Τις τελευταίες μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη μια μαζική εξέγερση στη Λευκορωσία, με μαζικές διαδηλώσεις, αλλά και τουλάχιστον δύο νεκρούς από τις συγκρούσεις με την αστυνομία. Αφορμή για αυτήν ήταν η κατάφωρη νοθεία στις πρόσφατες εκλογές της Κυριακής 9/8, όταν, σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, ο Αλεξάντερ Λουκασένκο, που βρίσκεται στην εξουσία από το 1994, «κέρδισε» το 80% των ψήφων και επανεκλέγηκε πρόεδρος της χώρας ενώ η βασική του αντίπαλος Σβετλάνα Τιχανόβσκαγια περιορίστηκε στο 10% των ψήφων. Στην πραγματικότητα βέβαια, πλατιά στρώματα της κοινωνίας δεν αποδέχονται το αποτέλεσμα και μιλάνε ανοιχτά για νοθεία.
Οργή ενάντια στον Λουκασένκο
Η Τιχανόβσκαγια βρέθηκε «τυχαία» να είναι η βασική αντίπαλος του Λουκασένκο. Αρχικά, τμήματα της ελίτ προώθησαν ως υποψήφιους έναν πρώην πρέσβη και έναν τραπεζίτη, οι οποίοι ανακοίνωσαν ότι θα κατέβουν στις εκλογές. Στη συνέχεια χιλιάδες άνθρωποι θέλησαν να στηρίξουν τις υποψηφιότητες τους υπογράφοντας τα σχετικά έγγραφα (στη Λευκορωσία για να κατέβει κάποιος ως υποψήφιος πρόεδρος χρειάζεται να μαζέψει εκατό χιλιάδες υπογραφές). Αυτό θορύβησε τις αρχές και έτσι σύντομα ο πρώτος υποψήφιος συνελήφθη και ο δεύτερος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα. Ο τρίτος υποψήφιος που επιχείρησε να κατέβει στις εκλογές ήταν ένας πολύ δημοφιλής μπλόγκερ, ο σύζυγος της Τιχανόβσκαγια, ο οποίος συνελήφθη και αυτός με την σειρά του. Έτσι, αντί για αυτόν, υποψήφια κατέβηκε η σύζυγος του.
Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι σε μια χώρα που υποφέρει από μια καταστροφική οικονομική κρίση, από σκληρή καταστολή με χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους και από μια εξάπλωση του κορωνοϊού σε ρυθμούς τέσσερις φορές μεγαλύτερους από τη γειτονική Ουκρανία, μιας και ο Λουκασένκο δεν έχει πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο κατά της πανδημίας και δηλώνει δημόσια πως «ένα ποτήρι βότκα την ημέρα εξαλείφει τον ιό».
Μέσα σε λίγες ώρες από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων χιλιάδες διαδηλώτες ξεχύθηκαν στους δρόμους της πρωτεύουσας Μινσκ και άλλων πόλεων όπου βρέθηκαν αντιμέτωποι με σκληρή καταστολή από τις δυνάμεις ασφαλείας, ακόμη και από τμήματα της διαβόητης αντιτρομοκρατικής Αλμάζ. Μέσα στο πρώτο εικοσιτετράωρο πραγματοποιήθηκαν χιλιάδες συλλήψεις, όχι μόνο διαδηλωτών, αλλά και δημοσιογράφων, μεταξύ των οποίων οι περισσότεροι είναι Ρώσοι ανταποκριτές.
Η εργατική τάξη μπαίνει στο παιχνίδι
Μέχρι την Παρασκευή 14/8, συνολικά 97 απεργίες βρίσκονται σε εξέλιξη, με ξεκάθαρα πολιτικά αιτήματα. Τα πιο βασικά από αυτά είναι η απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, η παραίτηση του Λουκασένκο και η προκήρυξη ελεύθερων και δίκαιων εκλογών. Η πιο εμβληματική φυσικά από αυτές τις εργατικές κινητοποιήσεις είναι η απεργία στο εργοστάσιο ΜΤΖ (Λευκορώσικο Εργοστάσιο Τρακτέρ) στην πρωτεύουσα Μινσκ, που αριθμεί 16.000 εργάτες και είναι η πιο γνωστή βιομηχανία της χώρας. Στο MTZ ομάδες εργατών κινητοποιήθηκαν ήδη από τη Δευτέρα 10/8, ενώ δεκάδες από αυτούς έχουν συλληφθεί. Αυτή τη στιγμή τον αγώνα τους καθοδηγεί 23μελης απεργιακή επιτροπή. Το αίτημα για μια γενική πολιτική απεργία κερδίζει διαρκώς έδαφος.
Η υποκρισία της Δύσης και η -υπό όρους- στήριξη της Ρωσίας
Όπως ήταν αναμενόμενο οι ιμπεριαλιστικές δυτικές δυνάμεις γρήγορα καταδίκασαν τα νοθευμένα αποτελέσματα. Ήταν όμως μόλις λίγο καιρό πριν, που έκλειναν τα μάτια στις μεθόδους καταστολής του καθεστώτος προκειμένου να το αποσπάσουν από την επιρροή της Ρωσίας. Ήδη άλλωστε, και παρά τις εκατοντάδες καταγγελίες για την ύπαρξη πολιτικών κρατουμένων, από το 2016 όλες οι κυρώσεις της ΕΕ προς τη Λευκορωσία έχουν αρθεί.
Την ίδια στιγμή η Ρωσία συνεχάρη τον Λουκασένκο για την επανεκλογή του, αλλά ταυτόχρονα άφησε για αρκετές μέρες το καθεστώς της Λευκορωσίας στην αβεβαιότητα, καλώντας το σε στενότερη συνεργασία, μέχρι τελικά να δηλώσει τη στήριξή του και να υποσχεθεί άμεση βοήθεια. Ο Λουκασένκο, μετά τα γεγονότα του Γιουρομαϊντάν στη γειτονική Ουκρανία έχει ακολουθήσει μια πολιτική αυξανόμενης ανεξαρτητοποίησης από τη Μόσχα, γεγονός που αντανακλάται τόσο στις πρόσφατες συλλήψεις Ρώσων δημοσιογράφων όσο και στις συλλήψεις Ρώσων μισθοφόρων στη Λευκορωσία κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Προκειμένου μάλιστα η Μόσχα να αυξήσει την πίεση της προς τον Λουκασένκο, εμφανίστηκε και μια επιτροπή που επιθυμεί την ένωση της Λευκορωσίας με την Ρωσία, στα πρότυπα των εξελίξεων στην Ανατολική Ουκρανία το 2014.
Καμιά εμπιστοσύνη στους ιμπεριαλιστές – για μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση
Οι Λευκορώσοι εργαζόμενοι και νεολαίοι δεν πρέπει να περιμένουν φυσικά τίποτα θετικό ούτε από τις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης ούτε από το ρωσικό καθεστώς. Ο μόνος δρόμος για να κερδίσουν πραγματικά και πλήρη δημοκρατικά δικαιώματα είναι να οργανωθούν στους χώρους δουλειάς και σπουδών για την ανατροπή του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που γεννά την καταστολή και την βαρβαρότητα και στην συνέχεια να απευθυνθούν τόσο στους Ρώσους εργαζόμενους όσο και στους συναδέλφους τους στην Δύση και να τους καλέσουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα τους. Αυτό φυσικά προϋποθέτει το χτίσιμο μιας μαζικής επαναστατικής Αριστεράς που δυστυχώς αυτή τη στιγμή απουσιάζει. Ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος, αλλά είναι ο μόνος που δίνει προοπτική.
