Συνέντευξη με τη Μαρία Μ., 8 χρόνια συμβασιούχο στη Διεύθυνση Αλλοδαπών του Δήμου Αθήνας.
Η κατάληψη δεν είχε προγραμματιστεί. Θέλαμε όλοι να γίνει κάτι δυνατό και να βγει προς τα έξω, όμως ήμασταν διασκορπισμένοι στις διάφορες υπηρεσίες του Δήμου. Οπότε τη Δευτέρα (21/3) που μάθαμε ότι θα ψηφιζόταν οι 900 νέες προσλήψεις συμβασιούχων που ήθελε να περάσει ο Καμίνης αποφασίσαμε όλοι μαζί να μαζευτούμε κάτω από το Δημαρχείο για να εμποδίσουμε να περάσουν τους 8μηνήτες στις θέσεις μας. Προσπαθήσανε κάποιοι από εμάς να μπούνε μέσα. Είδαμε ότι στην πόρτα σπρωχνόταν και πήγαμε όλοι. Μπήκαμε μέσα … και μείναμε!
Για τους νέους 8μηνίτες που θέλουν να προσλάβουν να πω ότι κι’ αυτοί δεν φταίνε σε τίποτα… δουλειά θέλουν τα παιδιά. Εμείς όμως είμαστε με συμβάσεις έργου (δηλαδή μπλοκάκια) από το 2001 περίπου. Δουλεύουμε σκληρά, δεν έχουμε άδειες, επιδόματα, δώρα, έχουμε φτάσει να πληρώνουμε στο ΤΕΒΕ 650 ευρώ το δίμηνο, ενώ στη διακοπή σύμβασης δεν έχουμε δικαίωμα ανεργιακού ταμείου.
Περιμένουμε δικαστικές αποφάσεις από τον Άρειο Πάγο για το αν «δικαιούμαστε» νομικά να παραμείνουμε στη δουλειά. Ούτε αυτό δεν σεβάστηκαν – ότι περιμέναμε τις δικαστικές αποφάσεις. Ήθελαν να φύγουμε μέχρι το Μάη – Ιούνη και να μας διώξουν για να φέρουν τους καινούριους – τους οποίους, σε αντίθεση με εμάς που είμαστε με μπλοκάκια, θα τους ασφαλίσουν στο ΙΚΑ και θα έχουν δικαίωμα ανεργιακού επιδόματος με τη λήξη της σύμβασής τους.
Υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίστηκαν στην υπηρεσία, έχουν κάνει οικογένεια και παιδιά και θα μείνουν και οι δυο άνεργοι (αν περάσουν τα σχέδια της Δημοτικής Αρχής και της Κυβέρνησης). Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι; Πώς θα πορευτούν, πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους;
Ξέραμε ότι κάποιοι μπορεί να θυσιαζόμασταν στο βωμό του Καλλικράτη και του Μμημονίου, αλλά η ολοφάνερη και μαζική αντικατάστασή μας ήταν το κερασάκι στην τούρτα! Οι 800 νέες συμβάσεις θα ήταν η αρχή για την αντικατάσταση όλων μας! Το μπαμ που ενωθήκαμε όλοι, ήταν αυτή η μαζική αντικατάστασή μας.
Συνεχίζουμε την κατάληψη και ελπίζουμε!
