Δημοσιεύουμε άρθρο του σ. Δώρου Μιχαήλ, από το site της της «Νέας Διεθνιστικής Αριστεράς – Yeni Enternasyonalist Sol» στην Κύπρο
Το αδιέξοδο στην «Άτυπη Πενταμερή» επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά ότι οι δήθεν ηγέτες των μερών στο Κυπριακό δεν πρόκειται να καταλήξουν σε συμφωνία. Τους εμποδίζουν, για περισσότερο από μισό αιώνα, τα συγκρουόμενα συμφέροντα των αστικών τάξεων της Κύπρου (Ε/κ και Τ/κ), της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Η τρίμηνη αναβολή της επίσημης κήρυξης του αδιεξόδου τους βολεύει όλους:
- Το καθεστώς Ερντογάν και το φερέφωνό του στην βόρεια Κύπρο, Ερσίν Τατάρ, που θα πανηγυρίζουν την τοποθέτηση, για πρώτη φορά, των δύο κρατών στο τραπέζι των συζητήσεων.
- Οι κυβερνήσεις Αναστασιάδη και Μητσοτάκη θα πανηγυρίζουν για την «επιτυχία» τους να δηλωθεί η αντίθεση του Ο.Η.Ε., ΕΕ κ.λπ. στα δύο κράτη και την επιμονή στη βάση της Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ).
- Οι «απορριπτικοί» στην Ε/κ κοινότητα θα νιώθουν επιβεβαιωμένοι για το ανέφικτο της πολιτικής γύρω από τη ΔΔΟ και για την ανάγκη αλλαγής στη στρατηγική (ανίκανοι, βέβαια, να προτείνουν οτιδήποτε ρεαλιστικό που να δίνει διέξοδο στα αδιέξοδα).
- Και οι πολιτικοί που δηλώνουν υποστηρικτές της ΔΔΟ (ειλικρινείς ή ψεύτες, όπως ο Αναστασιάδης) θα συνεχίσουν, για μια ακόμα φορά, να δίνουν ελπίδες για το μέλλον.
Αυτούς που ΔΕΝ βολεύει ΚΑΘΟΛΟΥ η εξέλιξη αυτή είναι τη μεγάλη πλειοψηφία των απλών ανθρώπων στις τρεις χώρες, στις πλάτες των οποίων παίζεται για δεκαετίες το βρόμικο παιχνίδι του εθνικού διαχωρισμού, για να δικαιολογούν οι άρχουσες τάξεις τις αντιλαϊκές τους πολιτικές, να συσκοτίζουν και να παραπλανούν για την πραγματική -ταξική- φύση των προβλημάτων του κόσμου και να διασπούν τους εργαζόμενους σε εθνική βάση.
Κι όμως τα προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας είναι κοινά:
- Οι κυβερνήσεις αποδεικνύονται ανίκανες να προστατέψουν την υγεία, 14 μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, με τα συστήματα υγείας να έχουν γονατίσει από δεκαετίες νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας.
- Η φτωχοποίηση του λαού διευρύνεται, την ώρα που οι καπιταλιστές βλέπουν τα κέρδη τους αναλλοίωτα ή και αυξημένα. Την κούρσα σέρνει το καθεστώς Ερντογάν, που μοιράζει πατάτες και κρεμμύδια στον κόσμο για να αποτρέψει τον υποσιτισμό, την ώρα που χτίζει μυθικά παλάτια και κλέβει τον πλούτο της χώρας.
- Τα σκάνδαλα σε Κύπρο, βορρά και νότο, στην Ελλάδα και στην Τουρκία είναι καθημερινά στο προσκήνιο.
- Η αστυνομοκρατία, με τις υπερεξουσίες που παραχώρησαν οι αστικές κυβερνήσεις στον εαυτό τους, με τη δικαιολογία της προστασίας του πληθυσμού από την πανδημία, σημειώνουν ολοένα και νέα ρεκόρ.
Παρά τους περιορισμούς στις μαζικές κινητοποιήσεις, η οργή του λαού βρίσκει τους τρόπους να εκφραστεί δυναμικά και να συνταράξει τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις.
- Η διαδήλωση των 10.000, κυρίως νεολαίων, των «Ως Δαμέ» συντάραξε την Ε/κ αστική τάξη και οι επιθέσεις που δέχτηκε το κίνημα δεν κατάφεραν να κάμψουν την αποφασιστικότητα των μαχητών της να συνεχίσουν τον αγώνα.
- Οι τεράστιες κινητοποιήσεις των Τ/κ, και η αναβίωση της πλατφόρμας «Αυτή η χώρα είναι δική μας», σε μια στρατοκρατούμενη κοινότητα, την οποία προσπαθεί με τη βία να ελέγξει το καθεστώς Ερντογάν, φανερώνουν τη γενναιότητα και την αποφασιστικότητα της Τ/κ εργατικής τάξης και της νεολαίας να πάρουν το μέλλον τους στα χέρια τους.
- Την ίδια ώρα, το κίνημα αντίστασης στην Ελλάδα αναπτύσσεται στα πανεπιστήμια και στις γειτονιές, για να σταματήσει αυταρχικές νομοθεσίες και την αχαλίνωτη αστυνομική βία.
- Μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην επιβολή ακροδεξιού πρύτανη στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου γίνονται σε όλη την Τουρκία, με βίαιη καταστολή και εκατοντάδες συλλήψεις.
Είναι αναπόφευκτο η κατάρρευση της Πενταμερούς να απογοητεύσει αρκετούς αγωνιστές της επανένωσης στις δύο κοινότητες. Ωστόσο, η απογοήτευση δεν πρόκειται να πλησιάσει το μέγεθος των αποτυχιών που προκάλεσε το δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν ή το αδιέξοδο στο Κραν Μοντανά. Στην πραγματικότητα, οι ελπίδες για την Πενταμερή ήταν λίγες, ενώ αναπτύσσεται η συνείδηση ότι ούτε οι «ηγέτες» ούτε οι διεθνείς οργανισμοί θέλουν ή μπορούν να οδηγήσουν στην επανένωση.
Στις κινητοποιήσεις της 24ης Απριλίου σε βορρά και νότο για την επανένωση, όπου τον παλμό έδινε και πάλι η νεολαία, δεν απευθύνονταν, όπως παλιότερα, στους «ηγέτες». Το σύνθημα που εξέφραζε καλύτερα τη συνείδηση των μαχητών της επανένωσης ήταν: «Αν Όχι Τώρα – Πότε; Αν Όχι Εμείς – Ποιοί;»
Έφτασε λοιπόν η ώρα ΕΜΕΙΣ να μπούμε μπροστά και να βαδίσουμε προς την επανένωση.
Η πρώτη μας προτεραιότητα είναι ο αγώνας για τη ματαίωση οποιωνδήποτε πολεμικών περιπετειών στο Αιγαίο και την Κύπρο. Πρέπει να εντείνουμε τις κινητοποιήσεις για τερματισμό των συγκρούσεων για το φυσικό αέριο. Να συνδέσουμε τον αγώνα για την ΕΙΡΗΝΗ με τον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος, που περνά μέσα από τον τερματισμό της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα και την αποφασιστική στροφή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Οι κινητοποιήσεις για την επανένωση πρέπει να εστιάσουν στα κοινά ταξικά συμφέροντα Ε/κ και Τ/κ εργαζομένων και στις δυνατότητες για κοινούς αγώνες με το Ελληνικό και Τουρκικό εργατικό κίνημα, τους μόνους φυσικούς μας συμμάχους για ανατροπή των σημερινών απογοητευτικών δεδομένων.
Οι κινητοποιήσεις για άνοιγμα των οδοφραγμάτων πρέπει να μπουν στην ημερήσια διάταξη. ΔΕΝ πρέπει να αποδεχτούμε οι τουρίστες να μπορούν να έρθουν στο νησί με εμβόλιο ή τέστ, και να μην ισχύει το ίδιο για τους Τ/κ που επισκέπτονται τον νότο και τους Ε/κ που επισκέπτονται τον βορρά.
Πρέπει να αρχίσουν διαβουλεύσεις ανάμεσα σε Ε/κ και Τ/κ οργανώσεις και κινήματα για τη σύνταξη ενός κειμένου με τα βασικά στοιχεία για κοινή συμφωνία στο Κυπριακό, το οποίο θα παλέψουμε για να γίνει αποδεχτό από την πλειοψηφία στις δύο κοινότητες. Οπλισμένοι με μια τέτοια συμφωνία, οι αγωνιστές της επανένωσης θα μπορούν έμπρακτα να αποτελέσουν την εναλλακτική επιλογή στη σημερινή ανίκανη ηγεσία και τα συγκρουόμενά τους συμφέροντα.
Στον αγώνα μας αυτό θα έχουμε τη συμπαράσταση του Ελληνικού και του Τούρκικου εργατικού κινήματος, αλλά και του διεθνούς, που παλεύει για κοινά με μας αιτήματα: Ειρήνη, προστασία του περιβάλλοντος, αντίθεση ενάντια στη φτώχεια, την ανισότητα, τον ρατσισμό, τον φασισμό, για τα δικαιώματα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.
Για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και την αντικατάστασή του με ένα σύστημα που βάζει τις ζωές της πλειοψηφίας, των εργαζομένων, της νεολαίας πάνω από τα κέρδη των λίγων, ένα σύστημα δημοκρατικό, κάτω από τον έλεγχο και την διαχείριση των εργαζομένων και της κοινωνίας, ενός συστήματος σοσιαλιστικού σε παγκόσμια κλίμακα.
