Της Εύας Δημοκωστούλα
Η διοίκηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης ανακοίνωσε την πρόθεση της, να κλείσει τα δύο από τα τρία εναπομείναντα εργοστάσια της σε Ορεστιάδα και Σέρρες. Το κλείσιμο έρχεται ως συνέπεια των καταστροφικών πολιτικών της Ε.Ε. και των ελληνικών κυβερνήσεων, οδηγώντας μια υγιή επιχείρηση σε πτώχευση.
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ήταν μέχρι το 2006 μια από τις πιο επικερδής επιχειρήσεις στην Ελλάδα, η οποία κάλυπτε τη ζήτηση ζάχαρης όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στα Βαλκάνια.
Το 2006, βάσει συμφωνιών σε επίπεδο Ε.Ε. η Ελλάδα υποχρεώθηκε να μειώσει την παραγωγή ζάχαρης κατά 50% – τότε κλείσανε και 2 από τα 5 εργοστάσια που διέθετε η χώρα.
Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν πρόβαλε την παραμικρή αντίσταση στα σχέδια των ευρωπαίων «εταίρων» της, αλλά κυριολεκτικά σαμπόταρε την ΕΒΖ μέσω της πολιτικής δανεισμού της Αγροτικής Τράπεζας, η οποία μέχρι το 2012 ήταν δημόσια. Η ΕΒΖ ήταν θυγατρική της αγροτικής τράπεζας, όμως η τελευταία δάνειζε την ΕΒΖ με επιτόκια που έφταναν σχεδόν το 12%!
Με αυτό τον τρόπο, αλλά και λόγω της κακοδιαχείρισης από τη διοίκηση της εταιρίας (ενάντια στην οποία κατέθεσαν μήνυση 3 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ) τα χρέη της ΕΒΖ έφτασαν τα 137 εκατ. ευρώ δίνοντας τη «δικαιολογία» στην Τράπεζα Πειραιώς (που εξαγόρασε την Αγροτική Τράπεζα το 2012 για 95 εκατ. ευρώ!) να κλείσει 2 από τα 3 εργοστάσια που έχουν απομείνει.
Στην παραπάνω κατάσταση συνέβαλλε και η εξευτελιστική τιμή που δίνεται από την διοίκηση της ΕΒΖ στους παραγωγούς τεύτλων, με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουν την καλλιέργεια και η ΕΒΖ να βασίζεται όλο και περισσότερο στις εισαγωγές.
Οι εργαζόμενοι, οι παραγωγοί, οι τοπικές κοινωνίες, μπορούν να σταθούν εμπόδιο στα σχέδια της Τράπεζας Πειραιώς και της κυβέρνησης, δίνοντας κοινό αγώνα για να μείνουν ανοιχτά τα εργοστάσια και να περάσουν στα χέρια της κοινωνίας και των εργαζομένων. Είναι η μόνη λύση, να λειτουργήσουν προς όφελος της κοινωνίας, καλύπτοντας και τις ανάγκες του ελληνικού λαού.
