Κατερίνα Κλείτσα
Το «Ξ» Θεσσαλονίκης διοργάνωσε δύο δράσεις αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες, την Παρασκευή 25/9 και την Κυριακή 27/9.
Την Παρασκευή 25/9 από τις 19:00, βρεθήκαμε στον κοινωνικό χώρο «Στέκι Μεταναστών», καλώντας τον κόσμο να φέρει είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες, ενώ παράλληλα είχαμε διοργανώσει και ρεμπέτικο γλέντι με τους Ιόλη Ρώσσιου, Παναγιώτη Σερέτη και Άρη Τέγο.
Η εξέλιξη της βραδιάς ήταν τόσο καλή που πραγματικά είχαμε πάρα πολλούς λόγους να γιορτάσουμε! Πάνω από 200 άτομα συνολικά πέρασαν από το Στέκι Μεταναστών, είτε για να φέρουν είδη πρώτης ανάγκης, είτε για να ενημερωθούν για την κατάσταση είτε για να συμμετέχουν στο γλέντι. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, από μαθητές μέχρι συνταξιούχοι φέρανε ό,τι μπορούσε ο καθένας για να βοηθήσουν τους ανθρώπους που ρισκάροντας την ζωή τους φτάνουν καθημερινά στην Ελλάδα. Το Στέκι γέμισε ασφυκτικά και υπήρχαν άνθρωποι από τις σκάλες μέχρι τα μπαλκόνια, ενώ κάποιοι ήρθαν και δεν κατάφεραν να μπουν μέσα!
Στα πλαίσια της εκδήλωσης αυτής έγινε και μια πολύ κατατοπιστική ενημέρωση από τον Γιάννη Παπαδόπουλο, που συμμετέχει ενεργά στις προσπάθειες αλληλεγγύης στην Ειδομένη από την αρχή για την κατάσταση εκεί.
Φεύγοντας αργά το βράδυ από το Στέκι Μεταναστών, προχωρούσαμε όλοι με λίγο πιο ψηλά το κεφάλι, με το ηθικό λίγο πιο ανεβασμένο αφού παρά τις δικές μας καθημερινές δυσκολίες και τον αγώνα για επιβίωση, ανακαλύψαμε ότι η δύναμη που γεννιέται από την αλληλεγγύη αφαιρεί λίγο από το βάρος και από τους δικούς μας ώμους! Η ανταπόκριση στο κάλεσμα μας ήταν πραγματικά εντυπωσιακή!
Το επόμενο βήμα ήταν η μεταφορά των ειδών πρώτης ανάγκης στο Κιλκίς και την Ειδομένη, και η βοήθεια στους εκεί εθελοντές που δίνουν καθημερινά τη μάχη στήριξης των προσφύγων. Έτσι, την Κυριακή, στις 10:30 το πρωί μαζευτήκαμε 27 άτομα που γεμίσαμε 7 πορτ μπαγκάζ και 2 ολόκληρα αυτοκίνητα με τα είδη που είχαμε μαζέψει: Βρεφικές τροφές, νερά, μωρομάντηλα, χυμοί, γάλατα, αδιάβροχα, κονσέρβες κα. Επόμενη στάση, η αποθήκη του Κιλκίς.
Στη αποθήκη μας περίμενε ένα ευχάριστο σοκ: Όπου και να γυρνούσαμε το κεφάλι μας, βλέπαμε κούτες και σακούλες γεμάτες από είδη πρώτης ανάγκης και ρούχα. Πράγματα που είχαν μαζέψει και είχαν στείλει κοινωνικοί χώροι και δομές αλληλεγγύης, άνθρωποι από το εξωτερικό και Σύριοι από την Αγγλία, που αφού κατάφεραν να σταθούν οι ίδιοι στα πόδια τους, αποφάσισαν να στείλουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν και τους υπόλοιπους πρόσφυγες στο μακρύ τους ταξίδι.
Με πολύ όρεξη για δουλειά και αφού κατατοπιστήκαμε από τους εθελοντές στην αποθήκη, αρχίσαμε να ανοίγουμε κούτες και σακούλες με ρούχα, παπούτσια, μπουφάν, να τα χωρίζουμε ανά είδος και να τα πακετάρουμε ώστε να είναι έτοιμα για να μοιραστούν στους πρόσφυγες. Περίπου τέσσερις ώρες μετά, αρκετά κουρασμένοι αλλά και χαρούμενοι που «άνοιξε λίγο ο χώρος» (μέχρι να φτάσει το νέο φορτηγό) πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Για την Αριστερά και όσους συμμετέχουν σε κοινωνικά κινήματα, είναι ξεκάθαρο ότι η αλληλεγγύη είναι μία έννοια που απέχει πολύ από την φιλανθρωπία. Η φιλανθρωπία ξεκινάει από τους «έχοντες» και καταλήγει «σε αυτούς τους καημένους που έχουν ανάγκη». Αυτό που ζούμε όμως εμείς αυτές τις μέρες, είναι εντελώς διαφορετικό! Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στα καλέσματα αλληλεγγύης, είναι οι ίδιοι που έχουν χτυπηθεί από την εδώ κρίση και επιλέγουν να στερηθούν για να βοηθήσουν όσους έχουν περισσότεροι ανάγκη.
Οι άνθρωποι που πηγαίνουν στην αποθήκη του Κιλκίς και στα σύνορα καθημερινά, στερούνται χρόνο από την προσωπική τους ζωή για να σταθούν στο πλάι όσων στερήθηκαν βίαια την καθημερινότητά τους και τον τόπο τους. Οι άνθρωποι που απέναντι στο «εύκολο» ρατσιστικό μίσος επιλέγουμε να απαντήσουμε με αλληλεγγύη και αυτοθυσία, βάζουμε ένα ακόμα λιθαράκι στον αγώνα για να αλλάξουμε τον κόσμο και να χτίσουμε μία κοινωνία χωρίς πολέμους, στρατιωτικές επεμβάσεις, πείνα και ανισότητα.
