Ένα ζεστό απόγευμα του Σεπτέμβρη, δύο φίλες…
Κ.Λ. : Γεια σου. Τι κάνεις ρε; Καιρό έχω να σε δω. Πως τα πέρασες το καλοκαίρι;
Α.Σ. : Το καλοκαίρι ήμουνα Μύκονο για δύο μήνες.
Κ.Λ. : Άντε ρε! Τυχερή! Φαντάζομαι θα πέρασες τέλεια!
Α.Σ. : Μη βιάζεσαι… Δεν πήγα διακοπές δύο μήνες. Δούλευα.
Κ.Λ. : Ντάξει και πάλι όμως δε σου κατσε άσχημα δύο μήνες δουλειά και διακοπές στη Μύκονο…
Α.Σ. : Πρώτα απ’ όλα, το δουλειά ΚΑΙ διακοπές είναι ένας μύθος. Με δέκα-δώδεκα ώρες εξοντωτική δουλειά, γιατί αυτά τα ωράρια ισχύουν στις δουλειές-σεζόν, δεν έχεις και πολύ χρόνο για διακοπές… Επιπλέον κατά τη διάρκεια της full season, δηλαδή της περιόδου που γίνεται πανικός απ’ τους τουρίστες, είναι τόσο το τρέξιμο και η κούραση που το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι μετά τη δουλειά είναι η διασκέδαση!
Κ.Λ. : Ε καλά, δε λέω κουράστηκες αλλά τουλάχιστον θα κονόμησες γερά.
Α.Σ. : Κοίτα μπορεί να παίρνεις πάνω απ’ το βασικό αλλά σκέψου ότι δεν ισχύει το πενθήμερο-οκτάωρο, αφού δουλεύεις κάπου δώδεκα ώρες επτά μέρες την εβδομάδα, ούτε έχεις ένσημα και επιδόματα στις περισσότερες απ` αυτές τις δουλειές. Στην τελική βγαίνουν και λιγότερα. Απλά επειδή είναι μαζεμένα σε λίγο διάστημα φαίνονται παραπάνω. Ακόμα λίγοι είναι εκείνοι οι εργοδότες που δίνουν στέγη και τα ενοίκια στη Μύκονο, όπως και όλα τα υπόλοιπα δηλαδή, είναι πανάκριβα. Πληρώνεις ένα σπίτι-στάβλο για σουίτα στο Intercontinental.
Κ.Λ. : Απ’ ότι κατάλαβα δηλαδή ήταν μια αξέχαστη εμπειρία… χαχαχαχα!!
Α.Σ. : Συγκρατήσου, τα «μεγάλα γέλια» θα τα ρίξουμε σε λίγο καιρό, γιατί έτσι όπως πάει το πράμα αυτό το μεσαιωνικό καθεστώς δεν θα ισχύει μόνο στις δουλειές-σεζόν.
Αναστασία Στρατάκου
—————-
