Στις 26 Μάη, εμφανίστηκε στο βρετανικό Ιντυμίντια η ακόλουθη επιστολή παραίτησης 21 στελεχών του αυστραλιανού ISO (Διεθνής Σοσιαλιστική Οργάνωση) αδελφή οργάνωση του βρετανικού SWP (και του ελληνικού ΣΕΚ).
Εισαγωγή
Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (Βρετανίας) ελέγχει ένα αριθμό μικρότερων αντίστοιχων οργανώσεων σε μια σειρά από χώρες. Μια απ’ τις μεγαλύτερες απ’ αυτές τις ομάδες υπήρχε στην Αυστραλία (το ISO). Την τελευταία όμως περίοδο κάτω από τις εξωφρενικές (hysterical) προοπτικές που επεξεργάστηκε το βρετανικό SWP η αυστραλιανή οργάνωση βρίσκεται σε διαδικασία διάλυσης.
Χτες παραιτήθηκαν 21 μέλη του. Ακολουθεί η επιστολή παραίτησής τους.
Προς τη Διεθνή Σοσιαλιστική Οργάνωση (ISO)
Αγαπητοί σύντροφοι,
Αν και με βαριά καρδιά, πήραμε την απόφαση να παραιτηθούμε απ’ τη συμμετοχή μας στην Διεθνή Σοσιαλιστική Οργάνωση (ISO).
Η καθοδική πορεία της Οργάνωσης τα δυο τελευταία χρόνια δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι ελάττωσης. Μια ανάπαυλα που παρουσιάστηκε στο γενικευμένο κλίμα εχθρότητας και περιχαράκωσης που χαρακτήρισαν το τελευταίο Συνέδριο της Οργάνωσης μας, τον Δεκέμβρη του 2002, αποδείχτηκε εντελώς προσωρινή. Οι παραιτήσεις πολλών συντρόφων με μεγάλη ιστορία, από το Συνέδριο και μετά, αντιμετωπίστηκε απ’ την εθνική ηγεσία της ISO με απόλυτη αδιαφορία.
Παρά τη δέσμευση που υπήρξε στο Συνέδριο, για επίλυση των διαφορών μας μέσα στη διαδικασία χτισίματος του κινήματος και της ISO, το μόνο που είδαμε ήταν αυστηρά οργανωτικά μέτρα και άρνηση οποιασδήποτε συντροφικού χαρακτήρα συζήτησης από την ηγεσία της Οργάνωσης.
"Να κοιτάμε κατάματα την πραγματικότητα" είναι απαραίτητο, αν πρόκειται να διορθώσουμε οποιοδήποτε λάθος. Αλλά αυτό που βλέπουμε είναι η πλήρης άρνηση αναγνώρισης του μεγέθους της κρίσης που πλήττει την Οργάνωσή μας. Πολύ σοβαρά ζητήματα που μπαίνουν από συντρόφους, είτε αγνοούνται πλήρως είτε γίνονται αφορμή για να εκτοξεύονται κατηγορίες για φραξιονισμό. Και τίποτε δε δείχνει ότι αυτή η κατάσταση πρόκειται ν’ αλλάξει.
Μετά το Συνέδριο, είδαμε να εκτυλίσσεται ένα τεράστιο διεθνές αντιπολεμικό κίνημα και οι μεγαλύτερες αντιπολεμικές διαδηλώσεις στην ιστορία της Αυστραλίας. Το γεγονός ότι η ISO απέτυχε να αναπτυχθεί μέσα σ’ αυτό το κίνημα, απέτυχε να αυξήσει το πολιτικό της κύρος και τον πολιτικό της περίγυρο και μάλιστα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια διαρκή συρρίκνωση των συναντήσεων που διοργανώνει, είναι για μας ένα πολύ αυστηρό "κατηγορώ" για τις τρέχουσες πρακτικές της Οργάνωσης. Είναι τεράστια η αντίθεση με την περίοδο που ακολούθησε τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, όταν οι δυνάμεις και η απήχηση της Οργάνωσης είχαν αναπτυχθεί σημαντικά. Και από μόνες τους οι πρόσφατες αποτυχίες θα ήταν αρκετές για να "χτυπήσουν το καμπανάκι" για την Ο. Το γεγονός ότι αυτές οι αποτυχίες έρχονται μετά από δυο χρόνια σοβαρής κρίσης στο εσωτερικό της Ο, μας ανάγκασε να προχωρήσουμε σήμερα σ’ αυτό το βήμα.
Τα ίδια συμβαίνουν και στο κίνημα των μεταναστών. Παρά τη μεγάλη σπουδαιότητα αυτού του κινήματος, η Ο απέτυχε να εντάξει τις εκστρατείες αυτές στην πολιτική της δουλειά. Στα πανεπιστήμια αποτύχαμε να χτίσουμε τις δυνάμεις μας, παρά το γεγονός ότι σημαντικές πολιτικές διεργασίες λαμβάνουν χώρα την τελευταία περίοδο. Η συζήτηση για όλες αυτές τις αποτυχίες της ISO, όχι μόνο είναι ελάχιστη, αλλά και αποθαρρύνεται συστηματικά.
Η αποτυχία μας να αναλύσουμε σωστά την τρέχουσα περίοδο και η αδυναμία να δείξουμε και να εκτιμήσουμε τα θετικά και τα’ αρνητικά της δουλειάς μας, δεν μπορεί παρά να προκαλεί σύγχυση στα μέλη μας, σε όλα τα επίπεδα της Ο. Αυτή είναι και η αιτία της αρρωστημένης λειτουργίας μας, που κατά τη γνώμη μας έχει καταντήσει ενδημική μέσα στις γραμμές μας.
"Καλός αγωνιστής σήμερα σημαίνει πληροφορημένος αγωνιστής" έγραψε η Σούζαν Τζωρτζ λίγο μετά το Σιάτλ. Και όμως, η μείωση της σημασίας της πολιτικής συζήτησης είναι μόνιμο φαινόμενο μέσα στις γραμμές μας τα τελευταία χρόνια. Το ίδιο το Συνέδριο αναγνώρισε πως είχε δοθεί μια μονόπλευρη έμφαση στον ακτιβισμό και πως αυτό οδήγησε στην αποπολιτικοποίηση της Ο. Παρ’ όλα αυτά, καμιά συστηματική προσπάθεια δεν γίνεται για αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα.
Στο Συνέδριο, πολλοί σύντροφοι προσπάθησαν να περιγράψουν τις αιτίες που βρίσκονται στη βάση της κρίσης στο εσωτερικό μας. Έγινε μια προσπάθεια αποτίμησης της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε, και των αιτίων που προκάλεσαν την έλλειψη ανάπτυξης σε μια περίοδο εξαιρετικά γόνιμη για τις σοσιαλιστικές ιδέες.
Πολλά απ’ τα ζητήματα που πιάστηκαν στο προσυνεδριακό κείμενο "Επείγουσα Ανάγκη να Δούμε Πού Βρισκόμαστε", παραμένουν σημαντικά ακόμη και σήμερα. Δύο απ’ αυτά είναι τα πιο σπουδαία:
i) Η ιδεολογική παρέμβαση και ο ρόλος σ’ αυτή μιας μικρής οργάνωσης: Η έμφαση που δίνεται στο "χτίσιμο του επόμενου μεγάλου γεγονότος", σημαίνει ότι η ιδεολογική συζήτηση υποβαθμίζεται συστηματικά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, παρά τα μεγάλα λόγια για την καθοδήγηση μεγάλων αγώνων, να μην είμαστε σε θέση να προσφέρουμε πολιτική καθοδήγηση στα πανεπιστήμια, σε τοπικές ομάδες ή σε καμπάνιες που λαμβάνουν χώρα, όπου θα μπορούσαμε να βρούμε ακροατήριο για τις ιδέες μας και να έχουμε κάποια επιρροή. Η οργάνωσή μας πηδάει από ζήτημα σε ζήτημα, συχνά χωρίς καμιά πολιτική συζήτηση, δείχνοντας πλήρη έλλειψη αφοσίωσης στις εκστρατείες που συμμετέχει. Αυτή η πρακτική καθιστά αδύνατο το χτίσιμο μακροπρόθεσμων σχέσεων με άλλους ακτιβιστές.
ii) Το ποιες οργανωτικές δομές ταιριάζουν στην περίοδο που διανύουμε και οι ανάγκες μιας μικρής οργάνωσης: Η περίοδος απαιτεί μια υψηλού επιπέδου πολιτική ανάλυση και αντιπαράθεση, ωστόσο τα Μαρξιστικά Φόρουμ που διοργανώνουμε είναι τις περισσότερες φορές κενά από θεωρία, πολεμικές, παραδόσεις και ιστορική εμπειρία. Κι όμως, όλα αυτά είναι απαραίτητα, αν θέλουμε να είμαστε σε θέση να απαντήσουμε στα πολιτικά ζητήματα που εμφανίζονται μέσα στις εκστρατείες, αλλά και στα γενικότερα ερωτήματα που σχετίζονται με την περίοδο κρίσης του καπιταλισμού, ερωτήματα με τα οποία οι σύντροφοι βρίσκονται διαρκώς αντιμέτωποι στην συναναστροφή τους με συμφοιτητές, συναδέλφους και φίλους.
Άλλωστε, μέσα στην Ο. δεν υπάρχει καν ο πολιτικός χώρος που είναι απαραίτητος για ν’ αναπτυχθεί στους συντρόφους η αυτοπεποίθηση πως είναι ικανοί να καταλάβουν και να καθοδηγήσουν – ένας χώρος για να συζητάμε και να καταλαβαίνουμε από τις ίδιες τις εμπειρίες μας μέσα στις εκστρατείες.
Έχει γίνει πια εντελώς αδύνατο για μας να συζητάμε τις διαφορές μας με τις τρέχουσες πρακτικές και τις προοπτικές της Ο. μέσα στα πλαίσια και τα όργανα της Ο. Κάθε προσπάθεια για κάτι τέτοιο αντιμετωπίζεται εχθρικά από την ηγεσία. Αυτή η εχθρότητα καλύπτει και θολώνει τα πραγματικά ζητήματα, εμποδίζει το να ασχοληθούμε με την ουσία της κριτικής που γίνεται και τελικά μας στερεί την ίδια την δυνατότητα να καταλάβουμε τις εξελίξεις και τον ρόλο μας μέσα σ’ αυτές. Έχουμε την ελπίδα πως η ανάλυση αυτών των διαφορών θα γίνει τελικά δυνατή, καθώς θα δουλεύουμε μαζί στους μελλοντικούς αγώνες.
Παραμένουμε αφοσιωμένοι στην αναγκαιότητα χτισίματος μιας επαναστατικής οργάνωσης, στα βασικά στοιχεία του σοσιαλισμού από τα κάτω και στις θεμελιώδεις πολιτικές θέσεις που χαρακτηρίζουν την Διεθνή Σοσιαλιστική Τάση (IST).
Εμμένουμε στο καθήκον του να γνωρίσουμε τον Μαρξισμό στα στρώματα που κινούνται σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και που πολιτικοποιήθηκαν μέσα απ’ το αντιπολεμικό κίνημα και το κίνημα για τους πρόσφυγες. Σύντομα σκοπεύουμε να οργανώσουμε συναντήσεις για να καθορίσουμε τους τρόπους με τους οποίους θα προσεγγίσουμε το καθήκον αυτό.
Δουλεύοντας σε συνεργασία με άλλους σε πανεπιστήμια, συνδικάτα, εκστρατείες κλπ, θέλουμε να συνδέσουμε τις σοσιαλιστικές ιδέες με τους αγώνες που αναπτύσσονται και να δείξουμε το πώς αυτοί οι αγώνες συνδέονται με την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.
Πιστεύουμε πως μια ζωντανή και συντροφική συζήτηση και αντιπαράθεση είναι απαραίτητο στοιχείο για να χτιστεί ένα σοσιαλιστικό κίνημα.
Δεν υποτιμούμε τις δυσκολίες, αλλά είμαστε πεπεισμένοι ότι η αμφισβήτηση της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων ανοίγει πολλές ευκαιρίες για τις σοσιαλιστικές ιδέες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βγήκαν ξανά και ξανά στους δρόμους ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ, παρά τα ψέματα των κυβερνώντων και των ΜΜΕ που ελέγχουν, είναι η καλύτερη απόδειξη γι αυτές τις ευκαιρίες.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, επιθυμούμε να υποβάλλουμε τις παραιτήσεις μας από την Διεθνή Σοσιαλιστική Οργάνωση.
Υπογραφές:
Emilie Awbery
Greg Brown
Brett Cardinal
John Cleary
Scott Gault
Paul Gibens
Mark Gillespie
Mark Goudkamp
Kym Hickey
Paul Jacobs
Silja Leskinen
Shelly Menzies
Eliot Morland
Jean Parker
Ian Rintoul
Andrew Rivett
Nikki Thiedeke
Liz Thompson
Michael Thomson
Jess Reed
Josh Wood
