Η βαρβαρότητα είναι εδώ: οι Τροϊκανοί και η κυβέρνησή τους, χυδαίοι γιάπηδες, αποκτηνωμένοι τεχνοκράτες, που κάνουν «προσθέσεις και αφαιρέσεις» με τις οποίες καταστρέφονται ανθρώπινες ζωές… Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες ζουν τον τρόμο της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, αλλά αυτοί επιμένουν στην ίδια πολιτική που πήρε το ελληνικό χρέος από το 120% και το οδηγεί στο 200%! Αλλά και πάλι, «δεν φταίνε αυτοί» αλλά εμείς, οι Έλληνες εργαζόμενοι – κι ας είμαστε (ειδικά μετά τα μέτρα) οι πιο φτωχοί της Ευρωζώνης και ας δουλεύουμε περισσότερες ώρες από όλους στην ΕΕ των 27!(*)
Και γιατί όλα αυτά; Για να πάρουν πίσω οι τραπεζίτες, ξένοι και Έλληνες, τα λεφτά που «τους χρωστάμε». Γι’ αυτό η απάντηση είναι μόνο μία: δεν πρέπει να πληρώσουμε την κρίση τους, αγώνας μέχρι να πέσει η κυβέρνηση της Τρόικας.
Οι στόχοι τους δεν είναι μόνο οικονομικοί!
Οι στόχοι των πολιτικών τους δεν είναι απλά οικονομικοί! Θέλουν, παράλληλα, να σπάσουν το ηθικό και τη ραχοκοκαλιά του ελληνικού εργατικού κινήματος, να τσακίσουν τα συνδικάτα με τις μαχητικές παραδόσεις, θέλουν να «μαντρώσουν» τους φοιτητές στις σχολές για «να μην ακούν και να μην βλέπουν» τι γίνεται γύρω τους στην κοινωνία, θέλουν να μετατρέψουν τους εκπαιδευτικούς σε yes-men, που να μπαίνουν στην τάξη με το κεφάλι σκυφτό και να παπαγαλίζουν ότι τους λένε τα μεγάλα αφεντικά. Θέλουν να κάνουν στο ελληνικό εργατικό κίνημα ότι έκανε η Θάτσερ στους ανθρακωρύχους και στο Λίβερπουλ – να κάνει 20 χρόνια να ξανασηκώσει κεφάλι!
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, σε όλο και μεγαλύτερα τμήματα του εργατικού κινήματος αναπτύσσεται μια κατανόηση που λέει: «Θα μου πάρουν τα πάντα και για πάντα. Αξίζει να χάσω πολλά μεροκάματα, αξίζει να απεργώ ένα ολόκληρο μήνα και περισσότερο, αν είναι να ανατρέψω τις πολιτικές που μου επιβάλλουν»!
Απόλυτα σωστά! Δεν έχουμε πια τίποτα να χάσουμε!
Απεργίες και καταλήψεις διαρκείας – όχι «συμβολικούς αγώνες»!
Τι κάνουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες; Στις μέρες που διανύουμε έχουμε ένα τεράστιο απεργιακό αναβρασμό, και πολλές καταλήψεις χώρων. Όμως η πλειοψηφία των καταλήψεων έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Καταλήψεις με ημερομηνία λήξης, απεργίες 24ωρες ή 48ωρες! Αυτά δεν φτάνουν!
Χρειάζονται καταλήψεις διαρκείας! Χρειάζονται απεργίες διαρκείας, είτε με τη μορφή επαναλαμβανόμενων 5νθήμερων απεργιών είτε, τουλάχιστο, με 2ήμερες ή τριήμερες, κάθε βδομάδα! Απεργίες και καταλήψεις που να παραλύσουν και τον κρατικό μηχανισμό και την οικονομία. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να το αντέξει αυτό! Είτε των σοσια-Ληστών, είτε της σαμαρο-Δεξιάς, που θα κάνει τα ίδια με τον μίστερ ΓΑΠ, κι ας παριστάνει (ο Σαμαράς) τον παλικαρά.
Που είναι το πρόβλημα
Το πρόβλημα του ελληνικού εργατικού κινήματος είναι ένα και μόνο ένα: αυτοί που βρίσκονται στην ηγεσία του αποτελούν εμπόδιο στην ανάπτυξη των αγώνων του! Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν προσφέρουν προοπτική, δεν παρουσιάζουν κανένα σχέδιο αγώνα! Δεν έχουν πρόταση για την κλιμάκωση των αγώνων!
Στις σημερινές συνθήκες, οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ αν ήταν άξιες του ονόματός τους, όφειλαν να είχαν προχωρήσει σε επαναλαμβανόμενες βδομαδιάτικες γενικές απεργίες, στην αρχή 24ωρες και 48ωρες και στη συνέχεια επαναλαμβανόμενες 3ήμερες και 5ήμερες! Απεργίες που να συνοδεύονται από καταλήψεις και αποκλεισμούς – υπουργείων, δήμων, λιμανιών, αεροδρομίων, του κέντρου της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, κοκ. Αυτή, ναι, είναι απάντηση στην κυβέρνηση και την τρόικα… Τα άλλα όλα είναι τουφεκιές στον αέρα.
Πόση εμπιστοσύνη στις συνδικαλιστικές ηγεσίες;
Ένα μεγάλο κομμάτι των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και αυτοί που μέχρι χτες ήταν απεργοσπάστες, κατεβαίνουν σήμερα σε σημαντικές απεργιακές κινητοποιήσεις. Πόση εμπιστοσύνη μπορούμε να τους έχουμε;
Οι εργαζόμενοι, ασφαλώς καλωσορίζουν, κατ’ αρχήν, την αλλαγή στη στάση των συνδικαλιστών αυτών, όμως το βασικό ερώτημα είναι: θα κρατήσουν ή θα μας ξεπουλήσουν πάλι; Κι έχουμε ήδη τα πρώτα παραδείγματα εγκατάλειψης του αγώνα. Γιατί σταμάτησαν την απεργία τους τα ΕΛΠΕ; Επειδή τους ικανοποίησε εν μέρει κάποια αιτήματα; Δεν καταλαβαίνουν ότι μόλις ξεμπερδέψουν με τους υπόλοιπους, οι Τροϊκανοί θα στραφούν εναντίον τους και θα τους λιώσουν; Και πού είναι σ’ αυτές τις συνθήκες η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, όταν όλη η κοινωνία είναι στο δρόμο, να βρεθεί μαζί της; Γιατί σταμάτησε την κατάληψη της μηχανογράφησης;
Το «αληθινό ΠΑΣΟΚ» και άλλα παραμύθια..
Καμία εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρχει στους συνδικαλιστές που σήμερα ανακάλυψαν πως αυτοί είναι το «πραγματικό ΠΑΣΟΚ»! Τι σημαίνει «εμείς είμαστε το ΠΑΣΟΚ, οι κυβερνώντες δεν είναι»;
Όχι, κύριοι. Το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που κυβερνά! Κι αν δεν πάσχετε από μυωπία ρίξτε μια ματιά γύρω σας να δείτε ότι παντού όπου κυβερνούν οι σοσια-Ληστές, κάνουν ότι και η Δεξιά. Αν θέλετε λοιπόν να διαφοροποιηθείτε, να έρθετε πραγματικά σε σύγκρουση με την κυβέρνηση, ο τρόπος είναι απλός:
– Πρώτον, προχωρήστε, αφού εσείς ελέγχετε τα συνδικάτα, σε ένα σχέδιο κλιμάκωσης γενικών απεργιακών κινητοποιήσεων, με στόχο να πέσει η κυβέρνηση των Τροϊκανών.
– Και δεύτερο, σηκωθείτε και φύγετε απ’ αυτό το κόμμα, και προτείνετε στην κοινωνία μια εναλλακτική πολιτική πρόταση με σοσιαλιστικό περιεχόμενο, και ένα εναλλακτικό πολιτικό φορέα σ’ αυτό των σοσια-Ληστών. Δεν είστε διατεθειμένοι να τα κάνετε αυτά; Ε, τότε μη μιλάτε!
Τι κάνουμε;
Μ’ αυτά τα δεδομένα, η σκυτάλη βρίσκεται στους ανιδιοτελείς αγωνιστές της βάσης του κινήματος, στους αγωνιστές της αριστεράς, ιδιαίτερα σ’ αυτούς που βλέπουν τις λαθεμένες πολιτικές και τα όρια των κοινοβουλευτικών κομμάτων της αριστεράς, ΚΚΕ και ΣΥΝ. Αυτοί οι αγωνιστές δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πάρουν πρωτοβουλίες στο επίπεδο της βάσης του συνδικαλιστικού κινήματος, σε πρωτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες, για να θέσουν μπροστά στους εργαζόμενους ένα «πακέτο» μαχητικών, ταξικών προτάσεων πάλης:
- Επαναλαμβανόμενες απεργίες κλάδων και ομοσπονδιών, 48ωρες ή 3ήμερες σε βδομαδιάτικη βάση, που να συμπαρασύρουν κι άλλα τμήματα του κινήματος σε απεργίες διαρκείας και να σύρουν, στην ίδια κατεύθυνση, τη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ!
- Συντονισμός όλων των χώρων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, καταλήψεις διαρκείας!
- Επιτροπές και συνελεύσεις βάσης των εργαζομένων για δημοκρατικό έλεγχο των αγώνων μας!
- Κάλεσμα στη νεολαία, μαθητές και φοιτητές, να χάσουν το εξάμηνο και να μπουν σε καταλήψεις διάρκειας!
- Σύνδεση των απεργιών με το «Δεν Πληρώνουμε τα χαράτσια, δεν πληρώνουμε την κρίση τους».
- Δεν πληρώνουμε την κρίση τους σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα: δεν ξεπληρώνουμε το χρέος στους τραπεζίτες, οι τράπεζες να φύγουν από την ιδιοκτησία των ιδιωτών και να περάσουν στην κοινωνία και οι ιδιωτικοποιημένες πρώην ΔΕΚΟ και οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας επίσης να εθνικοποιηθούν κάτω από συνθήκες εργατικού και κοινωνικού ελέγχου και διαχείρισης. Έτσι να μπουν οι βάσεις για το σχεδιασμό της οικονομίας για τις ανάγκες της κοινωνίας, των εργαζομένων και της νεολαίας, για τον πραγματικό δηλαδή σοσιαλισμό.
- Παλεύουμε μαζί με τους εργαζόμενους στην υπόλοιπη Ευρώπη, και ιδιαίτερα τους Πορτογάλους, Ισπανούς, Ιρλανδούς που κτυπιούνται όπως κι εμείς, γιατί αν χάσουμε εμείς θα χάσουν κι αυτοί και γιατί η μόνη απάντηση στη σημερινή κρίση είναι διεθνιστική.
- Πάνω σ΄ αυτά τα αιτήματα βάζουμε τις βάσεις για το χτίσιμο μιας νέας αριστεράς στην Ελλάδα και διεθνώς. Μια αριστερά μαχητική, διεθνιστική, πραγματικά σοσιαλιστική, που δεν θα έχει καμία σχέση με τα εκτρώματα του Σταλινισμού και της Σοσιαλδημοκρατίας.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει! Όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό που προτείνουμε, αποτελεί μονόδρομο!
_________________________________
