Δημοσιεύουμε ανοιχτή επιστολή της «Νέας Διεθνιστικής Αριστεράς» (αδερφή οργάνωση του «Ξ» στην Κύπρο) προς όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις του νησιού, με την οποία τονίζει την ανάγκη στήριξης της απεργιακής κινητοποίησης των νοσηλευτών που βρίσκεται ήδη στη δεύτερη βδομάδα της!
Η απεργία των νοσηλευτών της ΠΑ.ΣΥ.ΝΟ. (η συνδικαλιστική ένωση των νοσηλευτών) συνεχίζεται για δεύτερη βδομάδα. Η κυβέρνηση της λιτότητας και του κεφαλαίου εμφανίζεται ανυποχώρητη και επιμένει ότι ‘η οικονομία’ δεν αντέχει το κόστος της αναβάθμισης των νοσηλευτών.
Με την προπαγάνδα τους προσπαθούν να στρέψουν τα λαϊκά στρώματα, που υποφέρουν από την ανεργία και τους χαμηλούς μισθούς, εναντίον των ‘υψηλόμισθων’ νοσηλευτών. Παρ’ όλο που οι νοσηλευτές έχουν τη συμπάθεια χιλιάδων ανθρώπων του λαού, κυρίως των ασθενών που βιώνουν καθημερινά τις πιέσεις που δέχονται οι νοσηλευτές από το μπάχαλο που δημιούργησε η κυβέρνηση της λιτότητας με την υποβάθμιση της Δημόσιας Υγείας, η προπαγάνδα της Κυβέρνησης και της πλειοψηφίας των ΜΜΕ που ελέγχει, κινδυνεύει να στρέψει την πλειοψηφία του λαού εναντίον της απεργίας. Σε αυτό συμβάλλει τα μέγιστα η ταλαιπωρία που υφίστανται οι ασθενείς και ο κίνδυνος να απειληθεί η υγεία και η ίδια η ζωή μερίδας των ασθενών.
Σοβαρό ατού στα χέρια της Κυβέρνησης παραμένει η άρνηση των νοσηλευτών της ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ. (η συνδικαλιστική ομοσπονδία των εργαζομένων του δημόσιου τομέα, αντίστοιχη της ΑΔΕΔΥ) να απεργήσουν, λειτουργώντας ουσιαστικά ως απεργοσπάστες, παρά τη μεγάλη απώλεια μελών, που εντάσσονται στην ΠΑ.ΣΥ.ΝΟ.
Είναι φανερό ότι η Κυβέρνηση έχει μπει σε πόλεμο με συγκεκριμένη στρατηγική:
- Να στραφεί ο κόσμος ενάντια στην απεργία.
- Να απομονωθεί η απεργία.
- Να φορτώσει τους νοσηλευτές με ενοχές για τις επιπτώσεις στην υγεία των ασθενών.
- Να κουράσει τους νοσηλευτές, ώστε να μην βλέπουν ελπίδα να κερδίσουν τον αγώνα τους, να τους γονατίσει οικονομικά, αφού έρχεται το τέλος του μήνα με κουτσουρεμένους μισθούς λόγω απεργίας, με στόχο να εγκαταλείψουν τον αγώνα τους και να επιστρέψουν ηττημένοι στην εργασία τους.
- Να ‘τελειώσει’ με τους νοσηλευτές σύντομα πριν την κλιμάκωση της εκλογικής μάχης για τις Βουλευτικές του Μάη.
Μέσα από αυτήν τη στρατηγική, ο στόχος είναι ολοφάνερος: Να δοθεί ένα σκληρό μάθημα σε όλους τους εργαζόμενους ότι η πολιτική της λιτότητας θα συνεχιστεί, έστω κι αν η οικονομία βγαίνει από το Μνημόνιο στο τέλος Μαρτίου. Αν ηττηθούν οι νοσηλευτές θα επικρατήσεις ως οδοστρωτήρας η πολιτική για ακόμα πιο σκληρή λιτότητα, αφού άλλοι κλάδοι εργαζομένων θα σκέφτονται δύο και τρεις φορές τη διέξοδο της δυναμικής αντιπαράθεσης.
Τα πιο πάνω έπρεπε να ήταν ξεκάθαρα για το εργατικό κίνημα. Για συνδικάτα, όπως την ΠΕΟ, την ΔΕΟΚ κτλ, με δεκαετίες εμπειριών στην Κύπρο και στο εξωτερικό, όλα αυτά έπρεπε να ήταν αυτονόητα. Ωστόσο, πέρα από ‘κατανόηση’ στα λόγια, δεν είδαμε ουσιαστική συμπαράσταση από το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα και την ηγεσία του ΑΚΕΛ.
Και ουσιαστική συμπαράσταση σημαίνει:
- Εκστρατεία συστηματικής ενημέρωσης των εργαζομένων, στους χώρους εργασίας και στην ευρύτερη κοινωνία, για τα δίκαια αιτήματα των απεργών και τις προεκτάσεις της νίκης των νοσηλευτών και, αντίθετα, της συντριβής τους.
- Αρχικά ολιγόωρες στάσεις εργασίας συμπαράστασης, που να λειτουργήσουν ως βάση για να πειστούν οι εργαζόμενοι και να προετοιμαστούν για κλιμάκωση.
- Κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα και προετοιμασία για γενική απεργία με στόχο πλέον τη ματαίωση της πολιτικής λιτότητας, στη βάση ενός φιλεργατικού προγράμματος για ανάπτυξη της οικονομίας, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με επιστροφή των μισθών στα προ-Τρόικας επίπεδα.
Η απλή ανακοίνωση ενός τέτοιου προγράμματος αγώνα, θα είχε ως αποτέλεσμα την πίεση από τα απλά μέλη των νοσηλευτών της ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ. να ενωθούν με τους συναδέλφους τους της ΠΑ.ΣΥ.ΝΟ., ανατρέποντας τα διασπαστικά σχέδια της Κυβέρνησης. Θα ενίσχυε την αποδοχή της απεργίας στα πλατιά λαϊκά στρώματα και θα έδινε δύναμη στους νοσηλευτές να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Η υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος αγώνα θα έβαζε τις βάσεις για ανατροπή της λιτότητας που βυθίζει την κοινωνία στη φτώχια και την ανεργία και που κινδυνεύει να χάσει και τον πλούτο της με το ξεπούλημα της ΑΤΗΚ, της ΑΗΚ, των λιμανιών και του φυσικού αερίου.
Η υιοθέτηση ενός προγράμματος γενικευμένου αγώνα και η γενικότερη εργατική κινητοποίηση θα τρομοκρατούσε την κυβέρνηση και θα την ανάγκαζε να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των νοσηλευτών εισάγοντας στην ουσία την πρώτη νίκη κατά της λιτότητας.
