Σχόλιο του «Ξ»
Στις 18 Δεκεμβρίου, η πλειοψηφία των Κυπρίων βουλευτών ψήφισε υπέρ της αναστολής για ένα μήνα της νομοθεσίας για τις εκποιήσεις ενυπόθηκων ακινήτων, που θα έμπαινε σε εφαρμογή από την 1η Ιανουαρίου.
Υπέρ της αναστολής εφαρμογής της νομοθεσίας ψήφισαν όλα τα κόμματα της Βουλής, πλην του δεξιού Δημοκρατικού Συναγερμού, στον οποίο ανήκει και ο Πρόεδρος της χώρας, Ν. Αναστασιάδης.
Ο λόγος που η πλειοψηφία της Βουλής προχώρησε σ’ αυτή την κίνηση, ήταν για να δοθεί χρόνος ώστε να ψηφιστούν νόμοι που να προστατεύουν από τις κατασχέσεις τους μικροοφειλέτες και ιδιαίτερα την πρώτη κατοικία.
Tο ΔΝΤ δεν θέλει καθυστερήσεις…
Όμως το ΔΝΤ είχε διαφορετική άποψη. Έτσι ανέβαλε την εκταμίευση της επόμενης δόσης, ύψους 86 εκατομμυρίων ευρώ, του δανείου προς την Κύπρο, διευκρινίζοντας σε ανακοίνωση του πως
«μετά τη σημερινή αναστολή της υφιστάμενης νομοθεσίας οι κρίσιμες απαιτήσεις για την ολοκλήρωση της πέμπτης αναθεώρησης του προγράμματος δεν πληρούνται πλέον».
Η επόμενη κάθοδος του κλιμακίου του ΔΝΤ που κανονικά θα πραγματοποιούνταν στις 27 Ιανουαρίου, βρίσκεται αυτή την στιγμή «στον αέρα», ενώ στελέχη του ΔΝΤ αφήνουν να διαρρεύσει στα κυπριακά ΜΜΕ πως δεν πρόκειται να υπάρξει επόμενη επίσκεψη του ΔΝΤ στην Κύπρο πριν αρχίσει να εφαρμόζεται η νομοθεσία για τις εκποιήσεις ενυπόθηκων ακινήτων[1].
Xρήσιμα συμπεράσματα
Αν κάτι αποδεικνύει για άλλη μια φορά η στάση του ΔΝΤ είναι πως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο «συνεννόησης» με τους δανειστές. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συμβιβασμού των συμφερόντων τους, με τα συμφέροντα των εργαζομένων και των φτωχών στις χώρες που έχουν «υπό την προστασία τους».
Κι αν παρεμπιπτόντως, κάποιο εθνικό κοινοβούλιο, ακόμα και αν αποδέχεται πλήρως τους όρους τους, τολμήσει να αναβάλει, έστω και για λίγο, την εφαρμογή των νόμων που απαιτούν, η απάντηση τους είναι στυγνός εκβιασμός!
Για άλλη μια φορά, η στάση των δανειστών απέναντι στην Κύπρο προσφέρεται για χρήσιμα συμπεράσματα και για την Ελλάδα: δεν μπορεί να υπάρξει κατάργηση των πολιτικών της λιτότητας μέσα στα πλαίσια των ορίων που καθορίζονται από την καπιταλιστική ΕΕ και το ΔΝΤ.
Αυτό το συμπέρασμα οφείλει να βγάλει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που σύντομα θα αποτελεί κατά πάσα πιθανότητα την επόμενη κυβέρνηση, αν είναι να δώσει πραγματικά προοπτική διεξόδου από την κρίση. Για να μπει ένα τέρμα στην κοινωνική καταστροφή που βιώνουμε απαιτείται σύγκρουση με τους δανειστές και την Τρόικα. Αυτό, οδηγεί σε έξοδο από την Ευρωζώνη παρ’ εξόν αν προκύψουν οι συνθήκες συνολικής ανατροπής των πολιτικών του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου και μιας πορείας της Ευρώπης προς την υιοθέτηση σοσιαλιστικών πολιτικών. Αυτό όμως δεν προκύπτει στο σύντομο μέλλον καθώς δεν έχουν δημιουργηθεί μέσα από την κρίση οι πολιτικές δυνάμεις που να επιδιώκουν συνειδητά το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της Ευρώπης, στον αντίποδα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επομένως οφείλει να προετοιμαστεί για αυτή την σκληρή σύγκρουση και να σταματήσει να «ελπίζει» στην «κατανόηση» και τη «διαπραγμάτευση» με τους δανειστές.
