Δημοσιεύουμε κοινή ανακοίνωση 6 οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Την Παρασκευή 28/2 πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πήραν μέρος σε πάνω από 250 συγκεντρώσεις στην Ελλάδα και 120 στο εξωτερικό σε ένα γεγονός ιστορικών διαστάσεων. Η δυσαρέσκεια που συσσωρεύεται για χρόνια πήρε τη μορφή μιας τεράστιας κοινωνικής έκρηξης. Το σύνθημα «Δεν έχω οξυγόνο» συμπυκνώνει την αίσθηση ασφυξίας που βιώνει η ελληνική κοινωνία εδώ και 15 χρόνια, και ειδικότερα από την πανδημία έως σήμερα. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο, ξαφνιάζει και ξεπερνά τη φαντασία των πολιτικών δυνάμεων. Και για αυτό, ως μέρος της κοινωνίας κι εμείς, η πρώτη ανάγκη είναι να ακούσουμε όλο τον κόσμο που κινητοποιείται, να δράσουμε μαζί του, να μάθουμε από τους νέους όρους των σημερινών κινητοποιήσεων.
Το έγκλημα στα Τέμπη, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 57 αθώων επιβατών της συγκεκριμένης αμαξοστοιχίας μετασχηματίστηκε στη λαϊκή συνείδηση σε έγκλημα ενάντια σε όλη την κοινωνία, με την πλατιά αίσθηση ότι θύμα σε αυτό το έγκλημα θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς. Στις αδικίες κατά των συγγενών των θυμάτων μεγάλο μέρος του κόσμου είδε τις αδικίες και τις προσβολές που υφίστανται κάθε μέρα στη δουλειά, τη σχολή και το σχολείο, όπως και την πιο μεγάλη αδικία από όλες, την αύξηση της φτώχειας και της εκμετάλλευσης της σύγχρονης εργατικής τάξης και ευρύτερα των λαϊκών στρωμάτων.
Όλα αυτά οξύνθηκαν από την εδώ και δυο χρόνια ατιμωρησία των υψηλά ιστάμενων υπευθύνων και την σκανδαλώδη κυβερνητική, επιχειρηματική και δικαστική συγκάλυψή. Το αίτημα για δικαιοσύνη είναι μία κραυγή αγωνίας και οργής των λαϊκών στρωμάτων ενάντια σε μία κυβέρνηση και ένα πολιτικό σύστημα που αδιαφορεί για την ασφάλεια και τη ζωή τους και συστηματικά στρέφεται εναντίον των συμφερόντων τους σε όλη την περίοδο των μνημονίων και της κρίσης. Με καταλυτική την παρέμβαση των συλλόγων των συγγενών των θυμάτων, από την οποία αξίζει να παραδειγματιστούν όλες οι δυνάμεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Σημαντική διάσταση για το εύρος και το βάθος της έκρηξης της 28ης Φλεβάρη ήταν και η κήρυξη γενικής απεργίας που επιβλήθηκε «από τα κάτω» και έδωσε μεγάλη κοινωνική ισχύ στο δίκιο τους.
Περνάμε σε μια νέα ιστορική φάση που σφραγίζεται από το ζήτημα και το κίνημα των Τεμπών. Το κίνημα αυτό αναζητά την ανατροπή των κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών και το πέρασμα σε μια ανώτερη περίοδο ταξικών αναμετρήσεων. Η κοινωνική έκρηξη της 28/2 και οι κινητοποιήσεις που ακολούθησαν απέκτησαν αντικυβερνητικά πολιτικά χαρακτηριστικά με κυρίαρχο ενοποιητικό αίτημα την απόδοση δικαιοσύνης και την τιμωρία των ενόχων. Για την αποκάλυψη, σύλληψη, δίκη και παραδειγματική τιμωρία των διευθυντικών στελεχών της Hellenic Train, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της ΓΑΙΟΣΕ, καθώς και των επιχειρήσεων που δεν υλοποίησαν τις συμβάσεις έργων για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων. Για την άρση ασυλίας του πρώην υπουργού Μεταφορών Κ. Καραμανλή και όλων των άμεσα εμπλεκόμενων στελεχών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά και για την απόδοση ευθυνών σε υπουργούς των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ που κατακερμάτισαν και ξεπούλησαν τον ΟΣΕ.
Μαζί και δίπλα σε αυτά πιστεύουμε ότι ο κρίκος που συνδέει την πάλη για δικαίωση των νεκρών με την προοπτική της ανατροπής της πολιτικής που γέννησε το έγκλημα των Τεμπών, είναι το αίτημα να περάσουν οι σιδηρόδρομοι στο δημόσιο τώρα, με νέους κοινωνικούς όρους, χωρίς αποζημίωση, με έλεγχο και διαχείριση των εργαζομένων και της κοινωνίας. Η ανάγκη για αυτό δεν εξυπηρετείται από κανένα κόμμα μες τη Βουλή, ακόμα και από αυτά που αναφέρονται στην Αριστερά. Η μεγαλύτερη συγκάλυψη που επιχειρεί η κυβέρνηση και το σύστημα είναι το «μπάζωμα» των ευθυνών και των υπευθύνων της ιδιωτικοποίησης για τη δολοφονία των 57 αθώων συμπολιτών μας.
Με αυτά τα ζητήματα στην προμετωπίδα μπορεί και πρέπει να τεθεί η ευρύτερη ανάγκη ανατροπής όλων των ιδιωτικοποιήσεων στην ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, το νερό, τις μεταφορές, στην υγεία, την παιδεία και γενικότερα σε όλα τα δημόσια αγαθά. Μπορεί και πρέπει να τεθεί η ανάγκη για μια ριζοσπαστική αλλαγή των όρων απόδοσης δικαιοσύνης, ώστε το δικαστικό σώμα να εκλέγεται από τα κάτω προς τα πάνω, να ελέγχεται από το λαό και άμεσα να δυναμώσει και να παίξει αποφασιστικό ρόλο ο θεσμός των ενόρκων. Μπορεί και πρέπει να αναδειχθεί και ο ρόλος της ΕΕ, αφού η ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων είναι υποχρεωτική οδηγία της. Μίας ΕΕ που ενώ μειώνει τις κοινωνικές δαπάνες προχωρά σε τεράστια αύξηση των πολεμικών εξοπλισμών.
Η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζουν κρίση νομιμοποίησης. Με την τοποθέτηση Μητσοτάκη στη Βουλή, αλλά και την ένταση της καταστολής των κινητοποιήσεων, δείχνει ότι θέλει να επιχειρήσει μία ακόμα φυγή προς τα εμπρός, στοχοποιώντας ως αιτία της τραγωδίας των Τεμπών το «βαθύ κράτος» και το Δημόσιο και ανοίγοντας εκ νέου επιθετικά ζητήματα όπως η διάλυση του ΟΣΕ, η «αξιολόγηση», η άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο, οι ιδιωτικοποιήσεις κ.ά. Είναι απολύτως κρίσιμο απέναντι σε αυτό να δοθούν όλες οι δυνάμεις ώστε να σηκωθεί το γάντι αυτής της αντιπαράθεσης από τις δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς, ξεπερνώντας την υποτίμηση ή άρνηση του κομβικού αιτήματος να περάσουν οι σιδηρόδρομοι στο δημόσιο τώρα και με νέους κοινωνικούς όρους. Στο επόμενο διάστημα, θα δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για να οξυνθεί η κρίση νομιμοποίησης της κυβέρνησης και ακόμα περισσότερο να φτάσουμε έως και την ανατροπή της μαζί με την πολιτική της κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος. Προϋπόθεση, όμως, για να επιβληθούν κατακτήσεις σε οποιαδήποτε κυβέρνηση και για να ανατραπεί συνολικά η πολιτική του κεφαλαίου και του νεοφιλελευθερισμού είναι το μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα, με τη βοήθεια της μαχόμενης Αριστεράς, να θέσουν με σαφήνεια το δικό τους πρόγραμμα πάλης. Ώστε να αναγκάσει πολιτικές δυνάμεις να υιοθετήσουν και να δεσμευτούν για την υλοποίηση αυτών των διεκδικήσεων.
Η κεντροαριστερή αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Κίνημα Δημοκρατίας) είναι απαξιωμένη λόγω και των δικών της ευθυνών για τη διάλυση του ΟΣΕ, ακριβώς επειδή συναινεί ουσιαστικά στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Η προσπάθειά της να περιορίσει την μαζική κίνηση στο κοινοβουλευτικό κανάλι διαχείρισης στερείται αξιοπιστίας και δεν καθορίζει τις εξελίξεις. Η ακροδεξιά, και ειδικά η Ελληνική Λύση, δείχνουν να κερδίζουν στο έδαφος της φθοράς της ΝΔ. Όμως, ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμία των κινητοποιήσεων βάζουν, ευτυχώς, όρια στην ανάπτυξη και την επίδρασή τους. Λύση δεν μπορούν να δώσουν ούτε προσωποπαγή και πολιτικά θολά κόμματα, όπως η Πλεύση Ελευθερίας.
Η νέα κατάσταση απαιτεί πρωτότυπες μορφές συσπείρωσης των εργαζομένων και του λαού για να διεκδικηθούν και να επιβληθούν τα αντίστοιχα αιτήματα. Πλάϊ στις υπαρκτές δομές των σωματείων, συνδικάτων, συλλόγων, κινήσεων και συντονισμών τους χρειάζονται και νέες μορφές οργάνωσης για τη μέγιστη δυνατή συγκέντρωση εργατικών, λαϊκών και διανοητικών δυνάμεων πάνω στα κύρια αιτήματα του κινήματος των Τεμπών. Θα δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας, και καλούμε τα κόμματα και τις οργανώσεις της μαχόμενης Αριστεράς να το κάνουμε από κοινού, στην προσπάθεια για τη μέγιστη συγκέντρωση δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, στις γειτονιές, στις κινήσεις διανοούμενων, αγωνιστριών και αγωνιστών των κινημάτων με στόχο κάθε δυνατή βοήθεια στον αγώνα του Συλλόγου Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών 28-2-2023
Η νέα κατάσταση απαιτεί και μια Αριστερά ικανή να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της και τις δυνατότητες που δημιουργεί. Πιστεύουμε βαθιά ότι χρειάζεται μια νέα συσπείρωση της ενωτικής και ανατρεπτικής Αριστεράς σε αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, που θα δοκιμαστεί στις κινηματικές και πολιτικές μάχες. Σε αυτή την κατεύθυνση θα δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας, για να δικαιωθούν οι αγώνες, για να ανατραπούν οι νεοφιλελεύθερες, μνημονιακές πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, της ακρίβειας, της εργασιακής εκμετάλλευσης, των πολέμων, του ρατσισμού και του σεξισμού.
Αγωνιζόμαστε μέχρι τέλους:
- για την πλήρη απόδοση ποινικών και πολιτικών ευθυνών για το έγκλημα των Τεμπών
- για να περάσουν οι σιδηρόδρομοι στο δημόσιο, χωρίς αποζημίωση, υπό τον έλεγχο και τη διαχείριση των εργαζομένων και της κοινωνίας
- για την ανατροπή των ιδιωτικοποιήσεων, των μνημονιακών πολιτικών και των κυβερνήσεων που τις υλοποιούν
ΑΠΟ – Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα
ΔΕΑ – Διεθνιστική Εργατική Αριστερά
ΔΙΚΤΥΟ Για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα
ΚΕΜΑ – Κίνηση Ενωτικής Μαχόμενης Αριστεράς
ΜΕΤΑΒΑΣΗ – Οργάνωση για την Κομμουνιστική Προοπτική
ΞΕΚΙΝΗΜΑ – Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση
