Μικρά και Καθημερινά
Το Βήμα
Δείτε πως αναλύει την κατάσταση στη χώρα μας ο Αντώνης Καρακούσης σοβαρός καθ’ όλα αναλυτής του «Βήματος»:
«Οι συνθήκες εθνικής κρίσης που βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία επτά χρόνια ταιριάζουν με εκείνες που επικράτησαν το 1974 πριν την μεταπολίτευση.
»Η χώρα μας αντιμετωπίζει σήμερα μακροχρόνια οικονομική και κοινωνική κρίση πρωτοφανών διαστάσεων, η οποία επιδρά ακόμη και στη σύνθεση του πληθυσμού, απομειώνοντας την ικανότητα της να ανταποκριθεί στις προκλήσεις και τις απαιτήσεις των καιρών.
»Ταυτόχρονα εξ αιτίας και της οικονομικής υποχώρησης αντιμετωπίζει έξωθεν απειλές και διεκδικήσεις ικανές να προκαλέσουν μείζονα εθνική κρίση. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η παρούσα πολυκύμαντη κρίση είναι σοβαρότερη και πολυπλοκότερη εκείνης του 1974.»
Και όπως εξηγεί στη συνέχεια δεν υπάρχουν κυβέρνηση κόμματα και προσωπικότητες ικανές για να βγάλουν τη χώρα από την κρίση.
«Η κυβέρνηση…. δεν έχει τις παραστάσεις ούτε τις εμπειρίες που θα της επέτρεπαν να διαγνώσει το μέγεθος των κινδύνων που απειλούν τη χώρα και τους πολίτες της.
»Και η αντιπολίτευση ωστόσο ενεργεί με τον ίδιο τρόπο. Αυταπατώνται οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης ότι δύναται η κάθε μια ξεχωριστά να φέρουν σε πέρας το τιτάνιο έργο ανασυγκρότησης της χώρας. Το ίδιο ισχύει και για τις πολλές κοινωνικές, οικονομικές, επιχειρηματικές, πνευματικές και άλλες σχολάζουσες δυνάμεις του τόπου.
»…Η χώρα, το έθνος αυτοκτονούν στην κυριολεξία και οι βασικοί παράγοντες του τόπου παρακολουθούν απαθείς και ατάραχοι»
Είναι φανερό ότι ο Α. Καρακούσης μαζί με τους «βασικούς παράγοντες» βρίσκονται σε κατάσταση τρόμου:
«Αν στα επόμενα δύο(!!!) χρόνια δεν διαμορφωθεί ένα αξιόπιστο σχήμα εθνικής ανασυγκρότησης, ικανό να συνεπάρει την χώρα ολάκερη, η Ελλάδα θα πέσει σε απόλυτη παρακμή και μαρασμό.»
Η Ναυτεμπορική
Στο site της Ναυτεμπορικής σε παρόμοιο μήκος κύματος με τα παραπάνω διαβάζουμε:
«Σε αναζήτηση μεγάλης ιδέας
»Ας μην φοβηθούμε τις λέξεις. Η χρεοκοπία έχει αγκαλιάσει όλο το θεσμικό οικοδόμημα και η χωρά μετεωρίζεται στο χάος, ….. Υπ’ αυτό το πρίσμα δεν έχει νόημα η συζήτηση-αναζήτηση για μια ακόμη κυβέρνηση που θα διαχειριστεί την κρίση.
»Η Ελλάδα αν πρέπει να υπάρξει αύριο, χρειάζεται μια νέα Μεγάλη Ιδέα τώρα. Ειδάλλως, ας αφήσουμε τη φύση και την ιστορία να επιτελέσουν το έργο τους.»
Η Mauldin Economics
Με κύριο τίτλο:
«Θα αποτελειώσει τον καπιταλισμό η επόμενη ύφεση»
η εταιρεία ερευνών και αναλύσεων Mauldin Economics υποστηρίζει ότι, σε περίπτωση που υπάρξει ύφεση στη διεθνή οικονομία θα καταγραφεί πτώση στα χρηματιστήρια στο ύψος του -20% με -30%, και θα κλυδωνιστεί ο καπιταλισμός!
Στο ερώτημα που τίθεται –σύμφωνα με την ανάλυση– αν υπάρχουν ασφαλή καταφύγια για επενδύσεις, η απάντηση είναι «όχι». Η ασφαλέστερη κίνηση είναι η διακράτηση μετρητών αυτή την περίοδο.
Για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι:
«Αν έρθει η ύφεση, τότε κατά πάσα πιθανότητα αναμένεται να έρθει το τέλος του καπιταλισμού όπως τον γνωρίζουμε…»
Μπορεί να υπάρχει μία δόση υπερβολής στην ανάλυση, ωστόσο εμείς πρέπει να κρατήσουμε την αγωνία τους!!
Η Phoenix Capital
Με κύριο τίτλο:
«Μετά τις χρεοκοπίες τραπεζών έρχονται προσεχώς χρεοκοπίες κρατών»,
η Phoenix Capital μας προειδοποιεί
«ότι επίκεινται χρεοκοπίες κρατών στη νέα κρίση που πλησιάζει στον ορίζοντα».
Τονίζει με έμφαση:
«Στην πρόσφατη κρίση του 2008 με 2015 χρεοκόπησαν τράπεζες, στην νέα κρίση που έρχεται με ταχύτητα… θα χρεοκοπήσουν κράτη .»
Tι κάνει το εργατικό κίνημα;
Η κρίση με την οποία είναι αντιμέτωπο το καπιταλιστικό σύστημα είναι εξαιρετικά βαθιά. Το διαπερνά η σήψη σε όλα τα επίπεδα.
Σε τέτοιες συνθήκες η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα θα έπρεπε να προετοιμάζονται για να μπουν στην αντεπίθεση με στόχο την ανατροπή του συστήματος και τη δική τους εξουσία και κοινωνία. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται να έχουν ηγεσίες που να είναι αντάξιές τους και αντάξιες αυτού του καθήκοντος, που να αναδεικνύονται δημοκρατικά και να ελέγχονται από τη βάση, που να είναι διατεθειμένες να δώσουν τη μάχη μέχρι το τέλος.
Χρειάζεται, οι ηγεσίες του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς να μην είναι εμπόδιο στους αγώνες. Χρειάζεται, η Αριστερά να μην είναι μόνο «αριστερά λόγια», όπως ο ΣΥΡΙΖΑ… Χρειάζεται, να μη «ζει σε άλλο πλανήτη» όπως το ΚΚΕ… Χρειάζεται, η Αριστερά που μιλά στο όνομα της επαναστατικής ανατροπής, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να εγκαταλείψει το σεκταρισμό της και να επιδιώξει τη συνεργασία («μέτωπο») και την κοινή δράση με την υπόλοιπη Αριστερά και τις εργατικές παρατάξεις κι οργανώσεις, παρά τις μεταξύ τους διαφωνίες, για τα προβλήματα και τις επιθέσεις που δέχεται η κοινωνία και το μαζικό κίνημα. Χρειάζεται, στα πλαίσια ενός τέτοιου πλατιού μετώπου πάλης, οι οργανώσεις που μιλούν στο όνομα του μαρξισμού να συγκροτήσουν ένα «πόλο» για να μεταφέρουν τις επαναστατικές ιδέες πιο πλατιά μέσα στην κοινωνία. Έτσι και μόνο έτσι μπορούμε να πάμε μπροστά και να απαντήσουμε στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, ανατρέποντας την εξουσία των καπιταλιστών και χτίζοντας την εξουσία των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.
