Της Ηλέκτρας Κλείτσα
Εδώ και αρκετές μέρες βρίσκονται σε απεργία πείνας 3 από τους καταδικασθέντες ως μέλη της 17Ν (Δ.Κουφοντίνας, Χ.Ξηρός, Η.Κωστάρης), με βασικό αίτημα τη βελτίωση των συνθηκών κράτησής τους. Ο Δ.Κουφοντίνας χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας του. Αν και οι πρακτικές της συγκεκριμένης οργάνωσης είναι κατά την άποψή μας απόλυτα λανθασμένες και εχθρικές προς το κίνημα, το θέμα των δικαιωμάτων και των συνθηκών κράτησής τους, είναι ένα άλλο ζήτημα, το οποίο απαιτεί ξεχωριστή συζήτηση.
Όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι και η υπεράσπισή τους, εδώ και δύο χρόνια προαυλίζονται σε έναν ασφυκτικό χώρο, πλάτους 6, μήκους 9, και ύψους περίπου 10 μέτρων, ο οποίος μόλις προσφάτως απέκτησε παράθυρα, στα οποία όμως τοποθετήθηκαν αμέσως παντζούρια με αποτέλεσμα να στερούνται οι κρατούμενοι ακόμα και την παραμικρή οπτική επαφή με τον έξω κόσμο.
Ταυτόχρονα βρίσκονται σε συνθήκες πλήρους απομόνωσης από τους υπόλοιπους κρατούμενους, ενώ δεν τους επιτρέπεται να επισκεφθούν τη βιβλιοθήκη ή τα εργαστήρια της φυλακής.
Προφανώς όλα αυτά συνιστούν ειδικό καθεστώς κράτησης, υπό απαράδεκτους όρους που χαρακτηρίζονται ως βασανιστήριο από διεθνείς συνθήκες.
Την ίδια ώρα τελείωσε η δίκη για την υπόθεση του ΕΛΑ, που κατέληξε σε υπερβολικά αυστηρές αποφάσεις, αφού καταδίκασε (με σχεδόν ανύπαρκτα στοιχεία), όχι μόνο το μοναδικό άνθρωπο που παραδέχτηκε την ενοχή του( Κ.Τσιγαρίδα ), αλλά όλους τους κατηγορούμενους εκτός από τον Μ. Κασσίμη, για τον οποίο το μόνο στοιχείο ήταν μια τραγελαφική μαρτυρία.
Εξίσου τραγελαφική βέβαια ήταν όλη η διαδικασία, ίσως η μοναδική στα δικαστικά χρονικά που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στα αρχεία της Στάζι (μυστική υπηρεσία της πρώην Ανατολικής Γερμανίας), που δε γίνονται αποδεκτά ως αποδεικτικά στοιχεία από κανένα ευρωπαϊκό δικαστήριο καθώς και στις παραληρηματικές καταθέσεις της Σ.Κυριακίδου (πρώην συζύγου του Α.Κανά).
Ταυτόχρονα υπήρξε ιδιαίτερα προκλητική η στάση όσων επιχείρησαν να στηρίξουν με κάθε μέσο τις κατηγορίες, κάνοντας στους κατηγορούμενους ερωτήσεις που αφορούσαν στις πολιτικές τους απόψεις, εμφανίζοντας μαρτυρίες και στοιχεία που δεν στηρίζονταν πουθενά, κάνοντας απεγνωσμένες προσπάθειες να ταυτίσουν τον αντιδικτατορικό αγώνα και την αριστερά με τις μεθόδους της τρομοκρατίας.
Οι κατηγορούμενοι ωστόσο κρίθηκαν ένοχοι για τη συμμετοχή σε συγκεκριμένες εγκληματικές ενέργειες, και όχι για τη συμμετοχή στην οργάνωση, αφού έγινε δεκτό ότι η δράση του ΕΛΑ σταμάτησε το1995, όταν η συγκεκριμένη κατηγορία ήταν σε βαθμό πλημμελήματος, οπότε έχει παραγραφεί.
Σε κάθε περίπτωση, παρά την κάθετη αντίθεσή μας με τις μεθόδους πάλης οργανώσεων τύπου 17Ν και ΕΛΑ, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και να μην καταγγείλουμε τη συνειδητή προσπάθεια ταύτισης των μεθόδων αυτών με την αριστερά, όπως και τη βάναυση καταπάτηση των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των καταδικασθέντων ως μελών τους.
