Τον Σεπτέμβρη που πέρασε, η TUC (Trades Union Congress, η Συνομοσπονδία Εργαζομένων της χώρας, αντίστοιχη της ΓΣΕΕ) πραγματοποίησε συνέδριο στο οποίο αποφάσισε «συντονισμένη δράση με μακρόπνοες εκστρατείες, συμπεριλαμβανομένης της προσπάθειας για μια Γενική Απεργία». Η απόφαση αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική αν σκεφτεί κανείς πως στην Αγγλία δεν έχει γίνει Γενική Απεργία από το 1926! Αν τελικά υλοποιηθεί, θα πρόκειται για ιστορική εξέλιξη στην χώρα και όλη την Ευρώπη. Την πρόταση για Γενική Απεργία, η οποία πλειοψήφησε στο συνέδριο, έκανε το Δίκτυο Συνδικαλιστών Βάσης (NSSN) στο οποίο παίζουν πολύ ενεργό ρόλο οι σύντροφοι του Σοσιαλιστικού Κόμματος (Socialist Party, τμήμα της CWI στην Αγγλία).
Της Άννας Κλείτσα
Ανάμεσα στις δράσεις της TUC για την αντίσταση στα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης συνεργασίας (των Συντηρητικών και Φιλελεύθερων Δημοκρατών) ήταν και η διαδήλωση της 20ης Οκτώβρη.
Με δεδομένη όμως την διάθεση της βρετανικής κυβέρνησης να προχωρήσει σε περικοπές κοινωνικών δαπανών, ύψους 10 δις στερλινών, αύξηση της φορολογίας και ιδιωτικοποιήσεις, δικαιολογημένα ένα μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης θεωρεί πως μια διαδήλωση δεν φτάνει, και αναζητά πιο αποφασιστικές μορφές αγώνα.
Σύμφωνα με την TUC οι διαδηλωτές του περασμένου Σαββάτου στο Λονδίνο ξεπέρασαν τις 150.000 την ώρα που δεκάδες χιλιάδες ακόμα διαδήλωναν στη Γλασκώβη και το Μπέλφαστ. Από τα κεντρικά συνθήματα της πορείας ήταν: «Κάτω τα μέτρα λιτότητας», «Όχι στην ιδιωτικοποίηση της υγείας» και «Δωρεάν παιδεία για όλους».
Το κλίμα ανάμεσα στους διαδηλωτές ήταν πιο μαχητικό από την τελευταία κινητοποίηση που είχε καλέσει η TUC ενάμιση (!) χρόνο πριν: οι αγώνες που δόθηκαν πέρσι, σε συνδυασμό με τις περικοπές που έχουν νιώσει στο πετσί τους οι εργαζόμενοι, έχουν οδηγήσει σε πολύ μεγαλύτερη οργή αλλά και συνειδητοποίηση του κόσμου. Είναι πλέον φανερό πως το κίνημα πρέπει να κλιμακώσει την αντίστασή του και να μην περιορίζεται στις διαδηλώσεις σαν βασική μορφή αγώνα. Η σκυτάλη πρέπει να περάσει στους εργασιακούς χώρους με το κάλεσμα 24ωρης, Γενικής Απεργίας.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Δίκτυο Συνδικαλιστών Βάσης (NSSN) είχαν σημειώσει από καιρό την υποστήριξη του κόσμου μπροστά σε αυτό το αίτημα. Η TUC, πήρε μεν την απόφαση να καλέσει σε Γενική Απεργία αλλά δεν έχει προχωρήσει σε κανένα βήμα για την πρακτική της διοργάνωση, όπως το να θέσει συγκεκριμένη ημερομηνία στην οποία να καλεστεί η απεργία. Είναι απαραίτητο να ασκηθούν όλες οι πιέσεις που χρειάζονται από τα κάτω, ώστε αυτό να γίνει συγκεκριμένο.
Κατά την διάρκεια των ομιλιών στην συγκέντρωση, η ανάγκη για ένα σχέδιο κλιμάκωσης «φάνηκε στο χειροκρότημα»: όταν ο Λεν Μακ Κλάσκι, γενικός γραμματέας του συνδικάτου Unite, ζήτησε να σηκώσει το χέρι όποιος πιστεύει πως πρέπει να καλεστεί 24ωρη Γενική Απεργία, η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή και η συντριπτική πλειοψηφία των συγκεντρωμένων υποδέχτηκε με ενθουσιασμό την πρόταση!
Το ίδιο συνέβη και όταν ο Μπομπ Κρόου, γενικός γραμματέας του RMT (Συνδικάτο Σιδηροδρομικών) έκανε ανοιχτά την πρόταση για Γενική Απεργία.
Ο Μαρκ Σερβότκα, γενικός γραμματέας της ομοσπονδίας PCS (στενός δημόσιος τομέας) επίσης κάλεσε σε συντονισμό όλου του συνδικαλιστικού κινήματος για κοινές απεργιακές δράσεις.
Η διαδήλωση της 20ης Οκτώβρη σηματοδότησε μια νέα περίοδο στους αγώνες ενάντια στην λιτότητα. Ακόμη, έδωσε μια πρώτη ματιά στις διαθέσεις των πιο μαχητικών και ταξικών τμημάτων των εργαζομένων που είναι σίγουρο ότι θα έρθουν δυναμικά στο προσκήνιο στο επόμενο διάστημα.
