Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»
Στις 30/4/2016 η εφημερίδα των «Συντακτών» (άρθρο του Μπάμπη Μιχάλη) ενημερώνει:
«Πριν από πέντε χρόνια ο Antoine Deltour παραιτήθηκε από τη δουλειά του στην Pricewaterhouse Coopers. Λίγο πριν αφήσει το γραφείο του στη θυγατρική εταιρεία του γνωστού οίκου ορκωτών λογιστών στο Λουξεμβούργο, ο Γάλλος είχε αντιγράψει σ’ ένα εξωτερικό δίσκο 28.000 έγγραφα.
»Σε αυτά τα έγγραφα ήταν καταγεγραμμένες οι μυστικές ευνοϊκές φορολογικές συμφωνίες που είχαν συνάψει 343 κορυφαίες εταιρείες του πλανήτη με τις αρχές του Λουξεμβούργου.
»Μέσω αυτών των συμφωνιών, διεθνικοί επιχειρηματικοί κολοσσοί, όπως Apple, Amazon, Heinz, Pepsi, IKEA και Deutshe Bank κατάφερναν να αποφεύγουν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια φόρων, μειώνοντας το συντελεστή φορολόγησης των κερδών τους μέχρι και στο …1%
»Ο Deltour διοχέτευσε αυτά τα έγγραφα στο διεθνή τύπο το 2012 και η βόμβα που έσκασε ονομάστηκε σκάνδαλο Luxleaks».
Αυτές οι αποκαλύψεις δείχνουν τον ωμό, κυνικό και αδίστακτο τρόπο με τον οποίο το κεφάλαιο καταληστεύει την κοινωνία.
Στη συνέχεια, εξ αιτίας του σάλου που προκλήθηκε, ο ΟΟΣΑ και τοι G20 ξεκίνησαν, υποτίθεται, έρευνες και υποσχέθηκαν να υιοθετήσουν πιο αυστηρούς κανόνες για την πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής. Το δε Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βράβευσε το 2015 τον Γάλλο που έκανε τις αποκαλύψεις με το βραβείο Ευρωπαίων Πολιτών.
***
Τι έχει γίνει μέχρι τώρα σ’ ότι αφορά την πάταξη της φοροδιαφυγής και άλλα παρόμοια μέτρα ελέγχου; Τίποτα!
Έγινε όμως κάτι άλλο… Η Pricewaterhouse Coopers άσκησε αγωγή εναντίον του Deltour με την κατηγορία της κλοπής, παραβίασης εμπορικών μυστικών και νόμων επαγγελματικού απορρήτου, καθώς και για παράνομη πρόσβαση στη βάση δεδομένων. Επίσης άσκησε αγωγή και σε ένα συνάδελφό του Deltour με την κατηγορία ότι τον υποκίνησε καθώς και στο δημοσιογράφο που τα έβγαλε στη φόρα! Η δίκη γίνεται αυτές τις μέρες.
Έτσι, αντί να δικάζονται οι φοροδιαφεύγοντες καθώς και οι εταιρείες που τους βοηθούν στη φοροδιαφυγή (όπως η Pricewaterhouse Coopers) και αντί να καταγγέλλονται οι κυβερνήσεις (όπως του Λουξεμβούργου) που αφήνουν ελεύθερο πεδίο δράσης σ’ όλους αυτούς, δικάζονται αυτοί που αποκάλυψαν με στοιχεία τους καταχραστές του δημόσιου χρήματος!
Η ληστεία αυτή στερεί έσοδα από το κοινωνικό κράτος και συντελεί στη μεγέθυνση των δημόσιων ελλειμμάτων και στη συσσώρευση χρεών. Αυτά καλούνται στη συνέχεια να καλύψουν οι λαοί με τα Μνημόνια που επιβάλλουν, σαν… δανειστές του δημοσίου, οι φοροδιαφεύγοντες πολυεθνικοί όμιλοι!!
***
Καμία αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει ότι είναι ποτέ δυνατό αυτή τη ληστεία να την αντιμετωπίσουν οι καπιταλιστικοί θεσμοί: κυβερνήσεις κρατών, ΕΕ, G7, G20, ΟΟΣΑ, κλπ. Καμία αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει ότι το καπιταλιστικό σύστημα σαν σύστημα μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοια φαινόμενα.
Η απάντηση, από τη σκοπιά του εργατικού κινήματος και της κοινωνίας, είναι απλή: κατάργηση του τραπεζικού απόρρητου και του εμπορικού μυστικού. Εργατικός έλεγχος (μέσα από δημοκρατικά εκλεγμένες επιτροπές και απόλυτη διαφάνεια) σε όλο το φάσμα της οικονομίας.
Όμως για το κεφάλαιο αυτά τα αιτήματα σημαίνουν πόλεμο! Γι’ αυτό από τη μεριά του εργατικού και λαϊκού κινήματος χρειάζεται προετοιμασία για πόλεμο! Που σημαίνει σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου, πάλη για εργατική εξουσία και σοσιαλισμό.
***
Οι αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρχει «καλός καπιταλισμός» και «κακός καπιταλισμός» κι ότι ο ρόλος της Αριστεράς είναι να ψάχνει το δρόμο για τον «καλό καπιταλισμό» ταλαιπωρούν την Αριστερά από την γένεσή της. Και παρά την εμφάνιση του Μαρξισμού που με επιστημονικό τρόπο ανέτρεψε τέτοιες αυταπάτες και εξήγησε ότι η επιλογή είναι «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» οι ρεφορμιστές και οι σταλινικοί όλων των αποχρώσεων επιμένουν μέχρι τις μέρες μας να ζουν στις αυταπάτες τους. Τα αποτελέσματα είναι οι Βάρκιζες, οι Παπανδρέου του 81, τα βρώμικα ’89 του ΚΚΕ και οι σημερινοί Τσίπρες.
Η Αριστερά που φοβάται να μιλήσει καθαρά για ανατροπή του συστήματος και για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, που δεν έχει συγκεκριμένο σχέδιο γι’ αυτή την ανατροπή και που δεν προετοιμάζει με συγκεκριμένο τρόπο τις εργατικές και λαϊκές μάζες γι’ αυτό το στόχο, είναι καταδικασμένη να επαναλάβει τα ίδια «λάθη» και τις ίδιες προδοσίες.
