Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»
Οι ιρλανδικές εκλογές που έγιναν την Παρασκευή που πέρασε, 26/02/2016, ήταν μια μεγάλη ανατροπή όπως αναμενόταν (Κρίσιμες εκλογές στην Ιρλανδία στις 26 Φλεβάρη). Τα εργατικά και λαϊκά στρώματα έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης στο κατεστημένο, συνθλίβοντας κυριολεκτικά το Εργατικό Κόμμα και δίνοντας μεγάλη ώθηση στην Αριστερά.
Τα τελικά αποτελέσματα δεν έχουν βγει ακόμα λόγω του περίπλοκου και χρονοβόρου εκλογικού συστήματος της Ιρλανδίας αλλά με βάση τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα το Σιν Φέιν κινείται προς το 14% και η συνεργασία των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων στην οποία συμμετέχει το Σοσιαλιστικό Κόμμα-CWI, αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Ιρλανδία, κινείται γύρω από το 4%.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει μέχρι στιγμής διασφαλίσει την εκλογή 3 βουλευτών του και η εκλογική συνεργασία των αντικαπιταλιστών οργανώσεων (ΑΑΑ και ΡΒΡ – με κύριους συντελεστές το Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) συνολικά 5 βουλευτές με σοβαρές πιθανότητες να αυξηθεί σε 6 ή 7 (σε σύνολο 158 εδρών της ιρλανδικής Βουλής).
Τα κόμματα του κατεστημένου έχουν πέσει σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά. Για παράδειγμα το 1997 τα συνδυασμένα ποσοστά των δύο παραδοσιακών αστικών κομμάτων, Fianna Fail (προφέρεται Φίνα Φολ) και Fine Gael (Φίνε Γκέιλ) μαζί με αυτά του Εργατικού Κόμματος ήταν στο 82%. Στις εκλογές της Παρασκευής πήραν 57% (δεν είναι τελικό, όπως αναφέραμε πιο πάνω).
Βλέπουμε και στην Ιρλανδία τις διεργασίες που δίνουν ώθηση στην Αριστερά και πιο ειδικά σε ριζοσπαστικούς σχηματισμούς της Αριστεράς.
Μια διαδικασία την οποία η υποταγή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην Τρόικα, παρά την απογοήτευση που προκάλεσε, δεν κατάφερε να ανακόψει. Έτσι τη βλέπουμε να συνεχίζει την ανάπτυξή της στις χώρες της νότιας Ευρώπης (Ισπανία, Πορτογαλία) να παίρνει μια εντυπωσιακή και παράδοξη μορφή σε Βρετανία και ΗΠΑ με την ανάδειξη των Κόρμπιν (Βρετανία: η νίκη Corbyn αντανακλά σημαντικές διεργασίες στη βάση της κοινωνίας) και Σάντερς (ΗΠΑ: Ποιος είναι ο Μπέρνι Σάντερς;) και, μέσα απ’ αυτές τις εκλογές, να εμφανίζεται με ιδιαίτερη ένταση στην Ιρλανδία.
Έχοντας αναφέρει τα πιο πάνω, δεν παραλείπουμε να τονίσουμε ότι σ’ αυτή τη συγκυρία οι νέοι αριστεροί σχηματισμοί (και ηγέτες) έχουν ρεφορμιστικά χαρακτηριστικά, πράγμα που σημαίνει ότι ο κίνδυνος νέων ιστορικών ξεπουλημάτων, του είδους του ΣΥΡΙΖΑ είναι στην ημερήσια διάταξη.
Η μεγάλη διαφορά της Ιρλανδίας από άλλες χώρες είναι ότι έχουμε τη δυναμική εμφάνιση του Σοσιαλιστικού Κόμματος και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Το Σιν Φέιν εμφανίζεται βέβαια σαν η περισσότερο μαζική έκφραση της αριστερής ψήφου, όμως χρειάζεται να επαναλάβουμε κάτι όχι και πολύ γνωστό στο ελληνικό κοινό, ότι το Σιν Φέιν δεν είναι παρά ο ιρλανδικός ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα στην πιο δεξιά του εκδοχή, ταυτόσημο δηλαδή με τον σημερινό υποταγμένο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι με τον παλιό ριζοσπαστικό ΣΥΡΙΖΑ (Ιρλανδία: Είναι το Σιν Φέιν μια πραγματικά αριστερή εναλλακτική;).
Τα αποτελέσματα των ιρλανδικών εκλογών εκθέτουν και γελοιοποιούν την προπαγάνδα των ΜΜΕ, της άρχουσας τάξης στη χώρα μας και πανευρωπαϊκά, που υποστηρίζουν ότι η Ιρλανδία ήταν το «καλό παιδί» της ΕΕ, που δέχτηκε το Μνημόνιο, και γι’ αυτό τώρα αναπτύσσεται με ταχύτητα κι «όλα βαίνουν καλώς». Όπως έχουμε γράψει κατ’ επανάληψη το κόστος των Μνημονίων για τον ιρλανδικό λαό είναι μεγάλο και η οργή και αγανάκτηση στη βάση της κοινωνίας το ίδιο. Οι γραφειοκράτες του συνδικαλιστικού κινήματος σε αγαστή συνεργασία με την άρχουσα τάξη, εμπόδισαν την ανάπτυξη μεγάλων εργατικών κινημάτων και απεργιών αλλά δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν την ανάπτυξη μαζικών κοινωνικών κινημάτων όπως την πάλη ενάντια στη φορολόγηση της κατανάλωσης νερού (Ιρλανδία: Νίκη του κινήματος ενάντια στο φόρο ύδρευσης – 57% δεν πληρώνουν!).
Σήμερα δεν μπορούν να σταματήσουν την κίνηση της βάσης της κοινωνίας, των εργαζομένων των φτωχών και των ανέργων προς τα Αριστερά και μάλιστα προς την επαναστατική Αριστερά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του συντρόφου Πολ Μέρφι τον οποίο σέρνουν στα δικαστήρια με κατηγορίες που επισύρουν βαριές ποινές φυλάκισης (Ιρλανδία: Ο Paul Murphy και άλλοι 22 ακτιβιστές σε δίκη για ειρηνική διαδήλωση), αλλά τον οποίο τα εργατικά στρώματα επιβραβεύουν για την ανυποχώρητη μαχητική του στάση. Στην εκλογική περιφέρεια του Νοτιοδυτικού Δουβλίνου ο Πολ έχει εκλεγεί πρώτος σε ψήφους, πάνω από τους υποψήφιους όλων των κομμάτων της άρχουσας τάξης και του κατεστημένου!
