Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το πρώτο κόμμα της Αριστεράς που ανάλαβε τη διακυβέρνηση σε χώρα της Ευρώπης. Είχε προηγηθεί το ΑΚΕΛ. Το ΑΚΕΛ ανάλαβε να διαχειριστεί την κρίση του ευρωπαϊκού και κυπριακού καπιταλισμού (τον οποίο οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου παρουσίαζαν σαν «πρότυπο» για δεκαετίες) και απέτυχε παταγωδώς.
Η κρίση της οικονομίας και κοινωνίας αντανακλάστηκε έτσι σε κρίση στο ΑΚΕΛ το οποίο απομυθοποιήθηκε στα μάτια των Κυπρίων εργαζομένων και έχασε μεγάλο μέρος της υποστήριξης που είχε. Τελευταία εξέλιξη της κρίσης του ΑΚΕΛ ήταν η αποβολή του Ν. Κατσουρίδη, ενός από τα κορυφαία στελέχη του κόμματος. Η κατηγορία; Διαφθορά! Ο γραμματέας του κόμματος παραδέχτηκε ότι το ΑΚΕΛ δεχόταν χρηματοδοτήσεις από μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα!
Αυτές είναι οι συνέπειες όταν η Αριστερά αναλαμβάνει να διαχειριστεί το καπιταλιστικό σύστημα. Το «Ξ» στιγμάτισε πάρα πολλές φορές την πορεία του ΑΚΕΛ, και κατάκρινε την άκριτη στήριξη που παρείχε ο Αλέξης Τσίπρας στον Δημήτρη Χριστόφια. Δυστυχώς, όμως, ακόμη και σήμερα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει βγάλει τα συμπεράσματα που απαιτούνται.
Παραθέτουμε στη συνέχεια άρθρο του συντρόφου Γιάννη Πιστιόλη για το θέμα.
Η αποβολή του Νίκου Κατσουρίδη από τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος, έρχεται σε μια στιγμή που το ΑΚΕΛ αναζητά τρόπους να ξεπεράσει το στίγμα της διαπλοκής και της διαφθοράς στο οποίο έχει βρεθεί μπλεγμένο. Ένα στίγμα το οποίο το έχει απαξιώσει μέσα στην κοινωνία και το έχει ταυτίσει με τα κόμματα της άρχουσας τάξης. Το ΑΚΕΛ είναι επιβαρυμένο με αντιλαϊκά μέτρα, έχει ψηφίσει αντιλαϊκά νομοσχέδια και γενικότερα έχει ευθυγραμμιστεί πλήρως με τις επιλογές του κεφαλαίου.[1]
Ο Κατσουρίδης παρουσιαζόταν σαν ο πιο επικοινωνιακός και ο πιο οξυδερκής από την σημερινή ηγετική ομάδα του ΑΚΕΛ, γι’ αυτό και μια σειρά μέλη του κόμματος αντέδρασαν στην διαγραφή του.
Όμως αυτή η οξυδέρκειά του διοχετευόταν και στην εμπλοκή του σε εμπορικές δοσοληψίες σε προσωπικό επίπεδο με διάφορους κεφαλαιοκράτες, κάτι που τον έκανε αγαπητό και σε κομμάτι της άρχουσας τάξης. Αυτές του οι συναλλαγές είχαν σαν αποτέλεσμα και την εμπλοκή του ονόματός του στο σκάνδαλο της Δρομολαξιάς.
Το σκάνδαλο της Δρομολαξιάς
Σύμφωνα με την Ερευνητική Επιτροπή, που ερευνούσε τις καταγγελίες που σχετίζονται με την υπόθεση, υπήρξε εμπλοκή πολιτικών προσώπων στην αγοραπωλησία υπερτιμολογημένων οικοπέδων Τουρκοκυπρίων (τ/κ) από το ταμείο συντάξεων της CYTA, της ημικρατικής εταιρείας τηλεπικοινωνιών της Κύπρου.
Στην πολυσέλιδη Έκθεσή της (294 σελ.) η οποία δημοσιεύεται αυτούσια στην επίσημη ιστοσελίδα του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (www.pio.gov.cy) γίνεται λόγος για κακουργήματα όπως συνωμοσία για καταδολίευση, απάτη, κατάχρηση εξουσίας από δημόσιο λειτουργό, αδικήματα νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, δωροληψία από οικείους δημόσιους αξιωματούχους, πλαστογραφία, παρέμβαση σε δικαστική διαδικασία, αθέμιτη κτίση περιουσιακού οφέλους και εκβίαση.
Το ΑΚΕΛ, όμως, με την διαγραφή του Κατσουρίδη δεν θα τα καταφέρει να απαλλαγεί από τη ρετσινιά της διαφθοράς, της διαπλοκής και της γενικής απαξίωσης, γιατί απλά η κοινωνία γνωρίζει ότι τα πιο πάνω φαινόμενα δεν περιορίζονται σε ένα άτομο.
Μάλιστα με το ξέσπασμα του σκανδάλου FOCUS, όπου η ομώνυμη εταιρεία φαίνεται να χρηματοδότησε πολιτικά κόμματα όπως το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ, ο ίδιος ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Άνδρος Κυπριανού, δήλωσε ευθαρσώς ότι δεν υπάρχει κόμμα που να μην χρηματοδοτείται από ιδιώτες.
Αριστερά «ρουσφέτια»
Ταυτόχρονα η κοινωνία ζει ακόμα ένα γεγονός. Το γεγονός του διορισμού χιλιάδων στελεχών και φίλων του ΑΚΕΛ σε διάφορες κυβερνητικές και προνομιούχες θέσεις την περίοδο διακυβέρνησης Χριστόφια.
Το γεγονός της διαπλοκής στο ΑΚΕΛ έχει να κάνει με την εγκατάλειψη του στόχου της αλλαγής του κοινωνικό-οικονομικού συστήματος και της πλήρους ενσωμάτωσής του στη λογική του.
Έτσι, όταν το ΑΚΕΛ έλεγε ότι ο στόχος μας είναι να διαχειριστούμε το σύστημα και διαβεβαίωνε τους κεφαλαιοκράτες ότι δεν θα κάνει αλλαγές, φυσικό ήταν και ο κόσμος του να ψάξει να βολευτεί μέσα στο σύστημα.
Πιο συγκεκριμένα, αντί να πει ότι στόχος μας είναι να παίρνουν και οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα μισθούς και τα επιδόματα κοντά σε αυτά του δημόσιου και να κινητοποιήσει τους εργαζόμενους προς αυτή την κατεύθυνση, είπε ότι τόσο καιρό στο δημόσιο έμπαιναν δεξιοί τώρα θα μπουν αριστεροί.
Αντί να πει ότι οι θεσμοί του αστικού κράτους (στρατός, αστυνομία, εκπαίδευση, δικαιοσύνη τραπεζικό σύστημα) εξυπηρετούν το κεφάλαιο και την ιδεολογία του, και να προωθήσει, στηριζόμενο σε κοινωνικές κινητοποιήσεις, μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση του δημοκρατικού, εργατικού και κοινωνικού ελέγχου σε συνθήκες διαφάνειας, προσπάθησε να στηριχτεί σε «μετριοπαθείς» τεχνοκράτες της άρχουσας τάξης και του κατεστημένου.
Ο Κατσουρίδης έφυγε, οι ιδέες του όμως κυριαρχούν ακόμα
Η προσκόλληση της πολιτικής του ΑΚΕΛ στη λογική του συστήματος εξακολουθεί να παραμένει παρά τα όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια τόσο στην Κύπρο όσο και σε ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη.
Αυτή η πολιτική έχει τις ρίζες της στην Σταλινικής προέλευσης «Θεωρία των Σταδίων», η όποια όμως μετά την κατάρρευση των ανατολικών χωρών ανανεώθηκε με ένα κείμενο του Ν. Κατσουρίδη («Η δική μας αντίληψη για τον σοσιαλισμό») στο οποίο επιβεβαιώνεται η θεωρία των σταδίων, άλλα μπαίνει και η θέση για ειρηνικό πέρασμα στον Σοσιαλισμό.
Έτσι λοιπόν ο Κατσουρίδης έφυγε από το κόμμα, όμως οι ιδέες που εκπροσωπούσε παραμένουν. Αυτή η πολιτική προσέγγιση μπορεί την περίοδο της ανάπτυξης του καπιταλισμού κατά τις περασμένες δεκαετίες, να έδινε και κάτι για τους εργαζόμενους, άλλα σήμερα αποδεικνύεται ξανά και ξανά ανεπαρκής για να προστατεύει την κοινωνία και τα εργατικά δικαιώματα.
Τόσο η διακυβέρνηση Χριστόφια, άλλα πολύ περισσότερο η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αποδεικνύουν ότι η μορφή της ταξικής πάλης από πλευράς κεφαλαίου παίρνει τη μορφή μιας όλο και πιο αδίστακτης και απάνθρωπης επίθεσης. Μέσα στα πλαίσια της ευρύτερης Αριστεράς έχει ήδη ξεκινήσει η αναζήτηση της πολιτικής που είναι σε θέση να απαντήσει στην κατάρρευση του καπιταλισμού. Η υιοθέτηση μιας πολιτικής στηριγμένης στις βασικές αρχές του μαρξισμού που θα έχει στόχο την δημιουργία μιας διεθνούς επαναστατικής οργάνωσης και την προώθηση ενός προγράμματος, το οποίο να ζητά τη διαγραφή των χρεών, την κρατικοποίηση κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο σε συνθήκες πλήρους διαφάνειας του τραπεζικού συστήματος και των άλλων βασικών τομέων της οικονομίας, και να οδηγεί στην ανατροπή του καπιταλισμού, είναι η μόνη πολιτική που μπορεί να βάλει τέρμα στα αδιέξοδα του καπιταλισμού και τη βαρβαρότητα στην οποία οδηγεί την ανθρωπότητα.
