Μαρία Καπαράκη
Σε νεκροτομείο μεταναστών έχουν μετατραπεί τα τελευταία 24ωρα οι ακτές του νησιού Λαμπεντούζα, στη νότια Ιταλία. Πλοίο στο οποίο επέβαιναν περίπου 500 μετανάστες από την Ερυθραία και τη Σομαλία έπιασε φωτιά και βυθίστηκε. Σύμφωνα με μαρτυρίες κάποιοι από τους επιβάτες άναψαν φωτιές για να στείλουν σήμα κινδύνου, με αποτέλεσμα το σκάφος να πιάσει φωτιά και αργότερα να αναποδογυρίσει.
Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, έχουν ανασυρθεί περίπου 130 νεκροί μετανάστες, ως επί το πλείστον γυναίκες, ενώ ανάμεσά τους βρίσκονται και αρκετά παιδιά. Συνολικά έχουν διασωθεί 150 άνθρωποι, ενώ πάνω από 200 αγνοούνται.
***
Το συγκεκριμένο ατύχημα δεν είναι το πρώτο που συμβαίνει στην περιοχή. Ειδικά στις ακτές του συγκεκριμένου νησιού έχουν προσκρούσει ή βυθιστεί αρκετές φορές πλοιάρια με μετανάστες που προσπαθούν να προσεγγίσουν τις ακτές της Ιταλίας. Και βέβαια τέτοιου είδους ατυχήματα δεν είναι προνόμιο μόνο της γειτονικής χώρας… Και στην Ελλάδα, ειδικά κοντά στα ακριτικά νησιά, έχουν συμβεί ουκ ολίγες φορές ακτοπλοϊκά ατυχήματα με απολογισμό τραυματίες, ή ακόμη και νεκρούς μετανάστες που προσπαθούν να προσεγγίσουν τις ακτές.
Σύμφωνα με την οργάνωση Human Rights Watch, που ειδικεύεται στην μετανάστευση, τις δύο τελευταίες δεκαετίες σχεδόν 20.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους σε μια προσπάθεια να φτάσουν στα νότια σύνορα της Ευρώπης από την Αφρική και την Μέση Ανατολή! Μόνο το 2011, μέσα σε ένα χρόνο, περισσότεροι από 1.500 έχασαν τη ζωή τους!
***
Οι ευθύνες για αυτές τις τραγωδίες πρέπει να αναζητηθούν καταρχήν στα γνωστά δουλεμπορικά κυκλώματα που –αφού έχουν καταληστεύσει τις λίγες οικονομίες των εξαθλιωμένων μεταναστών– τους στοιβάζουν σε καράβια που βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, για να τους μεταφέρουν σε έναν καινούργιο τόπο.
Γιατί όμως οι απελπισμένοι πρόσφυγες μετανάστες καταφεύγουν σε αυτά τα κυκλώματα; Γιατί οι πολιτικές των χωρών της «Ευρώπης Φρούριο» τους απαγορεύουν κάθε προσέγγιση της ηπείρου, την ίδια στιγμή που με τις πολιτικές τους (η ΕΕ μαζί με τις ΗΠΑ, κλπ) καταστρέφουν τις χώρες τους, τις οικονομίες και τις κοινωνίες τους, και τους αναγκάζουν να αναζητήσουν σωτηρία αλλού. Κέντρα κράτησης προσφύγων, τείχη στα σύνορα, Ευρωπαϊκές συνοριοφυλακές (Frontex) μαζικές απελάσεις, (πέρα από τις επιθέσεις και δολοφονίες από τους ακροδεξιούς) είναι τα μέτρα «ασφαλείας» στα οποία έχουν επενδύσει οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα χώρες όπως την Ιταλία και την Ελλάδα που αποτελούν πύλες εισόδου.
Όμως, όσο πιο αυστηρή γίνεται η αστυνόμευση των συνόρων, τόσο πιο επικίνδυνους –για τη ζωή τους– τρόπους θα αναζητούν οι μετανάστες προκειμένου να περάσουν τα σύνορα μιας νέας χώρας. Γιατί αυτό που δεν φαίνεται να «κατανοούν» οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, είναι ότι όσα μέτρα ασφαλείας και να πάρουν δεν πρόκειται να εμποδίσουν τους νέους μετανάστες. Η πείνα, η εξαθλίωση και οι πόλεμοι που μαστίζουν μια σειρά από χώρες, ιδιαίτερα στην Αφρική και την Ασία, θα δημιουργούν όλο και πιο τακτικά τεράστια κύματα μετανάστευσης.
Όσο αυτό το σάπιο σύστημα στέκεται ακόμα στα πόδια του, στερώντας την ειρήνη, την ανάπτυξη και την ευημερία στην πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, οι εξαθλιωμένοι όλης της γης θα προσπαθούν με κάθε ρίσκο να πάνε σε νέους τόπους αναζητώντας καλύτερες μέρες, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να πεθάνουν προσπαθώντας…
