Την τελευταία περίοδο ακροδεξιές, ρατσιστικές και φασιστικές ομάδες βρίσκονται σε άνοδο στην Ιταλία. Η «Casa Pound» είναι μια από αυτές τις ιταλικές φασιστικές οργανώσεις, με στενούς δεσμούς με τη «Χρυσή Αυγή» στην Ελλάδα. Η «Κάζα Πάουντ» προσπαθεί να χτίσει τις δυνάμεις της, ιδιαίτερα ανάμεσα στη νεολαία, με στόχο να γίνει η ιταλική «Χρυσή Αυγή». Για αυτό εκπροσωπεί έναν μεγάλο κίνδυνο για την ιταλική εργατική τάξη και τους φτωχούς. Μιλήσαμε με τον Τζουλιάνο Μπρουνέτι, μέλος της «Διεθνούς Αντίστασης («Resistenze Internationali») ιταλικού τμήματος της CWI και αδελφής οργάνωσης του «Ξ».
- Τζουλιάνο, μπορείς να μας δώσεις εν συντομία μια εικόνα για την γενική πολιτική κατάσταση στην Ιταλία; Ποια είναι η κατάσταση των καπιταλιστικών κομμάτων και ποια είναι η εικόνα που παρουσιάζει η Αριστερά;
Η γενική πολιτική κατάσταση κυριαρχείται από την πλήρη κατάρρευση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και από την πλήρη απουσία οποιουδήποτε αξιόπιστου αριστερού ή εργατικού κόμματος. Αυτή η κατάσταση, που έχει σχέση με το σχετικά χαμηλό επίπεδο ταξικής πάλης τα τελευταία χρόνια, έχει σαν κυρίαρχο χαρακτηριστικό μια γρήγορη μετατόπιση προς τα δεξιά όλων των βασικών πολιτικών κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου του «Δημοκρατικού Κόμματος» (πρώην Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας) που βρίσκεται τώρα στην εξουσία.
Το πολιτικό φάσμα κυριαρχείται από τρεις κύριους πόλους. Από τη μια το Δημοκρατικό Κόμμα του πρώην πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι και του νυν πρωθυπουργού Πάολο Τζεντιλόνι, που είναι ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα που δουλεύει προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων. Πρόκειται για το κόμμα που κατάφερε να καταργήσει το άρθρο 18 της εργατικής νομοθεσίας (μια βασική εργατική κατάκτηση από την δεκαετία του ’70 που προστάτευε τους εργαζόμενους από τις παράνομες απολύσεις) να τσακίσει τις συντάξεις και να εισάγει την υποχρεωτική πρακτική στα σχολεία.
Ένας άλλος πόλος είναι η συμμαχία της «Λίγκας του Βορρά» με το κόμμα «Forza Italia», του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Αυτή η συμμαχία έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας παραδοσιακής δεξιάς συμμαχίας: είναι ενάντια στους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους μετανάστες κοκ. Στα λόγια αυτές οι δυνάμεις αντιτίθενται στην παγκοσμιοποίηση και τις υπερβολικές εξουσίες που συγκεντρώνει η ΕΕ, υποτίθεται προστατεύοντας τις μικρές επιχειρήσεις. Αποτελούν απλώς έκφραση ενός τμήματος της άρχουσας τάξης, που τα συμφέροντα της βρίσκονται στην εσωτερική παραγωγή και ως εκ τούτου έχει αναπτύξει μια πιο προστατευτική προσέγγιση όσον αφορά το διεθνές εμπόριο.
Τέλος, υπάρχει το «Κίνημα Πέντε Αστέρων», μια ιδιόμορφη έκφραση της απογοήτευσης και της οργής ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο. Παρόλα τα εσωκομματικά σκάνδαλα και τα φτωχά εκλογικά αποτελέσματα, το «Κίνημα Πέντε Αστέρων» κερδίζει ακόμη έδαφος και θα μπορούσε να ανέλθει στην εξουσία στις επόμενες εκλογές, που θα γίνουν κάποια στιγμή μέσα στο 2018.
Το «Κίνημα Πέντε Αστέρων» είναι η έκφραση της ριζοσπαστικοποίησης μεσαίων, μικροαστικών στρωμάτων σε ένα περιβάλλον με πολύ χαμηλή ένταση της ταξικής πάλης. Το «Κίνημα Πέντε Αστέρων», παρότι θεωρητικά θα μπορούσε μελλοντικά να κινηθεί προς τα αριστερά, οι ιδιόμορφες συνθήκες που επικρατούν αυτή τη στιγμή απομακρύνουν πολύ αυτή την πιθανότητα – τουλάχιστον προς το παρόν. Το γεγονός ότι ο Λουίτζι ντι Μάιο, εκπρόσωπος της δεξιάς πτέρυγας του Κινήματος, ένας άνθρωπος που έχει πρότυπο τον Μαριάνο Ραχόι, επιλέχτηκε σαν ηγέτης του «Κίνηματος Πέντε Αστέρων» αντικατοπτρίζει αυτή τη κατάσταση.
Σε αυτό το περιβάλλον, ο κόσμος δεν νοιώθει πως υπάρχει χώρος για την Αριστερά. Η ιταλική Αριστερά θεωρείται ανίκανη και κοινωνικά αναποτελεσματική. Δέκα χρόνια μετά, επουλώνει ακόμη τις πληγές που άφησε η συμμετοχή της Κομμουνινστικής Επανίδρυσης στην κυβέρνηση. Αυτό εξηγεί την κατάσταση που επικρατεί, όπου όλη η «ριζοσπαστικοποίηση» αναζητά απαντήσεις προς τα δεξιά. Αυτό ελπίζουμε πως θα αλλάξει σύντομα.
- Πως συνδέεται αυτή η κατάσταση με την άνοδο διάφορων ακροδεξιών, φασιστικών και ναζιστικών οργανώσεων; Ποιες είναι οι βασικές ακροδεξιές οργανώσεις που αναπτύσσονται;
H απουσία μιας πραγματικής αριστερής εναλλακτικής, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κυβερνά το «Δημοκρατικό Κόμμα», ένα κόμμα της κεντροαριστεράς, δημιουργούν ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την άνοδο των ακροδεξιών ομάδων. Επιπλέον, η ραγδαία προλεταριοποίηση τμημάτων μεσαίων (μικροαστικών) στρωμάτων παρέχει ένα ιδεώδες πεδίο ανάπτυξης γι’ αυτές τις δυνάμεις.
Η ανεργία, η απογοήτευση και ο θυμός απέναντι στις ελίτ, σε συνδυασμό με την κρίση του μεταναστευτικού, σε ένα περιβάλλον όπου κανένας σε μαζικό επίπεδο δεν μπορεί να εξηγήσει τις ρίζες αυτών των προβλημάτων με μια ταξική ανάλυση, δημιουργούν ένα επικίνδυνο κοκτέιλ δεξιών αντιδραστικών ιδεών, που συνειδητά τροφοδοτούνται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, τα κόμματα του κατεστημένου και την άρχουσα τάξη σαν σύνολο.
Αυτή τη στιγμή, οι δυο βασικές ακροδεξιές οργανώσεις είναι η «Casa Pound» και η «Forza Nuova». Και οι δύο αναπτύσσονται, αλλά πρέπει να πούμε ότι η «Casa Pound» μεγαλώνει πιο γρήγορα και πιο δυναμικά από τη «Forza Nuova».
- Ποιος είναι ο χαρακτήρας και το πρόγραμμα της «Casa Pound»;
Η «Casa Pound» είναι μια νεοφασιστική οργάνωση. Στα υλικά τους αναφέρονται στον εαυτό τους ως «φασίστες της τρίτης χιλιετίας».
Παραδοσιακά για τους Μαρξιστές, ο φασισμός είναι ένα κίνημα των μικροαστικών στρωμάτων, κάτω από τις διαταγές των μεγάλων επιχειρήσεων με σκοπό να «εξατομικοποιήσουν» την εργατική τάξη. Ακόμη κι αν ο φασισμός και ο νεοφασισμός δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, αυτός ο ορισμός ταιριάζει γάντι στη «Casa Pound».
Σε σχέση με τη «Forza Nuova», που έχει μια σκληρή καθολική ρητορική ενάντια στις γυναίκες στα ΛΟΑΤ άτομα, ακόμη και τους Εβραίους, η ρητορική της «Casa Pound» είναι λιγότερο χοντροκομμένη.
Επίσημα υποστηρίζουν τον πλήρη διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους (μια ασυνήθιστη θέση στην ιταλική Δεξιά) δεν έχουν πρόβλημα με τα ΛΟΑΤ άτομα και μπορούν να δεχτούν ακόμη και μαύρους στο κίνημα.
Αυτό που τους κάνει πιο ελκυστικούς σε σχέση με άλλες νεοφασιστικές δυνάμεις, είναι το γεγονός ότι θεωρούνται μια νέα δύναμη που λειτουργεί με διαφορετικούς τρόπους σε σχέση με την παραδοσιακή πολιτική. Είναι ένα κίνημα, όχι ένα κόμμα, και αποτελούνται από ριζοσπαστικοποιημένους νέους που έχουν ενεργή εμπλοκή με τη μουσική και άλλες κοινωνικές δραστηριότητες. Ο βασικός τους ηγέτης Τζιανλούκα Ιανόνε, είναι τραγουδιστής στην μπάντα Zeta Zero Alfa, που συνδέεται με το κίνημα. Καταλαμβάνουν άδεια κτήρια και στεγάζουν σε αυτά φτωχές οικογένειες. Στην πραγματικότητα καλύπτουν το κενό που κάποτε καταλάμβανε το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και τα κοινωνικά του κέντρα. Η επιτυχία τους έχει επίσης σχέση με το γεγονός ότι παρουσιάζουν τους εαυτούς με έναν πολύ εκλεκτικό τρόπο. Έχουν αναφορές στον Μουσολίνι και τον Τσε Γκεβάρα, τον Μαρξ και τον Νίτσε. Μιλούν ανοιχτά για επανάσταση, ακόμη και για αντικαπιταλισμό.
Πλέον, ακόμη και ορισμένοι αστοί αναλυτές που είναι κατά κάποιο τρόπο εχθρικοί απέναντι της, έχουν ξεκινήσει να βλέπουν την «Casa Pound» σαν μια πραγματική δύναμη. Έχουν εκλέξει τους πρώτους εκπροσώπους τους σε σημαντικές πόλεις και παίζουν βασικό ρόλο στην οργάνωση φτωχών ανθρώπων στην περιφέρεια των μεγάλων πόλεων, ιδιαίτερα στη Ρώμη, ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετικά επικίνδυνη οργάνωση, η οποία σκοτώνει μετανάστες, όπως έγινε το 2011 στη Φλωρεντία και είναι υπεύθυνη για δεκάδες επιθέσεις και μαχαιρώματα ενάντια σε αριστερούς και νεολαίους τα τελευταία χρόνια.
- Ποια είναι η σχέση τους με την «Χρυσή Αυγή»;
Η «Casa Pound» είναι πολύ ενεργή σε διεθνές επίπεδο και προσπαθεί να αναπτύξει δεσμούς με τους φασίστες στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η «Χρυσή Αυγή» είναι για την «Casa Pound» το βασικό μοντέλο για το πώς θα μπορέσει να χτίσει μια ισχυρή συμμαχία των φασιστών της τρίτης χιλιετίας στην Ευρώπη. Η «Casa Pound» θέλει να μάθει από αυτούς, όχι μόνο τις τακτικές που τους απέφεραν εκλογικά κέρδη, αλλά και τον τρόπο που μπόρεσαν να αναπτυχτούν στην κοινωνία, μέσα σε μια κατάσταση που ήταν εχθρική για αυτούς.
Ο Τζιανλούκα Ιανόνε και μια αντιπροσωπεία μελών της «Casa Pound» επισκέπτονται τακτικά την Ελλάδα για πολιτικές συζητήσεις και ανταλλαγή εμπειριών. Το 2015 έστειλαν 10 τόνους ανθρωπιστική βοήθεια που συλλέχτηκε σε πανιταλικό επίπεδο για να «βοηθήσει τον ελληνικό λαό που παλεύει ενάντια στην Τρόικα». Μετά από αυτή την επίσκεψη, μια σειρά εκδηλώσεων πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία από την «Casa Pound» με τίτλο «Η υπόθεση του ελληνικού λαού». Σε αυτές τις εκδηλώσεις παραβρέθηκαν και ηγετικά στελέχη της «Χρυσής Αυγής».
Από εκείνη την περίοδο και μέχρι σήμερα, η συνεργασία μεταξύ των δυο έχει αναπτυχτεί ακόμη περισσότερο.
- Ποια είναι η θέση της «Διεθνούς Αντίστασης» όσον αφορά τον φασιστικό κίνδυνο; Ποιες είναι οι προτάσεις σας και οι δραστηριότητες που αναπτύσσετε προκειμένου να ενδυναμωθεί το αντιφασιστικό κίνημα;
Ο αντιφασισμός είναι από τους βασικούς πυλώνες των εκστρατειών και της παρέμβασης μας. Επικεντρώνουμε στον αντιφασισμό επειδή έχουμε πλήρη επίγνωση του κινδύνου που αποτελεί για την κοινωνία, αλλά και επειδή ξέρουμε ότι υπάρχει ακόμη ένα ισχυρό αίσθημα απόρριψης τους, τουλάχιστον στα πιο προχωρημένα στρώματα νεολαίων και εργαζομένων. Αλλά το να είσαι αντιφασίστας, δεν είναι από μόνο του αρκετό για να νικήσεις το φασισμό.
Πρόσφατα παρουσιάστηκε ένα νέο νομοθετικό διάταγμα από το «Δημοκρατικό Κόμμα». Αυτό το διάταγμα απαγορεύει τη χρήση φασιστικών συμβόλων και προπαγάνδας. Πιστεύουμε πως τέτοιου είδους νόμοι είναι παντελώς άχρηστοι στην πάλη ενάντια στους φασίστες. Από τη μια, τις εισάγουν οι ίδιοι πολιτικοί που είναι υπεύθυνοι για την άνοδο των φασιστικών οργανώσεων και από την άλλη μπορεί να δώσουν την εντύπωση ότι οι φασιστικές οργανώσεις φιμώνονται από το κράτος, κάτι που απέχει πολύ από την αλήθεια.
Προκειμένου να είναι αξιόπιστο, το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να επιτεθεί στις αιτίες που γεννούν την ανάπτυξη του φασισμού στην κοινωνία, ως εκ τούτου πρέπει να είναι αντικαπιταλιστικό. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να δημιουργήσουμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να κερδίσουμε τους φασίστες με περιορισμένες, ριζοσπαστικές δυνάμεις.
Οι βίαιες δράσεις και τακτικές που εφαρμόζονται από αυτόνομες και αναρχικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια αντιφασιστικών συγκεντρώσεων, δεν μας ενδυναμώνουν, αλλά μας αδυνατίζουν. Μόνο με μια συνειδητή και υπομονετική προσέγγιση προς την εργατική τάξη μπορεί το αντιφασιστικό κίνημα να δυναμώσει και να ρίξει τους φασίστες πίσω στον σκουπιδοντενεκέ της Ιστορίας, όπου είναι η θέση τους. Αυτή την άποψη προωθεί η «Διεθνής Αντίσταση» σε όλες τις αντιφασιστικές δραστηριότητες και παρεμβάσεις που συμμετέχουμε.
