Ο Νίκος, μετανάστης στο εξωτερικό για πάνω από 20 χρόνια πήρε τηλέφωνο τους συνταξιούχους γονείς του στην Κομοτηνή για να ρωτήσει πως πάνε, λίγες μέρες μετά τις εκλογές της 2οης Σεπτέμβρη
«Τι να πούμε γιε μου;» ήταν η απάντηση της μάνας του. «Δεν μπορούμε να παραπονεθούμε…Τον ψηφίσαμε».
Η απογοήτευση ήταν έκδηλη. Τον ψηφίσαμε, (τον Α. Τσίπρα) γιατί μας εξαπάτησε; Εξάλλου τι άλλες επιλογές είχαμε;
Οκόσμος, μπερδεμένος από την «απίθανη» εγκατάλειψη και προδοσία αρχών, αξιών, θέσεων και υποσχέσεων του Τσίπρα, από τη μια απείχε σε πρωτοφανή ποσοστά από τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, κι από την άλλη ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, μη κατανοώντας στην πλήρη της διάσταση το πόσο σκληρή λιτότητα θα εφάρμοζε ο πρώην αριστερός και νυν μνημονιακός πρωθυπουργός.
Αρχίζει να το καταλαβαίνει τώρα καθώς βλέπει το ένα πακέτο μέτρων να ακολουθεί το άλλο.
Μετά το πρώτο πακέτο, την περίοδο Αυγούστου Σεπτέμβρη, ακολούθησε το δεύτερο με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου στις 16 Οκτώβρη – δείτε σελίδα 8. Όλα όσα υποσχόταν για μείωση του χρέους αποδείχτηκαν (και αυτά) ψέματα – δείτε σελ 4. Μέσα στις επόμενες βδομάδες και μέχρι τα μέσα του Νοέμβρη θα ακολουθήσει και τρίτο πακέτο. Τα δάνεια θα παρέχονται με το σταγονόμετρο. Για κάθε ένα δισ. € η κυβέρνηση Τσίπρα θα δίνει εξετάσεις απέναντι στους δανειστές!
Αυτή είναι η κατάντια της κυβέρνησης Τσίπρα! Οελληνικός λαός αργά ή γρήγορα θα αναζητήσει τους δρόμους της αντίστασης στις πολιτικές της νέας κυβέρνησης.
Ασφαλώς στη φάση που βρισκόμαστε, έχουμε πλατιά απογοήτευση και μεγάλο μπέρδεμα στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια ήττα για την κοινωνία και για την Αριστερά – και προκαλεί μια «κοιλιά» μέσα στο κίνημα.
Όμως το κίνημα έχει περάσει πολύ χειρότερα. Θα επουλώσει τις πληγές του και θα ανακάμψει. Θα ξεπεράσει τον κ. Τσίπρα και τους εκατομμυριούχους υπουργούς του και θα προχωρήσει.
Αν ξεκαθαρίζει κάτι η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το σύστημα δεν μεταρρυθμίζεται δεν διορθώνεται και δεν εξανθρωπίζεται.
Το καπιταλιστικό σύστημα, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι αντιμέτωπο με βαθιά κρίση – δείτε σελ 3. Και μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια η ΕΕ δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από ένα αντιδραστικό κατασκεύασμα για την επιβολή πολιτικών λιτότητας χωρίς τέλος.
Η πάλη για μια εναλλακτική σοσιαλιστική κοινωνία, ελεύθερη και δημοκρατική κι όχι όπως τα εφιαλτικά σταλινικά καθεστώτα της πρώην ΕΣΣΔ και Αν. Ευρώπης, είναι ο μόνος δρόμος. Όσοι στην Αριστερά αρνούνται να αποδεχτούν ή να κατανοήσουν αυτή την αλήθεια, θα καταλήξουν εκεί που κατάληξε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α. Τσίπρας.
