Της Σύνταξης του “Ξ”
Πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα οι έρευνες που δείχνουν ότι η ανεξέλεγκτη άνοδος στις τιμές των βασικών αγαθών αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα για τα ελληνικά νοικοκυριά που δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να πληρώσουν τους λογαριασμούς και συχνά αναγκάζονται να αλλάξουν τις επιλογές τους ακόμη και σε βασικά είδη διατροφής, ή και να τα περιορίσουν. Σε μια από τις τελευταίες έρευνες (για την εφημερίδα Documento) το 77,9% των ερωτηθέντων απαντάει πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας είναι η ακρίβεια σε είδη πρώτης ανάγκης, το 60,9% οι χαμηλοί μισθοί και συντάξεις και το 45,2% η υγεία.
Το 40,8% πιστεύει ότι μέσα στον επόμενο χρόνο η οικονομική κατάσταση που επικρατεί θα χειροτερέψει πολύ, ενώ άλλο ένα 19,4% πιστεύει ότι θα χειροτερέψει λίγο. Το 58,8% απαντάει ότι μέσα στον τελευταίο χρόνο δυσκολεύτηκε να ανταποκριθεί σε βασικές ανάγκες, όπως αγορές από σούπερ μάρκετ και φάρμακα. Το 53,4% δυσκολεύτηκε μέσα στο ίδιο διάστημα να πληρώσει λογαριασμούς ρεύματος, νερού, κλπ. Στην ερώτηση «πόσο ικανοποιημένος/η είστε» από τους χειρισμούς της κυβέρνησης στα παραπάνω ζητήματα, το 58,6% απαντάει «καθόλου» και το 26,2% «λίγο».
Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς τις προβλέψεις για συνέχιση της ανόδου των τιμών, η εικόνα που σχηματίζεται είναι ακόμη πιο «μαύρη». Για την επόμενη χρονιά αναμένεται οι αυξήσεις στα τρόφιμα να φτάσουν το 4,6%, οι αυξήσεις στα είδη νοικοκυριού στο 5,7%. Αυτές είναι φυσικά εκτιμήσεις, και οι αυξήσεις τελικά μπορεί να είναι αρκετά μεγαλύτερες (τον τελευταίο χρόνο ο πληθωρισμός των τροφίμων κινούνταν στο 11-15%). Ο πληθωρισμός δεν είναι ένα φαινόμενο που θα υποχωρήσει άμεσα, καθώς σε παγκόσμιο επίπεδο οι καπιταλιστές δεν έχουν όπλα να τον αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. Αυξήσεις όμως έρχονται από την πρωτοχρονιά και στα διόδια, αρχικά κατά 7,6%, ενώ μέσα στα επόμενα δύο χρόνια θα φτάσουν σταδιακά το 10%.
Την ώρα που οι λογαριασμοί αποτελούν ένα διαρκές άγχος για την πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών, ο Γ. Στάσσης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ δηλώνει «περήφανος» για την πορεία της επιχείρησης γιατί:
«…λάβαμε κρίσιμες επιχειρηματικές αποφάσεις, με τεχνοκρατικά κριτήρια, σε ένα πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον και παράλληλα διατηρώντας στοιχεία κοινωνικής ενσυναίσθησης, κάτι που μας έκανε συμμάχους τους κράτους και όχι αντιπάλους και κυρίως των πελατών μας».
Πάνω από το 50% της ελληνικής κοινωνίας δυσκολεύεται να πληρώσει τους λογαριασμούς του και ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ μιλάει για… κοινωνική ενσυναίσθηση! Στο μεταξύ από το 2019 μέχρι σήμερα η τιμή της κιλοβατόρας στην Ελλάδα έχει αυξηθεί κατά 80% και το πάγιο κατά 1.216%!
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν είναι να απορεί κανείς που η Ελλάδα είναι η πιο αγχωτική χώρα για να ζει κανείς στην Ευρώπη σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα. Οι Έλληνες δηλαδή παρουσιάζουν τα μεγαλύτερα ποσοστά κατάθλιψης (διαγνωσμένης ή μη), διαταραχών άγχους, μελαγχολίας, ενώ δουλεύουν και τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη στις ηλικίες μεταξύ 15 – 64 ετών. Συνυπολογίζοντας αυτά τα δεδομένα, η Ελλάδα πιάνει τη μεγαλύτερη βαθμολογία στην κλίμακα άγχους (71,8 στα 100) ενώ η Δανία που βρίσκεται στην τελευταία θέση έχει βαθμολογία μόλις 21,7 στα 100.
Πρέπει να βάλουμε φρένο σε αυτό τον κατήφορο! Αν θέλουμε να εμποδίσουμε την περαιτέρω φτωχοποίηση μαζικών κοινωνικών στρωμάτων, χρειάζεται να παλέψουμε για αυξήσεις στους μισθούς που να είναι τουλάχιστον στο ύψος του πληθωρισμού. Στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ είχαμε όλη την προηγούμενη περίοδο μεγάλους εργατικούς αγώνες με βασικό αίτημα υψηλές αυξήσεις στους μισθούς. Πρόσφατα οι εργαζόμενοι στην αυτοκινητοβιομηχανία στις ΗΠΑ, μέσω του σωματείου τους United Auto Workers (Ενωμένοι Εργαζόμενοι στην Αυτοκινητοβιομηχανία- UAW) μετά από μια μεγάλη απεργιακή μάχη ανάγκασαν τα μεγαθήρια του κλάδου να τους παραχωρήσουν αυξήσεις 25% (για μια 4ετή σύμβαση) και άλλες παροχές. Μεγάλες αυξήσεις πέτυχαν και οι εργαζόμενοι σε Γερμανία και Αγγλία. Αυτός είναι οι δρόμος που πρέπει να κινηθούμε και εδώ. Με καλά οργανωμένες απεργίες, έχοντας σχέδιο, δημοκρατία μέσα στο κίνημα και ξεκάθαρους στόχους, μπορούμε να αποσπάσουμε νίκες.
Ταυτόχρονα, είναι απαραίτητο να συγκροτηθεί ένα κίνημα που να αγκαλιάζει όλη την κοινωνία και να απαιτεί μια σειρά μέτρα για την ανακούφιση των εργαζομένων όπως να μπει πλαφόν στις τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης, να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής, να γίνει δραστική μείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε καύσιμα, ρεύμα, θέρμανση.
Τα μέτρα αυτά πρέπει να συνδυαστούν με τον αγώνα να περάσουν στα χέρια της κοινωνίας νερό, ρεύμα, φυσικό αέριο, καύσιμα, μέσα από την εθνικοποίηση των ιδιωτικών εταιρειών παροχής, κάτω από τη διαχείριση και τον έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας, για να σταματήσει η κερδοσκοπία σ’ αυτούς τους κρίσιμους τομείς σε βάρος της κοινωνίας.
