Με το σύνθημα «κάντε την Ευρώπη μεγάλη ξανά» (Make Europe Great Again), το σαββατοκύριακο 8 και 9 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε στην Ισπανία η σύνοδος ακροδεξιών φιλοτραμπικών κομμάτων.
Η συγκεκριμένη σύνοδος ήταν η πρώτη της καινούριας ακροδεξιάς Ευρωομάδας που δημιουργήθηκε μετά την διάλυση της Ευρωομάδας Ταυτότητα και Δημοκρατία (Identity and Democracy).
Ακροδεξιές καραμπόλες
Η Ταυτότητα και Δημοκρατία μπήκε σε κρίση όταν, το περασμένο καλοκαίρι, διαγράφηκε από αυτήν το γερμανικό AfD εξαιτίας δηλώσεων υποψηφίου του ότι δεν ήταν όλοι όσοι συμμετείχαν στα SS εγκληματίες. Λίγο αργότερα, το AfD έφτιαξε τη δική του ευρω-ομάδα (Ευρώπη των κυρίαρχων κρατών-ESN), με μικρότερες ακροδεξιές δυνάμεις από μια σειρά χώρες.
Οι «Πατριώτες για την Ευρώπη» (όπως ονομάστηκε η μετεξέλιξη του Ταυτότητα και Δημοκρατία) συναντήθηκαν στη Μαδρίτη. Το παρών έδωσαν σημαντικές φιγούρες της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς όπως ο Ιταλός Σαλβίνι, η Γαλλίδα Λεπέν, ο Ολλανδός Βίλντερς κα. Παρόντες επίσης ακροδεξιοί από την Πορτογαλία (Chega), το Βέλγιο (Vlaams Belang), την Πολωνία, την Εσθονία, την Τσεχία (ο πρώην πρωθυπουργός Μπάμπις) και την Αυστρία (Κόμμα της Ελευθερίας-FPO), ενώ από την Ελλάδα ήταν η Α. Λατινοπούλου. Οικοδεσπότης ο Αμπασκάλ από το ισπανικό Vox, που αποσχίστηκε από την άλλη ομάδα της ακροδεξιάς, το ECR της Μελόνι, για να μπει στους «Πατριώτες». Η πιο σημαντική προσθήκη ήταν η συμμετοχή του Βίκτωρ Ορμπάν, του μακροβιότερου πρωθυπουργού της ΕΕ, αφού απομακρύνθηκε και διαγράφηκε από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Ο Αργεντίνος πρόεδρος Μιλέι έστειλε βιντεοσκοπημένο μήνυμα.
Οι «Πατριώτες» είναι αυτή τη στιγμή η 3η μεγαλύτερη ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο (μετά το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και τους Σοσιαλδημοκράτες), ξεπερνώντας την μέχρι πρόσφατα μεγαλύτερη ακροδεξιά ευρωομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Ρεφορμιστών (ECR) της Μελόνι. Αν οι 3 ακροδεξιές ευρωομάδες συνενονόταν θα ήταν το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα στην Ευρωβουλή.
Από το MAGA στο MEGA
H σύναξη των Ευρωπαίων ακροδεξιών ήταν βασικά ένα show αποθέωσης του Τραμπ. Είναι φανερό ότι η εκλογική επάνοδος του στις ΗΠΑ έχει ενισχύσει την αυτοπεποίθηση της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς και η ίδια επιχειρεί να ακολουθήσει το παράδειγμά του για να εδραιώσει τη θέση της. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Όρμπαν αποκάλεσε τον Τράμπ «ανεμοστρόβιλο που άλλαξε τον κόσμο σε δύο βδομάδες».
Κάπως έτσι εξηγείται και η παρουσία στη σύνοδο του Κέβιν Ρόμπερτς, του προέδρου του αμερικανικού think tank «The Heritage Foundation» το οποίο συνέταξε το περίφημο «Project 2025», το ημιεπίσημο αυταρχικό πολιτικό πρόγραμμα του τραμπισμού.
Μερικές μέρες μετά την σύνοδο των «Πατριωτών» στην Μαδρίτη, στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, ο Αμερικάνος αντιπρόεδρος Τζει Ντι Βανς έδωσε ένα παρόμοιο στίγμα. Σε μια αλαζονική ομιλία του απέναντι στην ΕΕ, ανέφερε ανάμεσα σε άλλα ότι πλέον υπάρχει «καινούριος σερίφης στην πόλη». Η θρασύτατη, κυνική δήλωση, είχε στόχο να στείλει το μήνυμα ότι η επανεκλογή Τράμπ σηματοδοτεί μια επερχόμενη ακροδεξιά μετατόπιση στην Ευρώπη, την οποία θα κατευθύνουν οι ΗΠΑ.
«Χτές ήμασταν αιρετικοί, σήμερα είμαστε οι μέινστριμ»
Αυτή η φράση του Ούγγρου ακροδεξιού πρωθυπουργού Βίκτωρ Όρμπαν περιγράφει την πορεία εξέλιξης της σύγχρονης Ακροδεξιάς. Από κόμματα και οργανώσεις του περιθωρίου πριν λίγα χρόνια, μέσα από ένα πολιτικό λίφτινγκ, η Ακροδεξιά έχει καταφέρει να αποτελεί «σοβαρή» επιλογή για το σύστημα και δείχνει προσαρμοστικότητα και διάθεση για ενσωμάτωση. Ενώ προσπαθούν να εμφανιστούν σαν αντισυστημική δύναμη, στην πραγματικότητα οι ακροδεξιοί επιδιώκουν να μετατραπούν σε ένα «καθωσπρέπει» πολιτικό ρεύμα στην υπηρεσία του συστήματος. Όταν απευθύνονται στα λαϊκά στρώματα παρουσιάζονται σαν εχθροί των ελίτ, ενώ στην πραγματικότητα οι ίδιοι οι ηγέτες τους είναι κομμάτι των ελίτ, και στην ουσία εφαρμόζουν πολιτικές που ευνοούν τις ελίτ: «Ευρώπη φρούριο» και ρατσιστική πολιτική, νεοφιλελευθερισμός, λιτότητα και αυταρχισμός.
Πίσω από τα φώτα, τα λαμπερά κουστούμια και τις κάμερες, η σύνοδος αυτή ήταν άλλη μια σύναξη μιας «Μαύρης» διεθνούς που δεν εκπροσωπεί τίποτα άλλο παρά εθνικιστικές, ρατσιστικές και σεξιστικές αντιλήψεις με προκάλυμμα μια δήθεν «κοινή λογική που επιστρέφει». Ήταν συνάντηση σύσφιξης σχέσεων αλλά και προσπάθειας να συγκροτηθεί ένας τραμπικός άξονας στην ΕΕ, πατώντας πάντα επάνω στην αποτυχημένη πολιτική των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων του συστήματος και της απαξίωσης τους.
Το μανιφέστο των «Πατριωτών» δίνει μεγάλο βάρος στον υποτιθέμενο αγώνα τους «ενάντια στην γραφειοκρατία των Βρυξελλών». Γράφουν χαρακτηριστικά:
«Θεσμοί, που είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι και απομακρυσμένοι από τους Ευρωπαίους πολίτες—μαζί με ισχυρές δυνάμεις υπέρ της παγκοσμιοποίησης, μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες, λόμπι και ομάδες συμφερόντων που περιφρονούν τη φωνή της πλειοψηφίας και της λαϊκής δημοκρατίας—σχεδιάζουν να αντικαταστήσουν τα Έθνη. Με τι; Με ένα κεντρικό ευρωπαϊκό κράτος».
Ας μην φανταστεί κανένας βέβαια ότι τα σκληρά λόγια σημαίνουν αγώνα για κάποιου είδους ανατροπή. Η δηλωμένη επιδίωξη τους είναι να κατακτήσουν την πλειοψηφία στα όργανα της ΕΕ για να εκδιώξουν τον «κλιματικό φανατισμό», την «woke ατζέντα», τους «λάθρο», κτλ. Πίσω από αυτές τις λέξεις κρύβεται η εχθρότητα τους για κάθε ελευθερία, για κάθε προοδευτική αντίληψη και κάθε δικαίωμα.
Πίσω στον Μεσαίωνα
Οι συμμετέχοντες στη σύνοδο εξήγησαν με γλαφυρό τρόπο σε ποια εποχή θα ήθελαν να γυρίσουν την Ευρώπη. Αναφέρθηκαν στην ιδέα μιας νέας «reconquista», δηλαδή της μεσαιωνικής ανάκτησης από χριστιανικά βασίλεια τμημάτων της Ιβηρικής Χερσονήσου που ελέγχονταν από τους μουσουλμάνους! Στην ουσία εννοούν ότι η Ευρώπη έχει καταληφθεί από μετανάστες από αραβικές χώρες, τους οποίους επιδιώκουν να εκδιώξουν, επικαλούμενοι τις επιτυχίες της χριστιανικής άρχουσας τάξης του Μεσαίωνα!
Ονειρεύονται μια ακόμη πιο σκληρή Ευρώπη, αποκλειστικά λευκή, χριστιανική και εννοείται στρέιτ, χωρίς αμβλώσεις και δικαιώματα στις μειονότητες, με περισσότερη ελευθερία στην οικονομία, ή αλλιώς περισσότερο νεοφιλελευθερισμό. Ο Αμπασκάλ αλλά και ο Βεντούρα του πορτογαλικού «CHEGA» έφτασαν στο σημείο να ανασύρουν ορολογίες από τον 13ο αιώνα αναφερόμενοι στους σταυροφόρους…
Λατινοπούλου
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Α. Λατινοπούλου και το κόμμα της, που φιλοδοξεί να καρπωθεί λίγη από αυτή τη δόξα. Στην τοποθέτησή της καταπιάστηκε με την «ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση» και τη συνέδεσε με τη γνωστή συνομωσιολογική θεωρία της «Μεγάλης αντικατάστασης», σύμφωνα με την οποία υπάρχει οργανωμένο σχέδιο να αντικατασταθούν οι λευκοί χριστιανικοί πληθυσμοί της Ευρώπης από μετανάστες από την Ασία και την Αφρική.
Να σημειωθεί βέβαια ότι η συγκεκριμένη «πατριώτισσα» (μαζί φυσικά και με άλλους ακροδεξιούς) ψήφισαν να μπλοκαριστεί από την ατζέντα της συζήτησης του ευρωκοινοβουλίου το θέμα των Τεμπών σε αγαστή συνεργασία με το Λαϊκό Κόμμα (Ευρωομάδα στην οποία συμμετέχει και η Νέα Δημοκρατία).
Μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην ακροδεξιά
Την ίδια στιγμή που η ακροδεξιά επέλαση προχωράει, απέναντι στο σκοτάδι αυτό βλέπουμε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να γεμίζουν τους δρόμους. Από τη Γερμανία και την Αυστρία, όπου οι πρόσφατες διαδηλώσεις ενάντια στο AfD και το FPO είχαν μαζική συμμετοχή, ως τις ΗΠΑ και την Αργεντινή. Ιδιαίτερα στην τελευταία, οι ομοφοβικές δηλώσεις του προέδρου Μιλέι, οδήγησαν σε οργισμένες διαδηλώσεις χιλιάδων ανθρώπων στις αρχές Φλεβάρη. Μερικούς μήνες πριν, είχαμε επίσης σημαντικές διαδηλώσεις στη Βρετανία ενάντια στην ακροδεξιά βία ενώ η Γαλλία συγκλονίστηκε από ένα τεράστιο κίνημα – απάντηση στις εκλογικές επιτυχίες της Λεπέν.
Αυτή είναι και η ελπίδα και η υπενθύμιση ότι το αντιφασιστικό κίνημα έχει τους αριθμούς και την αντικειμενική δυνατότητα να βάλει φρένο στα σχέδια της Aκροδεξιάς και αυτών που εκπροσωπεί. Ο αντιφασιστικός αγώνας σήμερα, είναι αναγκαίο και επιτακτικό να συνδυαστεί με τη συγκρότηση από την ανατρεπτική Αριστερά μιας ορατής εναλλακτικής πρότασης ενάντια στη μαυρίλα της Ακροδεξιάς αλλά και ενάντια στις παραδοσιακές συστημικές δυνάμεις οι οποίες έχουν απαξιωθεί πλήρως.
