Έχει περάσει πάνω από ένας μήνας από τις 28 Απρίλη, όταν και γεννήθηκε το μαζικό κίνημα στην Κολομβία ενάντια στη φορολογική μεταρρύθμιση που προσπάθησε να περάσει η Κυβέρνηση. Η φορολογική μεταρρύθμιση προέβλεπε τη μείωση του αφορολόγητου ορίου από τα 940 στα 690 δολάρια (περίπου δηλαδή στα 570 από τα 780 ευρώ) και την αύξηση του φόρου σε βασικά αγαθά όπως το γάλα και αυγά, η οποία τελικά αποσύρθηκε κάτω από τις πιέσεις που άσκησε το απεργιακό κίνημα και οι μαζικές διαδηλώσεις των εργαζομένων.
Παρά την υποχώρηση της Κυβέρνησης το κίνημα συνεχίζει να είναι στους δρόμους. Εξάλλου, η φορολογική μεταρρύθμιση ήταν μόνο η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, αφού η κοινωνία της Κολομβίας υποφέρει εδώ και χρόνια από τη φτώχεια και την ανεργία, ενώ η πανδημία του κορονοϊού χειροτέρευσε την κατάσταση τόσο οικονομικά όσο και υγειονομικά.
Λάδι στη φωτιά ρίχνει και το γεγονός πως τα στελέχη της Κυβέρνησης δείχνουν προκλητικά πως δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων της Κολομβίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συνέντευξη που έδωσε στις αρχές Μαΐου ο υπουργός Οικονομικών Carrasquilla, που είναι ένας από τους συντάκτες της μεταρρύθμισης. Στη συνέντευξη ανέφερε πως μια ντουζίνα αυγά κοστίζει 1.800 κολομβιανά πέσος, αντί για 4.300 που κοστίζει στην πραγματικότητα – ανέφερε δηλαδή μια τιμή σχεδόν 2,5 φορές μικρότερη από την πραγματική!
Έτσι, ενώ η νίκη του κινήματος ενάντια στη φορολογική μεταρρύθμιση είναι πολύ σημαντική, οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί της Κολομβίας συνεχίζουν να αγωνίζονται ενάντια σε μία Κυβέρνηση που αδιαφορεί για τις συνθήκες μέσα στις οποίες προσπαθεί να επιβιώσει η κοινωνία.
Οι πολιτικές της Κυβέρνησης Ντούκε εξάλλου, έχουν βγάλει πρόσφατα την κοινωνία ξανά στους δρόμους. Στα τέλη του 2019 και λίγο πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, είδαμε ένα εξαιρετικά δυναμικό κίνημα ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές που περιλάμβαναν την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και φορολογικές μεταρρυθμίσεις, χτυπώντας στην ουσία για μία ακόμα φορά τις πιο ευάλωτες οικονομικά και κοινωνικά ομάδες, τα φτωχότερα στρώματα, τους ιθαγενείς κλπ. Και τότε, όπως και σήμερα δεκάδες χιλιάδες κόσμου συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις και στις τρεις Γενικές Απεργίες που καλέστηκαν μέσα σε δύο εβδομάδες!
Άγρια καταστολή και κυνισμός
Και τότε και σήμερα, η απάντηση της Κυβέρνησης ήταν η άγρια καταστολή απέναντι στους διαδηλωτές. Το σημερινό κίνημα μετράει ήδη πάνω από 60 νεκρούς διαδηλωτές ενώ υπάρχει και πλήθος καταγγελιών για βασανιστήρια και περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης διαδηλωτριών/ων από την αστυνομία. Επίσης, τουλάχιστον 46 άτομα έχουν τραυματιστεί στα μάτια από δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες, κάτι που προκαλεί εικασίες πως οι αστυνομικοί επιδιώκουν σκόπιμα να τυφλώσουν τους διαδηλωτές!
Την ίδια ώρα, στελέχη της Κυβέρνησης αντιμετωπίζουν την κατάσταση με ωμό κυνισμό. Με την Paola Holguín, γερουσιαστή του κυβερνώντος κόμματος Centro Democrático να λέει κατά τη διάρκεια της ομιλίας της απευθυνόμενη στην αντιπολίτευση: «Μην κοροϊδεύετε τους Κολομβιανούςμ μην κοροϊδεύετε τη διεθνή κοινότητα και σταματήστε να κλαίτε για ένα μάτι», αναφερόμενη στους διαδηλωτές που έχουν τραυματιστεί στα μάτια από την αστυνομία!
Τα γεγονότα στο Κάλι
Το τελευταίο διάστημα η πόλη Κάλι έχει γίνει το επίκεντρο του αγώνα των Κολομβιανών και ταυτόχρονα το επίκεντρο της κρατικής καταστολής. Από τις 66 δολοφονίες διαδηλωτών, οι 38 πραγματοποιήθηκαν στο Κάλι και άλλες 11 στην ευρύτερη περιοχή. Επιπλέον, στα τέλη Μαΐου η Κυβέρνηση αποφάσισε και διέταξε τον στρατό να κατέβει στους δρόμους της πόλης.
Το Κάλι είναι μία πόλη 2,2 εκατομμυρίων, στην οποία κατοικούν πολλοί ιθαγενείς και ο μεγαλύτερος πληθυσμός μαύρων της Κολομβίας που όπως συμβαίνει συνήθως είναι από τα πιο φτωχά και καταπιεσμένα στρώματα της χώρας. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η αστυνομική βία είναι ακόμα εντονότερη από ό,τι σε άλλες περιοχές, αφού εμπεριέχει και ρατσιστικές προεκτάσεις.
Από την άλλη, αυτά τα στρώματα της κοινωνίας έχουν ζήσει τις ανισότητες, τις διακρίσεις και τη φτώχεια διαχρονικά και παρά τις απώλειες και τη βία που δέχονται, προς το παρόν φαίνονται αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα απέναντι στις πολιτικές της Κυβέρνησης.
Η αποφασιστικότητα αυτή φαίνεται καθαρά μέσα από τα λόγια ενός ακτιβιστή από το Κάλι, του Michel Adolfo Torres Carmona:
«Σε αρκετές περιοχές η αστυνομία πυροβολεί με πυροβόλα όπλα και οι αστυνομικοί με πολιτικά εμφανίζονται με βαν και πυροβολούν. Υπάρχουν πολλοί αγνοούμενοι. Αλλά πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα. Ο κόσμος πρέπει να μάθει τι μας κάνουν».
