Την Τρίτη 22 Μάρτη ήταν η Παγκόσμια Μέρα Νερού. Μια μέρα μόλις πριν, τη Δευτέρα 21 Μάρτη, η αδίστακτη κυβέρνηση Μητσοτάκη την «γιόρτασε» υπερψηφίζοντας το πολυ-νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που ανάμεσα στα άλλα στρώνει τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Δεν την πτόησε η κατακραυγή της κοινωνίας για το έγκλημα στα Τέμπη. Ούτε η έκθεση 64 σελίδων του επιστημονικού συμβουλίου της Βουλής που υπογραμμίζει ότι το νερό δεν είναι εµπορικό προϊόν και πως η ύδρευση συνιστά υπηρεσία κοινής ωφέλειας. Ούτε η ρητή εντολή της Επιτροπής Συμμόρφωσης του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έχει ήδη κρίνει πως ήταν αντισυνταγματική η μεταβίβαση των μετοχών ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ από το Δημόσιο στο Υπερταμείο επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, κι απαιτεί μέσα σε ένα εξάμηνο το υπουργείο Οικονομικών να τις επιστρέψει πάλι στο Δημόσιο.
Με βάση τον νόμο Σκρέκα, η ευθύνη για τη διαχείριση και την προστασία των υδάτινων πόρων φεύγει από τους Δήμους και την Εθνική Επιτροπή Υδάτων (η οποία καταργείται). Πλέον αρμόδια υπηρεσία για το νερό θα είναι η «Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων» (μετεξέλιξη της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας – ΡΑΕ).
Όπως σωστά σημειώνουν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ, το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι όπου υπάρχει «Ρυθμιστική Αρχή», αυτή συγκροτείται για την παρακολούθηση μιας υπηρεσίας που εμπλέκονται (και) ιδιώτες. Αυτό συνέβη για παράδειγμα με τις Τηλεπικοινωνίες, την Ενέργεια, αλλά και τα τρένα, όπου το 2010 δημιουργήθηκε η «Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων», όταν ήδη είχε τεμαχιστεί ο ΟΣΕ και προετοιμάζονταν η ιδιωτικοποίηση τμημάτων του (πράγμα που συνέβη μερικά χρόνια αργότερα).
Σε όλο τον κόσμο αντιστρέφονται οι ιδιωτικοποιήσεις νερού, η ΝΔ επιμένει
Παρόλες τις κούφιες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης περί του αντιθέτου, πρόκειται για ένα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση του ξεπουλήματος του νερού και των υπηρεσιών ύδρευσης, που εδώ και χρόνια αποτελεί στόχο των μνημονιακών κυβερνήσεων.
Το σχέδιό τους να ξεπουλήσουν τα πάντα δεν υπολογίζει καταστροφές, θανάτους, κινδύνους για το περιβάλλον, ούτε βέβαια το δυσβάσταχτο κόστος που αναγκάζονται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα κάθε φορά που κάποια υπηρεσία κοινής ωφέλειας πέφτει στα χέρια κάποιου ιδιώτη «επενδυτή».
Αυτό το ξεπούλημα οδηγεί πάντα σε εκτίναξη των τιμών και σοβαρές εκπτώσεις στην ασφάλεια και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Αυτό ισχύει από τις συγκοινωνίες και τις μεταφορές μέχρι τις τηλεπικοινωνίες, τις υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Ύδρευσης, κλπ.
Στην περίπτωση του νερού, περικοπές στην ασφάλεια μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρότατους κινδύνους για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.
Μέσα στις τελευταίες δεκαετίες, οι δήμοι σε τουλάχιστον 180 πόλεις στον κόσμο αναγκάστηκαν να πάρουν πίσω τις υπηρεσίες ύδρευσης από τις ιδιωτικές εταιρείες που τις εκμεταλλεύονταν εξαιτίας σκανδάλων κακοδιαχείρισης, εκτίναξης των τιμών, πλημμελούς συντήρησης του δικτύου και ανεπαρκών επενδύσεων στις υποδομές.
Ανάμεσά τους το Παρίσι, το Βερολίνο, το Μπουένος Άιρες, το Γιοχάνεσμπουργκ κ.α. Κι όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει: πρέπει να ξεπουληθεί ό,τι υπάρχει, παρότι η παγκόσμια εμπειρία της ιδιωτικοποίησης του νερού δείχνει στην αντίθετη κατεύθυνση.
Αγώνας για ένα δημόσιο αγαθό
Απέναντι σε αυτή την αδίστακτη, εγκληματική κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι και η νεολαία, τα σωματεία των εργαζομένων στις υπηρεσίες ύδρευσης αλλά και το εργατικό κίνημα συνολικά, πρέπει να διεκδικήσουμε:
Να μην περάσουν τα σχέδια για ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης και των υδάτινων πόρων της χώρας! Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα!
Να σταματήσουν οι διακοπές νερού στα σπίτια των φτωχών για χρέη μερικών δεκάδων, ή εκατοντάδων ευρώ!
Να γίνουν μαζικές δημόσιες επενδύσεις στη συντήρηση και την ανανέωση του δικτύου ύδρευσης, όπως και στη μελέτη και την προστασία των υδάτινων πόρων (λίμνες, ποτάμια, υπόγειες αποθήκες νερού) από κάθε είδους επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον που τους απειλεί.
Το σύνολο των υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας που έχει παραχωρηθεί σε ιδιώτες να επιστρέψει στο δημόσιο χωρίς αποζημίωση στους μεγαλομετόχους, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση, ώστε να λειτουργεί πραγματικά προς όφελος της κοινωνίας!
