«Μαχητικές & Ελεύθερες» Βόλου: Φεμινιστική Διαδήλωση, Παρασκευή 25/11

Κάλεσμα από τις «Μαχητικές & Ελεύθερες» Βόλου

Φεμινιστική Διαδήλωση

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 18:00, πλ. Αγίου Νικολάου

Παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών

Η πατριαρχία κακοποιεί, βιάζει, δολοφονεί

Μέτρα προστασίας εδώ και τώρα!

Το φεμινιστικό κίνημα με τους αγώνες του έχει κάνει ορατές τις πολλές μορφές βίας που υφίστανται διαχρονικά οι γυναίκες. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ευαισθητοποιούνται και βγαίνουν στο δρόμο για να στηρίξουν τα θύματα και να διεκδικήσουν να μπει τέλος στην έμφυλη βία.

Με αφορμή την 25η Νοεμβρίου, διάφοροι εκπρόσωποι του κατεστημένου, από μεγαλοδημοσιογράφους μέχρι κυβερνητικά στελέχη, θα σπεύσουν να καταδικάσουν τη βία κατά των γυναικών. Όμως το ζήτημα δεν λύνεται με ευχολόγια. Αυτό που χρειάζεται είναι άμεσα και ριζικά μέτρα, τα οποία δεν πρόκειται να ληφθούν αν όλες και όλοι εμείς δεν αγωνιστούμε.

Ανεξάρτητες δομές καταγγελίας της κακοποίησης

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να αλλάξει είναι το πώς μπορεί να καταγγείλει μια γυναίκα ότι κακοποιείται και να δεχτεί βοήθεια.

Η αστυνομία δεν μπορεί να επιτελέσει αυτό το έργο, γιατί κατά κανόνα αδιαφορεί, αρνείται να δράσει, αποτρέπει τις καταγγέλλουσες, συχνά συγκαλύπτει τους κακοποιητές και εν τέλει αφήνει τα θύματα απροστάτευτα. -Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η 40χρονη από τη Ζάκυνθο, η οποία δολοφονήθηκε (Αύγουστος ΄22) από τον άντρα της μόλις επέστρεψε στο σπίτι της από το αστυνομικό τμήμα όπου είχε πάει να τον καταγγείλει για έναν ακόμα ξυλοδαρμό. Στην περίπτωση της 19χρονης φοιτήτριας από την Κάλυμνο (Μάιος ΄22), οι αστυνομικοί την απέτρεψαν από το να καταγγείλει τον βιασμό της από γόνο πλούσιας οικογένειας και η κοπέλα αναγκάστηκε να ταξιδέψει στην Αθήνα για να το κάνει. Ακόμα, τον Ιούλιο του ΄21 στη Δάφνη, η αστυνομία αγνόησε τις καταγγελίες που έγιναν από τους γείτονες για ενδοοικογενειακή βία από τον σύζυγο, κι ενώ πήγαν κάτω από το σπίτι, δεν έκαναν τίποτα για να βοηθήσουν, με αποτέλεσμα άλλη μια γυναικοκτονία.

Είναι απαραίτητο:

• Να στελεχωθούν επαρκώς τα Συμβουλευτικά Κέντρα για τη Βία κατά των Γυναικών και να δημιουργηθούν στους δήμους που δεν υπάρχουν, όπου να μπορούν να απευθύνονται τα θύματα βίας. Τα Κέντρα αυτά να παρέχουν όλο το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και νομικούς συμβούλους που να συνοδεύουν το θύμα σε αστυνομικό τμήμα ή σε εισαγγελέα για να κάνει καταγγελία, νιώθοντας ασφάλεια. Οι ειδικοί από τις δομές αυτές να προστατεύουν και να υπερασπίζονται τα δικαιώματα του θύματος απέναντι σε μια αδιάφορη ή και εχθρική Αστυνομική Aρχή – μια στάση που δυστυχώς είναι συνηθισμένη.
• Παράλληλα, να μπουν σε άμεση λειτουργία τα 12 Γραφεία Ενδοοικογενειακής Βίας στα αστυνομικά τμήματα που ιδρύθηκαν το Σεπτέμβριο του ΄22. Να στελεχωθούν με ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και ιατροδικαστές ώστε τα θύματα να αντιμετωπίζονται άμεσα με το σωστό τρόπο, μαζί με τα παιδιά τους που πιθανά βίωσαν την κακοποίηση -άμεσα ή έμμεσα.
• Να προσληφθούν άμεσα ιατροδικαστές, έτσι ώστε να υπάρχει επαρκής αριθμός, σε 24ωρη βάση, σε όλη την Ελλάδα. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, τα θύματα έμφυλης βίας πρέπει να ταξιδέψουν σε άλλο νομό για εξεταστούν από ιατροδικαστή.
• Ο εισαγγελέας θα πρέπει, όπως προβλέπει ο νόμος, να διερευνά και να ασκεί αυτεπάγγελτα δίωξη για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που γίνονται γνωστά, ακόμη δηλαδή και όταν δεν κατατίθεται μήνυση από το θύμα.
• Τα θύματα έμφυλης βίας πρέπει να έχουν άμεση και δωρεάν νομική υποστήριξη από το κράτος, όπως υπαγορεύει σχετικός νόμος που έχει ψηφιστεί στην Ελλάδα, σύμφωνα με όσα προβλέπει η Σύμβαση της Κων/πολης (2018).

Η αστυνομία και το δικαστικό σύστημα είναι μέρος του προβλήματος

Σε πολλές περιπτώσεις, αστυνομικοί εμπλέκονται σε σοβαρές υποθέσεις κακοποίησης. Ο αστυνομικός Δ. Μπουγιούκος, μέλος κυκλώματος σωματεμπορίας, ήταν αυτός που κρατούσε φυλακισμένη, βίαζε και εξέδιδε παρά τη θέλησή της την 18χρονη στην Ηλιούπολη (Ιούλιος ΄21). Οι δύο αστυνομικοί που βίασαν την 19χρονη φοιτήτρια μέσα στο ΑΤ Ομόνοιας (Οκτώβριος ΄22) αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Ο αστυνομικός της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής που παραδέχθηκε «επικοινωνία» με την 12χρονη που βιαζόταν και εκδιδόταν στα Σεπόλια, πήρε απλώς μετάθεση σε άλλη θέση.

Παράλληλα, αμέτρητες είναι οι περιπτώσεις όπου ΜΑΤατζήδες έχουν καταγραφεί να απειλούν διαδηλώτριες ότι θα τις βιάσουν αν τις συλλάβουν, όπως έγινε στις διαδηλώσεις της Νέας Σμύρνης (Μάρτιος ΄21). Επιπλέον, αστυνομία και ΜΑΤ δείχνουν ιδιαίτερο μίσος προς το φεμινιστικό κίνημα, όπως έγινε στα Εξάρχεια, όπου κράτησαν εγκλωβισμένες για ώρες γυναίκες μέσα σε μαγαζί, επειδή συμμετείχαν σε πορεία κατά των βιασμών. Ας μην ξεχνάμε ακόμα ότι ο αστυνομικός και συνδικαλιστής της ΝΔ Μπαλάσκας, μετά τη γυναικοκτονία της Καρολάιν στα Γλυκά Νερά, έδινε συμβουλές από τα κανάλια για το πώς θα πέσουν στα μαλάκα μελλοντικοί γυναικοκτόνοι, αν επικαλεστούν ότι βρίσκονται «εν βρασμώ ψυχής» .

Οι δικαστικές αρχές έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης, επειδή συγκαλύπτουν τα παιδιά του κατεστημένου, όπως έγινε με τους βιαστές της Γ. Μπίκα, τον Πέτρο Φιλιππίδη (έχει αποφυλακιστεί), τον Δημήτρη Λιγνάδη (ελεύθερος, παρότι καταδικασμένος βιαστής ανηλίκων). Αλλά και επειδή συγκαλύπτουν όλη τη σαπίλα, την παράνομη βία και το σεξισμό στην αστυνομία. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της δολοφονίας του/ης Ζακ/ι όπου οι ένοχοι είναι ελεύθεροι.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην αστυνομία και στο δικαστικό σύστημα υπάρχουν πολλοί ακροδεξιοί, ρατσιστές και φασίστες. Οι ακροδεξιές αντιλήψεις και η σεξιστική/κακοποιητική συμπεριφορά πάνε μαζί.

• Απαιτούμε να ξηλωθούν από την αστυνομία και το δικαστικό σώμα όσοι με πράξεις ή παραλείψεις ασκούν ή συγκαλύπτουν την βία με θύματα γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙ και παιδιά. Να ξηλωθούν όλοι οι δηλωμένοι ακροδεξιοί αστυνομικοί και δικαστές. Να διαλυθούν τα ΜΑΤ και να κλείσουν τα γνωστά κολαστήρια, όπως είναι το ΑΤ Ομόνοιας.

Πραγματική στήριξη στις επιζώσες – θύματα κακοποίησης

Οι κλίνες που υπάρχουν σήμερα στους ξενώνες κακοποιημένων γυναικών δεν επαρκούν για να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες (πολλές ανάλογες δομές έκλεισαν με το Μνημόνιο), ιδιαίτερα επειδή συνήθως χρειάζονται φιλοξενία και τα παιδιά των κακοποιημένων γυναικών. Επιπλέον, το κόστος της προσφυγής στα δικαστήρια είναι πολλές φορές δυσβάσταχτο. Τέλος, καμία μέριμνα δεν υπάρχει για το πώς μια γυναίκα θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να μεγαλώσει τα παιδιά της (αν υπάρχουν) όταν καταφέρει να βγει από μια κακοποιητική σχέση. Επίσης, χρειάζεται ειδική φροντίδα για τα ίδια τα παιδιά των κακοποιημένων γυναικών, καθώς συνήθως έχουν βιώσει και τα ίδια κακοποίηση, άμεσα ή έμμεσα.

• Απαιτούμε να αυξηθούν δραστικά οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για τις δομές πρόνοιας κακοποιημένων γυναικών και ανηλίκων. Να αυξηθούν οι κλίνες στους ξενώνες και η πρόσβαση να γίνεται με ένα τηλεφώνημα, sms ή e-mail. Να υπάρξει πρόγραμμα υποστηριζόμενης διαμονής και εκτός ξενώνων, σε ανεξάρτητες κατοικίες. Συστηματική, ποιοτική και δωρεάν υποστήριξη από ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, νομικούς μέσα και έξω από τους ξενώνες.
• Να υπάρξει ειδικό επίδομα στήριξης για τις επιζώσες – θύματα κακοποίησης και ταυτόχρονα μέριμνα για εύρεση εργασίας με πλήρη εργασιακά δικαιώματα και αξιοπρεπή μισθό. Για παράδειγμα, προγράμματα πρόσληψης σε Δήμους.

Μέτωπο ενάντια στις σεξιστικές-πατριαρχικές αντιλήψεις

Ιδεολογική βάση της βίας που υφίστανται οι γυναίκες είναι οι σεξιστικές-πατριαρχικές αντιλήψεις που θεωρούν ότι η γυναίκα πρέπει να είναι υποταγμένη στην εξουσία του άντρα και την ταυτίζουν με συγκεκριμένους ρόλους: μητρότητα, ανατροφή παιδιών, υποδεέστερες θέσεις εργασίας σε σχέση με τον άντρα κοκ. Η βία κατά των γυναικών, ειδικά η γυναικοκτονία, είναι η πρακτική έκφραση αυτών των βαθιά ριζωμένων αντιλήψεων, οι οποίες καλλιεργούνται και διαιωνίζονται με πολλούς τρόπους και από διάφορες πηγές.

Η Εκκλησία της Ελλάδας καλλιεργεί με μεθοδικό τρόπο τις σεξιστικές-πατριαρχικές αντιλήψεις και στερεότυπα έχοντας μάλιστα μεγάλη επιρροή στο εκπαιδευτικό σύστημα και ισχυρή θέση στον κρατικό μηχανισμό. Πάνω από 10,000 ορθόδοξοι χριστιανοί ιερείς μισθοδοτούνται από το Δημόσιο και πολλοί από αυτούς διαδίδουν την πατριαρχία από τον άμβωνα, το μάθημα των θρησκευτικών, τα Κατηχητικά και τα ΜΜΕ. Πρόσφατα, ο Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος είπε ότι «Δεν κάθεται μία γυναίκα να βιαστεί χωρίς να το θέλει» (Σκάι, 2/9/22). Οι δηλώσεις του μπορεί να προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις, όμως η αφορμή για να τις κάνει ήταν η επίσημη εγκύκλιος της Εκκλησίας της Ελλάδας, σύμφωνα με την οποία η έκτρωση δεν είναι «ἀπόλυτο ἀνθρώπινο δικαίωμα τῆς κυοφορούσας ἤ κεκτημένο τῆς σύγχρονης κοινωνίας».

Άλλη πηγή πατριαρχικών/ σεξιστικών στερεότυπων είναι τα ιδιωτικά ΜΜΕ που κατά κανόνα ανήκουν σε μεγαλοκαπιταλιστές όπως ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος, ο Βαρδινογιάννης κοκ. Στα ιδιωτικά κανάλια κυριαρχούν δυο στερεότυπα γυναίκας: η γυναίκα «σκεύος ηδονής» για τον άντρα και η γυναίκα «μάνα-νοικοκυρά». Για να σταματήσει η προβολή αυτών των σεξιστικών-πατριαρχικών στερεοτύπων, πρέπει να σπάσουμε τους μηχανισμούς που τα προωθούν.

• Απαιτούμε τον πλήρη διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας. Να πάψει η Εκκλησία της Ελλάδας (και κάθε άλλη θρησκευτική οργάνωση) να έχει λόγο στο εκπαιδευτικό σύστημα και στον κρατικό μηχανισμό.
• Να ενταχθούν μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης, που να διδάσκουν την ισότητα των φύλων, τον σεβασμό σε κάθε φύλο, σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ, την έννοια της συναίνεσης και να καταρρίπτουν στην πράξη τα στερεότυπα για τα φύλα. Απαραίτητη προϋπόθεση να είναι η δωρεάν επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με σύγχρονο και κατάλληλο εκπαιδευτικό υλικό.
• Τα ΜΜΕ να περάσουν στον δημοκρατικό έλεγχο της κοινωνίας, των δημοσιογράφων, των επιστημόνων και των καλλιτεχνών και να πάψουν να προβάλουν σεξιστικά στερεότυπα.
• Να κατοχυρωθεί νομικά ο όρος «γυναικοκτονία».

Ενάντια στην κυβέρνηση και την εξουσία των καπιταλιστών

Υπάρχει περίπτωση η κυβέρνηση της ΝΔ, στην οποία κορυφαίοι υπουργοί είναι γνωστοί ακροδεξιοί όπως ο Γεωργιάδης, ο Πλεύρης και ο Βορίδης, να πάρει ποτέ μέτρα όπως τα παραπάνω; Ούτε μία στο εκατομμύριο (ξεκάθαρο παράδειγμα είναι η δήλωση του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ ότι “ο όρος γυναικοκτονία δε χρειάζεται να αποκτήσει ιδιαίτερη νομική κατοχύρωση”). Μπορεί κάποια «προοδευτική» κυβέρνηση να πάρει αυτά τα μέτρα χωρίς να προκαλέσει την λυσσασμένη αντίδραση των μεγάλων καπιταλιστών που κατέχουν την πραγματική εξουσία; Αποκλείεται! Μπορεί να αντιμετωπιστεί πραγματικά το θέμα μέσα στο πλαίσιο του συστήματος που βασίζεται στις διακρίσεις, την καταπίεση και τις διαιρέσεις; Και πάλι όχι! Κατά συνέπεια ο αγώνας μας ενάντια στην έμφυλη βία και για να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα που να την αντιμετωπίζουν χρειάζεται να συνδεθεί με την πάλη για την ανατροπή του ίδιου καπιταλισμού. Έλα μαζί μας να δώσουμε αυτό τον αγώνα!