστε περισσότερο καινοτόμοι: οφείλουμε να σκεφτούμε μια Ευρώπη πολλών σχημάτων, να προχωρήσουμε μακρύτερα με όλους αυτούς που επιθυμούν να προχωρήσουν, χωρίς να εμποδίζονται από κράτη που επιθυμούν, και είναι δικαίωμά τους, να προχωρήσουν λιγότερο γρήγορα ή λιγότερο μακριά… Οφείλουμε να βγούμε από ένα δεσμευτικό πλαίσιο στο οποίο θα πρέπει να προχωρήσουμε αύριο με τους 27 ή τίποτα, με τους 19 ή τίποτα. Αυτό δεν είναι αλήθεια, ανέκαθεν προχωρούσαμε με μια πρωτοπορία της επιθυμίας, την οποία ακολουθούσαν μερικοί άλλοι».
Η εφημερίδα των Συντακτών, σημειώνει ότι:
«…ο Εμανουέλ Μακρόν ετοιμάζεται για την επίσκεψή του στην Αθήνα, στην οποία δείχνει να επενδύει πολλά, καθώς –σύμφωνα με συνεργάτες του– προτίθεται να στείλει από την Πνύκα ”μήνυμα” για την ανάγκη μεταρρύθμισης της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Ο Μακρόν, λοιπόν, ετοιμάζει τις προτάσεις του για τη μεγάλη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης και της ΕΕ και θα στείλει ένα σπουδαίο μήνυμα από την Πνύκα που θα προνοεί… συγκεκριμένα: «ενίσχυση της οικονομικής και νομισματικής σύγκλισης» (τι πρωτότυπο!) «σύγκλιση των φορολογικών και κοινωνικών πολιτικών» (πόση φαντασία!) «μια αληθινή Ευρώπη του κλίματος και της Ενέργειας» (πόσο μεγαλοφυές!) και τελικά, επειδή πρέπει να είμαστε «περισσότερο καινοτόμοι, οφείλουμε να σκεφτόμαστε μια Ευρώπη πολλών σχημάτων» (μία είναι η Ευρώπη… πολλά τα σχήματα!) και να καθοδηγούμαστε (αυτό πια είναι κορυφαίο!) από την «πρωτοπορία της επιθυμίας»…
Χιλιοειπωμένα ψεύτικα «οράματα»
Αν θέλουμε τον καλύτερο χαρακτηρισμό του περιεχομένου των λόγων και προτάσεων του Μακρόν, η λέξη είναι: μπουρδολογίες. Τίποτα συγκεκριμένο και τίποτα καινούργιο δεν έχει να πει και να προσφέρει. Τα ίδια χιλιοειπωμένα «οράματα» που έχουν σαν στόχο την εξαπάτηση του κόσμου. Όλα αυτά τα έχουν πει οι προηγούμενοι απ’ αυτόν, και στη Γαλλία και σε όλη την Ευρώπη, κι ο Μακρόν απλά αλλάζει κάποιες λέξεις. Χαρακτηριστικά, η Ευρώπη των «πολλών σχημάτων» την οποία αναφέρει δεν είναι τίποτε άλλο από την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων που είναι αυτό που υπάρχει και που ζούμε και που δεν πρόκειται αλλάξει: κάποιοι κερδίζουν, όπως η Γερμανία, κάποιοι πληρώνουν τη νύφη, όπως η Ελλάδα και οι υπόλοιποι της «περιφέρειας», κάποιοι φεύγουν, όπως οι Βρετανοί, κοκ…
Ποια είναι η πραγματικότητα
Η πραγματικότητα είναι πως τα «δεινά» της ΕΕ δεν οφείλονται στην έλλειψη φαντασίας των διαφόρων ηγετών της. Οι επικεφαλής της πολύ θα θέλανε να έχει, η ΕΕ, πολύ μεγαλύτερη συνοχή και σύγκλιση και πολύ λιγότερα προβλήματα. Όμως δεν μπορεί να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά γιατί είναι μια ένωση χωρών σε καπιταλιστική βάση. Κι αυτό σημαίνει δύο πράγματα: α) ότι υπάρχουν ανταγωνισμοί ανάμεσα στα κράτη μέλη για μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας και για κυριαρχία, πράγμα που είναι σύμφυτο στον καπιταλισμό και δεν μπορεί να αλλάξει και β) ότι θα αντιμετωπίζει οικονομικές κρίσεις, που επίσης είναι σύμφυτες στο καπιταλιστικό σύστημα, οι οποίες θα αποσταθεροποιούν το οικοδόμημα και θα οξύνουν τις καπιταλιστικές αντιθέσεις που την μαστίζουν στο εσωτερικό της.
Από αυτή την πραγματικότητα η ΕΕ δεν μπορεί και δεν πρόκειται να ξεφύγει – όσες φαντασιώσεις και να έχει ο κάθε Μακρόν για τον δικό του ρόλο.
Η απάντηση στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, από την άλλη, δεν είναι η αποχώρηση, ο προστατευτισμός και η εθνική περιχαράκωση, όπως ένα κομμάτι της Αριστεράς προτείνει, προβάλλοντας κατά προτεραιότητα και σαν κεντρικό το σύνθημα της αποχώρησης από την ΕΕ. Γιατί μια καπιταλιστική Ελλάδα είτε μέσα είτε έξω από την ΕΕ θα είναι αντιμέτωπη με παρόμοια προβλήματα και κρίση. Η έξοδος από την ΕΕ του κεφαλαίου και των πολυεθνικών μπορεί να αποτελέσει διέξοδο μόνο αν είναι ενταγμένη στον στόχο συνολικότερων ανατροπών στην Ευρώπη με στόχο μια σοσιαλιστική Ενωμένη Ευρώπη, στην οποία θα έχει αφαιρεθεί η εξουσία των πολυεθνικών και η οποία θα λειτουργεί με δημοκρατία και ισοτιμία. Γι’ αυτό το λόγο ο διεθνισμός αποτελεί ένα ζωτικής σημασίας θέμα και πρέπει να είναι ψηλά στο πρόγραμμα και στη δράση του εργατικού κινήματος και της επαναστατικής Αριστεράς.
