Η απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση του Κολωνού την Παρασκευή 29 Μάρτη προκάλεσε μεγάλη ανακούφιση και ενθουσιασμό, μετά την οργή που είχε προκαλέσει η πρόταση της εισαγγελέως για αθώωση του Η. Μίχου για το κακούργημα του βιασμού, για μαστροπεία σε οίκους ανοχής και για μαστροπεία μέσω εξαναγκασμού.
Σε ένα γενικό κλίμα συγκάλυψης που επικρατεί την τελευταία περίοδο, ειδικά με το έγκλημα στα Τέμπη αλλά και συνολικά, με μια κυβέρνηση και ένα σύστημα που γεννάνε το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο και τις περισσότερες φορές την βγάζουν καθαρή, το γεγονός πως ο Μίχος κρίθηκε ένοχος για κατάχρηση ανηλίκου που δεν έχει συμπληρώσει τα 14 έτη, για πορνογραφία ανηλίκου, για μαστροπεία και για παράνομη κατοχή όπλων και πυρομαχικών, αποτελεί μια σημαντική ανάσα για την κοινωνία.
Μια ανάσα απαραίτητη, αφού κατά τη διάρκεια της δίκης ζωντάνεψαν τα πιο αισχρά επιχειρήματα που θα μπορούσε κανείς να ακούσει σε μια υπόθεση βιασμών και μαστροπείας. Ο κατηγορούμενος δήλωσε «ερωτευμένος» με ένα 11χρονο κορίτσι, η εισαγγελέας θεώρησε πως η σεξουαλική πράξη με ένα παιδί μπορεί να είναι συναινετική και άρα ο Μίχος ήταν αθώος για την κατηγορία του βιασμού και επίσης ένα παιδί μπορεί να «επιλέξει» να εκδίδεται και άρα ο Μίχος απλά τη «διευκόλυνε». Ακόμα και για ένα δικαστικό σύστημα που μας έχει συνηθίσει σε τέτοια αλητεία, αυτή η πρόταση ήταν από τις πιο προκλητικές των τελευταίων χρόνων!
Αθώα η μητέρα της 12χρονης
Μεγάλη ανάσα αποτέλεσε και η αθώωση της μητέρας του κοριτσιού, η οποία με εκδικητικό και σκληρό τρόπο κυνηγήθηκε από το δικαστικό σύστημα και τα ΜΜΕ και βρέθηκε κατηγορούμενη για πορνογραφία και μαστροπεία.
Το σχέδιο ήταν «απλό»: Ο Μίχος, που από τη μία ήταν ένα από τα «καλά παιδιά» του συστήματος, με διασυνδέσεις στη ΝΔ και από την άλλη μέλος ενός κυκλώματος, έπρεπε να πέσει στα μαλακά. Οπότε χρειαζόταν ένα εξιλαστήριο θύμα για τα εγκλήματά του. Και στα μάτια της ταξικής δικαιοσύνης, τον ρόλο αυτό ικανοποιούσε απόλυτα η μητέρα του παιδιού.
Μια γυναίκα φτωχιά, με πολλά παιδιά που για να τα μεγαλώσει δούλευε άπειρες ώρες την ημέρα, με ελάχιστο χρόνο για ουσιαστική φροντίδα των παιδιών της, η οποία δεν συνειδητοποίησε τι συνέβαινε στην κόρη της. Φτωχή και «κακή» μητέρα, με περισσότερα παιδιά από όσο μπορεί να αναθρέψει: ό,τι δηλαδή σιχαίνεται το σύστημα, που από την μια εξωθεί τους ανθρώπους στην φτώχεια, και μετά τους κατηγορεί για αυτήν. Έτσι, για πολλούς μήνες, η μητέρα αποτέλεσε το «εύκολο θύμα» και βρέθηκε προφυλακισμένη. Τι και αν το ίδιο το 12χρονο κορίτσι και τα αδέρφια του δήλωναν κατηγορηματικά πως η μαμά τους δεν είχε καμία συμμετοχή; Το κορίτσι και η μητέρα «τόλμησαν» να μιλήσουν και να ενοχλήσουν, οπότε έπρεπε να τιμωρηθούν.
Τι γίνεται με το κύκλωμα;
16 από τους υπόλοιπους κατηγορούμενους βρέθηκαν ένοχοι για το αδίκημα της γενετήσιας πράξης έναντι αμοιβής, 6 κρίθηκαν αθώοι για το αδίκημα της γενετήσιας πράξης τετελεσμένης ή σε απόπειρα και ο «Μιχάλης» κρίθηκε ένοχος για τις πράξεις της διακεκριμένης μαστροπείας και της παιδικής πορνογραφίας,ενώ αθωώθηκε για απόπειρα γενετήσιων πράξεων με την ανήλικη.
Όπως ήταν αναμενόμενο, κατά τη διάρκεια της δίκης και στην αναμονή της απόφασης, η βασική αγωνία ήταν αν θα καταδικαστεί ο Μίχος και αν θα αθωωθεί η μητέρα του παιδιού. Την ίδια ώρα όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αφενός οι 16 που κρίθηκαν ένοχοι, δεν είναι ένοχοι μόνο επειδή είχαν σεξουαλική επαφή έναντι αμοιβής, αλλά ότι η πράξη αυτή έγινε με ένα 11χρονο παιδί, κάτι που την κάνει αποτρόπαια.
Επίσης, από την πρώτη στιγμή που άρχισαν οι έρευνες για τον Μίχο και την υπόθεση του Κολωνού, υπήρξαν πολλές αναφορές για τη σύνδεσή της με τη «greek mafia», ενώ είναι μάλλον κοινό μυστικό πως για μια ακόμα φορά, δεν έχουμε δει παρά την κορυφή του παγόβουνου.
Απ’ ότι φαίνεται, το σύστημα αναγκάστηκε να «θυσιάσει» κάποια από τα μέλη του κυκλώματος, προκειμένου να σώσει το υπόλοιπο οικοδόμημα. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως η απόφαση του Δικαστηρίου πρέπει να υποτιμηθεί.
Ήταν η μαζική οργή της κοινωνίας απέναντι στην πρόταση της εισαγγελέως, οι δράσεις αλληλεγγύης στο 12χρονο κορίτσι όλη την προηγούμενη περίοδο, οι κινητοποιήσεις στους δρόμους και έξω από τα δικαστήρια που οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση του δικαστηρίου. Αν δεν υπήρχαν όλα τα παραπάνω, ο Μίχος σήμερα θα κυκλοφορούσε ελεύθερος και η μητέρα του παιδιού θα βρισκόταν καταδικασμένη για τα εγκλήματα άλλων.
Η καταδίκη του Μίχου ήταν δική μας νίκη και έτσι πρέπει να την έχουμε στη συνείδησή μας. Την ίδια ώρα, είναι φανερό πως ζούμε σε ένα σάπιο σύστημα όπου τα κυκλώματα που εκμεταλλεύονται ανθρώπους για το κέρδος και που βιάζουν παιδιά έχουν «υψηλή προστασία». Γι’ αυτό ο αγώνας πρέπει να είναι συνεχής, μέχρι να μην πέσει ποτέ κανένα άλλο παιδί και κανένας άλλο άνθρωπος θύμα τέτοιων κυκλωμάτων!
