Του Γιώργου Κασαμπαλάκου
Στα καμίνια της ΛΑΡΚΟ θρηνεί τους τελευταίους νεκρούς της η εργατική τάξη. Δύο νεκροί εργαζόμενοι μέσα στον Αύγουστο και άλλος ένας σε κρίσιμη κατάσταση (τη στιγμή που γράφεται το άρθρο) είναι ο θλιβερός απολογισμός. Η βιομηχανία επεξεργασίας μεταλλευμάτων και ορυκτών – κυρίως νικελίου – ΛΑΡΚΟ (ιδιοκτησία κατά 36% της Εθνικής τράπεζας, 35% του ελληνικού δημοσίου και 29% της ΔΕΗ), περιουσία ακόμα του ελληνικού κράτους, ξεπουλιόταν την ώρα που πέθαινε ο 2ος εργαζόμενος. Αυτή η τραγική χρονική σύμπτωση συμπυκνώνει όλη την αλήθεια για το έγκλημα των 2 κομμάτων εξουσίας, όλα αυτά τα χρόνια στη ΛΑΡΚΟ.
Οι δύο νεκροί απείχαν χρονικά μερικές μόνο μέρες. Την Κυριακή, 2 Αυγούστου, ο 38χρονος εργαζόμενος Χρήστος Δόσκορης δούλευε στο καμίνι όταν μετά από απανωτές εκρήξεις περιλούστηκε με καυτό μέταλλο και σκουριά. Την Τρίτη, 25 Αυγούστου, ο 25χρονος Κώστας Ντελής είχε παρόμοια τύχη ενώ άλλοι 3 τραυματίστηκαν. Οι δύο αυτοί εργαζόμενοι δούλευαν σε καθεστώς υπεργολαβίας, όπως και 250 άλλοι συνάδελφοί τους. Τα μέτρα ασφαλείας και οι συνθήκες υγιεινής είναι ανύπαρκτα πράγματα για τους υπεργολάβους αυτούς, που κανείς δεν ελέγχει και που κερδίζουν εκατομμύρια ευρώ από την μη τήρηση των προβλεπόμενων. Όπως τονίζουν εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, οι εργαζόμενοι μέσω υπεργολάβων είναι ανειδίκευτοι, άπειροι καθώς ανακυκλώνονται συνέχεια και αμείβονται με χαμηλά μεροκάματα. Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και την υπερεντατικοποίηση της εργασίας που έχει σα στόχο την μεγαλύτερη δυνατή κερδοφορία, παίρνουμε μια πρώτη εικόνα των μεσαιωνικών συνθηκών που ισχύουν στην επιχείρηση.
Τραγικές ευθύνες κυβερνώντων – διοίκησης
Εκπρόσωποι της διοίκησης διέρρεαν ότι «οι θάνατοι των 2 εργατών κινούνται μέσα στα στατιστικά όρια και ότι θα πρέπει να είναι οι εργαζόμενοι πιο προσεχτικοί» (Ριζοσπάστης 6/8). Με τον τρόπο αυτό προσπάθησαν να ξεφύγουν από τις ευθύνες τους. Να αποφύγουν τις δίκαιες κατηγορίες των εργαζομένων ότι πέρα από την εντατικοποίηση της εργασίας, τις υπεργολαβίες και τις εκπτώσεις στα μέτρα ασφαλείας, η διοίκηση δεν έχει προχωρήσει σε καμιά κίνηση εκσυγχρονισμού του μηχανολογικού εξοπλισμού τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα το εργοστάσιο να είναι σήμερα πραγματικά ετοιμόρροπο. Σύμφωνα με τον γραμματέα του σωματείου εργαζομένων, Γιώργο Κατσάρα, προωθείται η πλήρης απαξίωση του εργοστασίου με σκοπό την ιδιωτικοποίησή του. Έχει μάλιστα ήδη καταρτιστεί η λίστα με τους επίδοξους αγοραστές της ΛΑΡΚΟ, ανάμεσα στους οποίους φιγουράρουν ο ΑΚΤΩΡ του Μπόμπολα, η ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ του Μυτιληναίου και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ. Αυτό λοιπόν είναι το πλήρες σχέδιο, στο οποίο είναι συνυπεύθυνα τα 2 μεγάλα κόμματα εξουσίας τα τελευταία χρόνια: να μειώσουν το λειτουργικό κόστος, να ικανοποιήσουν φίλους-υπεργολάβους και τέλος να ξεπουλήσουν σε εξευτελιστική τιμή την εταιρία στους μεγάλους εντολοδόχους τους. Τα θύματα είναι οι εργάτες της Βοιωτίας, που αναγκάζονται από την ανεργία που μαστίζει την περιοχή να εργαστούν σε αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες.
Η απάντηση των εργαζομένων
Για κακοδιαχείριση της επιχείρησης από τα golden boys που διόρισε η κυβέρνηση της Ν.Δ. έκαναν λόγο εκπρόσωποι των εργαζομένων στην επιχείρηση, οι οποίοι ζητούν να σταματήσει άμεσα η διαδικασία της αποκρατικοποίησης. Όπως λένε, η ΛΑΡΚΟ θα έπρεπε να εμφανίζει κέρδη τα τελευταία χρόνια καθώς οι τιμές του νικελίου είχαν ανέβει κατακόρυφα. Και όμως, εμφάνισε ζημιά ύψους 400 εκατ. ευρώ, αφού τη διαχείριση της επιχείρησης ανέλαβαν «γαλάζια» στελέχη που δεν είχαν τις ικανότητες.
Μετά την κηδεία και του δεύτερου εργάτη, οι εργαζόμενοι έκαναν πορεία στην παραλία της Λάρυμνας ενώ προχώρησαν και σε συμβολικά κλεισίματα της εθνικής οδού στο ύψος του Μαρτίνου. Για να είναι αυτοί οι νεκροί οι τελευταίοι που θρηνεί η Βοιωτία δεν αρκούν τα ευχολόγια. Απαιτείται συντονισμένος αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ με τους υπόλοιπους μεταλλεργάτες και τους εργαζόμενους της Βοιωτίας, με επιθετικά αιτήματα πάλης όπως άμεση πρόσληψη όλων των εργαζομένων σε υπεργολαβίες από την ίδια τη ΛΑΡΚΟ, να σταματήσει αμετάκλητα η διαδικασία αποκρατικοποίησης και να δημιουργηθεί ενιαίος δημόσιος φορέας εκμετάλλευσης μετάλλων – ορυκτού πλούτου.
