Συγχυσμένη μια φίλη τηλεφώνησε σήμερα το πρωί για να ρωτήσει:
«Τι ψηφίσαμε χτες; Ναι; Στον ύπνο μου το είδα το όχι;».
Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί μετά από μια τέτοια συντριπτική νίκη στο δημοψήφισμα ο Τσίπρας έδωσε το κεφάλι του Βαρουφάκη στους δανειστές αλλά και γιατί συγκάλεσε το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών.
Παρά τις διαφορές με τον Βαρουφάκη …
Τον Βαρουφάκη ποτέ δεν τον «συμπάθησε» η επαναστατική Αριστερά, όχι μόνο εκτός αλλά και εντός ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρώτος και πιο βασικός λόγος είχε να κάνει με τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές και με το γεγονός ότι ο Βαρουφάκης επεδίωκε συμφωνία με τους δανειστές. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι του έλειπε η συνέπεια και η φερεγγυότητα. Π.χ. μέσα στην ίδια μέρα, πρότεινε capital controls το πρωί, το μεσημέρι διέψευδε ότι έκανε τέτοια πρόταση και το βράδυ εφάρμοζε capital controls.
Για την πλειοψηφία του κόσμου όμως στην Ελλάδα (του κόσμου που ψήφισε ΟΧΙ) ο Βαρουφάκης αντιπροσώπευε την αντίσταση στους δανειστές. Αφενός γιατί δεν λειτούργησε όπως οι προηγούμενοι υπουργοί οικονομικών. Δεν υποκλίθηκε δηλαδή στους δανειστές και δεν υπέκυψε «με το καλημέρα» (σε όλες) τις απαιτήσεις τους. Αφετέρου γιατί τον μίσησαν όλοι οι συνομιλητές του, από την πλευρά των δανειστών, στην Ευρώπη.
Το κομμάτι των δανειστών που έχει αποφασίσει να κρατήσει σκληρή στάση απέναντι στο ΟΧΙ του ελληνικού λαού – για να μην εξαπλωθεί ο ιός της αντίστασης στη λιτότητα και στην υπόλοιπη Ευρώπη – ζήτησε το κεφάλι του Βαρουφάκη σαν προϋπόθεση για να ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Και ο Τσίπρας το παρέδωσε… για να διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις και να κάνει ότι είναι δυνατόν έτσι ώστε να επιτευχθεί ένας συμβιβασμός.
Αυτή ήταν η δεύτερη υποχώρηση του Τσίπρα μετά το «ΟΧΙ». Η πρώτη ήταν η σύγκλιση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών.
Η σύγκλιση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών
Γιατί έκατσε ο Τσίπρας στο ίδιο τραπέζι με τους εγχώριους εκπροσώπους των δανειστών; Για να τους ζητήσει να βοηθήσουν στη «διαπραγμάτευση»;
Αυτοί έχουν ξεκαθαρίσει εδώ και πολύ καιρό ότι θέλουν να υπογράψουμε οτιδήποτε ζητήσουν οι δανειστές.
Για να παραδώσει μαθήματα «πολιτικού πολιτισμού»;
Σε ποιους; Σε αυτούς που εξαπέλυσαν μια πρωτοφανή τρομοκρατία μέσω των ΜΜΕ 24 ώρες το 24ωρο την τελευταία βδομάδα; Που διαστρέβλωσαν με πρωτόγνωρο τρόπο την αλήθεια;
Γιατί να συναντηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί; Για να επιτευχθεί «εθνική ενότητα»; Για να σταματήσει ο διχασμός;
Η διαφορά του ΟΧΙ με το ΝΑΙ δεν γεφυρώνεται. Γιατί είναι μια διαφορά ταξική. «Όχι» ψήφισε η πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων. Αυτοί που στο «ΝΑΙ στην πρόταση των δανειστών», έβλεπαν να έρχεται η απόλυτη εξαθλίωση.
Προφανώς υπήρχαν κομμάτια της εργατικής τάξης, των αγροτών, των ανέργων, των λαϊκών στρωμάτων γενικά, που φοβισμένοι από την τρομοκρατία της αστικής τάξης και των καναλιών της ψήφισαν ΝΑΙ. Όμως αυτοί δεν θα κερδηθούν στην πλευρά του ΟΧΙ με συνταγές «εθνικής ενότητας» και υποχωρήσεις. Θα κερδηθούν όταν αρχίσει στην πράξη ν’ αποδεικνύεται ότι η υποταγή στους δανειστές και το ευρώ δεν είναι μονόδρομος και ότι η ρήξη με το ευρώ, την ΕΕ και το ΔΝΤ δεν ισοδυναμεί με καταστροφή αλλά με την αρχή μιας νέας πορείας. Μιας πορείας που θα έχει σταθερό γνώμονα το συμφέρον της κοινωνίας – της πλειοψηφίας της κοινωνίας και όχι των μεγαλοεπιχειρηματιών, μεγαλοεργολάβων, εφοπλιστών, καναλαρχών, τραπεζιτών κοκ.
Να μην παραδοθούν τα ΟΧΙ στα ΝΑΙ
Η προσπάθεια γεφύρωσης του ΟΧΙ με το ΝΑΙ εμπεριέχει τον κίνδυνο, και είναι σοβαρός, να υποχωρήσει το 61,5% του ΟΧΙ στις πιέσεις του 38,5% του ΝΑΙ.
Και μπορούν να υπάρξουν πολλές «δικαιολογίες» γι’ αυτό. Οι κλασσικές ακούγονται ήδη: «ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για ρήξη», «δεν πήραμε εντολή για ρήξη», «πήραμε εντολή για διαπραγμάτευση εντός του ευρώ» κοκ.
Όποιος όμως έκανε εκστρατεία για το ΟΧΙ στους δρόμους είδε πολύ καθαρά το εξής: Ο κόσμος του ΟΧΙ ήταν έτοιμος για τη ρήξη.
Δεν ήταν ότι δεν ανησυχούσε! Και ανησυχούσε και φοβόταν ότι, παρόλες τις διαβεβαιώσεις του Τσίπρα (που έτσι κι’ αλλιώς έχουν διαψευσθεί πάρα πολλές φορές μέσα στους τελευταίους 5 μήνες) το ΟΧΙ συνεπαγόταν μια σοβαρή πιθανότητα εξόδου από το ευρώ και ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα ψήφιζε όμως (και ψήφισε) παρόλα αυτά, ΟΧΙ.
Ο κόσμος είναι έτοιμος! Και η κυβέρνηση θα πρέπει να μην κάνει βήμα πίσω στους δανειστές.
Αντιθέτως να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα που θα επιτρέψουν στην ελληνική κοινωνία να βγει από την κρίση, με πρώτα και κύρια:
- Να εθνικοποιήσει τώρα τις τράπεζες – διατηρώντας τους ελέγχους στην κίνηση των κεφαλαίων, έτσι ώστε να μην μπορούν να φύγουν άλλα κεφάλαια στο εξωτερικό, αλλά ανοίγοντας τις έτσι ώστε να μπορούν να διεκπεραιώνονται συγκεκριμένες συναλλαγές στο εσωτερικό της χώρας όπως πληρωμές μισθοδοσιών υπαλλήλων κοκ.
- Να ξεκαθαρίσει ότι δεν πληρώνει το χρέος
- να δρομολογήσει τις διαδικασίες για έκδοση εθνικού νομίσματος
- να καταργήσει την εξουσία των καναλαρχών, των ΜΜΕ της διαπλοκής και της διαστρέβλωσης, που τρομοκρατούν και παρανομούν. Δεν μπορεί η πληροφόρηση και η διαμόρφωση συνειδήσεων να βρίσκεται στα χέρια του κάθε εφοπλιστή, εργολάβου, τραπεζίτη. Πρέπει να περάσει στην κοινωνία και να διοικείται δημοκρατικά, όπως έδειξε η εμπειρία της ΕΡΤ, την περίοδο της αυτοδιαχείρισής της.[*]
