Ρεπορτάζ από το «Ξ»
Τον τελευταίο καιρό, αρκετοί από τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες της Μ.Κ.Ο. «ΑΡΣΙΣ» βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας, επειδή είναι απλήρωτοι για πάνω από δύο μήνες. Την Πέμπτη 26/4 πραγματοποιήθηκε 4ωρη στάση εργασίας σε όλες τις δομές της οργάνωσης, στην οποία συμμετείχε η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων.
Η ΑΡΣΙΣ είναι μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση που δραστηριοποιείται σε θέματα δικαιωμάτων των παιδιών και των νέων, αλλά και σε πολλά προγράμματα για πρόσφυγες και για μετανάστες/τριες. Είναι μια οργάνωση που έχει παρουσία σε πόλεις σε όλη την Ελλάδα και έχει εκατοντάδες εργαζόμενους/ες.
Συνθήκες εργασίας
Οι εργασιακές συνθήκες στην ΑΡΣΙΣ δεν μπορούν να χαρακτηριστούν καλές. Πολλοί εργαζόμενοι είναι σε επιφυλακή 24ώρες το 24ωρο καθώς μπορεί να κληθούν εκτάκτως για δουλειά. Παρόλο που οι περισσότεροι βρίσκονται σε θέσεις που καλύπτουν πάγιες ανάγκες, και μερικοί εργάζονται σε αυτές τις θέσεις για αρκετά χρόνια, οι συμβάσεις τους είναι 6μηνες ή και 3μηνες. Με αποτέλεσμα η οργάνωση να μπορεί να τους «απολύσει» όποτε θέλει απλά μη ανανεώνοντας τη σύμβαση. Τέλος, πολύ συχνά οι εργαζόμενοι κάνουν απλήρωτες υπερωρίες, καθώς αυτές οι ώρες βαφτίζονται «εθελοντισμός».
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η ασυνέπεια στις πληρωμές. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι εργαζόμενοι της ΑΡΣΙΣ έμειναν απλήρωτοι για μήνες.
Κινητοποιήσεις
Εργαζόμενοι και εργαζόμενες στην ΑΡΣΙΣ που ήταν απλήρωτοι από το Ιανουάριο προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας στις 28/3, ενώ ακολούθησαν κι άλλοι στις 2/4 και στις 20/4. Λίγες μέρες μετά από το ξεκίνημα της επίσχεσης η εργοδοσία κατέθεσε τον μισθό του Ιανουαρίου χωρίς όμως κάποια εγγύηση για τα υπόλοιπα χρήματα που ακόμα δεν έχουν δοθεί.
Το μόνο που έκανε η διοίκηση της ΑΡΣΙΣ είναι να αποποιηθεί πλήρως των ευθυνών της και να κατηγορήσει το υπουργείο Οικονομίας ότι καθυστερεί την καταβολή των επιχορηγήσεων.
Αν η διοίκηση της ΑΡΣΙΣ θέλει να αποδείξει πως όλα όσα λέει είναι αληθινά, ας ανοίξει τα βιβλία για να πέσει άπλετο φως στη χρηματοδότηση και στο πως δαπανούνται τα ποσά. Έτσι μόνο μπορεί να υπάρξει διαφάνεια. Κι έτσι θα ξέρουμε αν τελικά ο μόνος υπεύθυνος είναι η κυβέρνηση που παριστάνει την «κοινωνικά ευαίσθητη» και υπερηφανεύεται αυτό τον καιρό για πρωτογενές πλεόνασμα ρεκόρ.
Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες στην ΑΡΣΙΣ πραγματοποίησαν μια σειρά συνελεύσεις όπου αποφάσισαν να διεκδικήσουν την αποπληρωμή των δεδουλευμένων όλων των εργαζομένων, αλλά επίσης και να σταματήσει το καθεστώς επισφάλειας και να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας.
Έτσι στη λίστα με τα αιτήματα προστέθηκαν το αίτημα να μετατρέπονται οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε αορίστου μετά από δύο έτη εργασίας ή τρεις συνεχόμενες ανανεώσεις της σύμβασης. Απαιτούν να ελαχιστοποιηθούν οι υπερωρίες και όταν αυτές είναι απαραίτητες να πληρώνονται κανονικά. Βασική διεκδίκηση επίσης είναι να συναφθούν κλαδικές συμβάσεις για όλες τις ειδικότητες.
Αλληλεγγύη
Φυσικά η ΑΡΣΙΣ δεν είναι η μόνη ΜΚΟ που οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα (καθυστερήσεις στις πληρωμές και επισφαλείς σχέσεις εργασίας). Με αυτή την έννοια, εκτός από ένα σχέδιο κλιμάκωσης της κινητοποίησης είναι απαραίτητος και ο συντονισμός μεταξύ εργαζομένων στις ΜΚΟ, που τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί και αποτελούν πια σημαντικό κομμάτι του εργατικού δυναμικού της πόλης.
Τα γεγονότα αυτά τα έχουμε συναντήσει πολλές φορές, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή εργαζόμενοι και εργαζόμενες που ζητούν τα αυτονόητα, και μια εργοδοσία που πετάει το μπαλάκι αλλού και δηλώνει ανήμπορη να ικανοποιήσει τα αιτήματα.
Όσο και αν η διοίκηση της ΑΡΣΙΣ θέλει να πείσει τους εργαζόμενους ότι είναι «συνεργάτες», όσο και αν κάνει επίκληση στην «ηθική» τους και στον «εθελοντισμό» τους, οι εργαζόμενοι δεν παύουν να είναι εργαζόμενοι και να έχουν δικαιώματα. Ακόμα, το γεγονός ότι η διοίκηση δεν προχωράει σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, επιλέγοντας μια πολιτική που της δίνει τη δυνατότητα εύκολων, γρήγορων και χωρίς δικαιώματα για τους εργαζόμενους, απολύσεων, δείχνει πως δεν είναι θέμα «συνεργατών» αλλά εργοδοτών και εργαζομένων.
Ακόμα και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα, όπως το να πληρώνεσαι όταν δουλεύεις, δυστυχώς πρέπει να κερδηθούν τελικά μέσα από αγώνες. Αυτή τη στιγμή ένας σημαντικός αγώνας έχει ξεκινήσει από τους εργαζόμενους της ΑΡΣΙΣ, και είναι σημαντικό να σταθούμε αλληλέγγυοι σε αυτόν.
