Τις τελευταίες μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη μια από τις χειρότερες επιδρομές του ισραηλινού στρατού αρχικά στη Δυτική Όχθη και κυρίως στην πόλη Τζενίν, την οποία ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπ. Νετανιάχου χαρακτήρισε «παράδεισο των τρομοκρατών» και στη συνέχεια στη Λωρίδα της Γάζας.
Στην επιδρομή που έγινε στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν, σκοτώθηκαν τουλάχιστον 12 άνθρωποι, ενώ ο στρατός ανακοίνωσε ότι προχώρησε σε τουλάχιστον εκατό συλλήψεις. Περίπου 3.000 διαμένοντες στον καταυλισμό τον εγκατέλειψαν και φιλοξενούνται προσωρινά σε σχολεία της Τζενίν και αλλού.
Την ίδια ώρα υπάρχουν μαρτυρίες που αναφέρουν ότι ασθενοφόρα παρεμποδίστηκαν στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν και να παραλάβουν τραυματίες.
Η επιδρομή στην Τζενίν θεωρείται μια από τις χειρότερες των τελευταίων είκοσι χρόνων. Ταυτόχρονα με την αποχώρηση του στρατού από τη Δυτική Όχθη, ξεκίνησε η επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας από όπου εκτοξεύονται ρουκέτες σε ισραηλινά εδάφη.[1]
Από την άλλη η επίθεση της 4ης Ιούλη στο Τελ Αβίβ, κατά την οποία τραυματίστηκαν τουλάχιστον εννέα Ισραηλινοί πολίτες και σκοτώθηκε ο Παλαιστίνιος δράστης, χαιρετίστηκε από τη Χαμάς σαν μια ηρωική αντίδραση στην επιδρομή του ισραηλινού στρατού στην Τζενίν.
Ο προσφυγικός καταυλισμός της Τζενίν
Τουλάχιστον 14.000 Παλαιστίνιοι υπολογίζεται ότι ζουν στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Ο καταυλισμός δημιουργήθηκε το 1953 για να στεγάσει εκτοπισμένους Παλαιστίνιους που εκδιώχθηκαν από τις περιοχές τους κατά τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948. Σήμερα τα παιδιά και τα εγγόνια των πρώτων εκείνων προσφύγων εξακολουθούν να ζουν μέσα στη φτώχεια και την ανεργία, με τους περιορισμούς μετακίνησης που τους επιβάλλει ο ισραηλινός στρατός, αλλά και με τη μόνιμη απειλή της επόμενης κλιμάκωσης της βίας.
Ο Νετανιάχου, η δικαστική μεταρρύθμιση και η αντίσταση
Τα πρόσφατα γεγονότα συμβαίνουν σε μια περίοδο κατά την οποία ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, από τη μια μεριά έχει επανεκλεγεί πολύ πρόσφατα (μόλις τον Δεκέμβρη του 2022) αλλά από την άλλη βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα από τα σημαντικότερα αντικυβερνητικά κινήματα των τελευταίων δεκαετιών ενάντια στη δικαστική μεταρρύθμιση που προωθεί.
Ανάμεσα σε άλλα η μεταρρύθμιση προβλέπει ενίσχυση της εξουσίας της κυβέρνησης και των υπουργών απέναντι στις δικαστικές αρχές, με στόχο να μπορεί πιο εύκολα να προωθεί νόμους που σε διαφορετική περίπτωση θα «πάγωναν» χωρίς την έγκριση του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Στις 5 Ιούλη ανακοινώθηκε η παραίτηση του Αρχηγού της Αστυνομίας του Τελ Αβίβ, ο οποίος κατήγγειλε ότι του ασκήθηκε πίεση από την κυβέρνηση να εντείνει την καταστολή απέναντι στο κίνημα.
Σε αυτή την προσπάθεια του ο Νεντανιάχου έχει βρει απέναντί του τα συνδικάτα και πλατιά στρώματα της κοινωνίας, που εδώ και μήνες βρίσκονται στους δρόμους ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης.
Η επιδρομή στη Δυτική Όχθη οδήγησε σε κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό από Ισραηλινούς στην Χάϊφα και στο Τελ Αβίβ. Στην πρώτη περίπτωση η αστυνομία συνέλαβε διαδηλωτές που αρνήθηκαν να σταματήσουν να ανεμίζουν τις σημαίες της Παλαιστίνης.
Η ηγεσία των Παλαιστινίων
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι παραπάνω από εμφανής η απουσία μιας ηγεσίας που θα μπορούσε να οδηγήσει τον αγώνα των Παλαιστινίων σε αποτελεσματικές μεθόδους πάλης με νικηφόρα αποτελέσματα.
Η Παλαιστινιακή Αρχή, η κυβέρνηση των Παλαιστινίων που εδρεύει στη Δυτική Όχθη, είναι βουτηγμένη στη διαφθορά και τον συμβιβασμό, επιδιώκοντας καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ και την κυβέρνηση του Ισραήλ. Ο ίδιος ο Νετανιάχου έχει «εξηγήσει» πρόσφατα ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος που παίζει λέγοντας:
«Χρειαζόμαστε την Παλαιστινιακή Αρχή. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να καταρρεύσει. Είμαστε έτοιμοι να την ενισχύσουμε οικονομικά … Εκεί όπου καταφέρνει να λειτουργήσει, κάνει τη δουλειά μας αντί για μας».
Στην παρούσα κρίση η Παλαιστινιακή Αρχή αρκέστηκε να προτρέψει τους Παλαιστίνιους να «διακόψουν τις επαφές τους» με την πλευρά του Ισραήλ για να διαμαρτυρηθούν για την επιθετικότητα του ισραηλινού στρατού.
Αυτό που θα μπορούσε να δώσει πραγματικά ώθηση στον αγώνα των Παλαιστινίων, θα ήταν η απεύθυνση στην ισραηλινή κοινωνία που βρίσκεται εδώ και μήνες σε κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβέρνησή της, και να καλέσουν τα συνδικάτα και τη βάση των εργαζομένων του Ισραήλ να οργανώσουν κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στους κατοίκους της Δυτικής Όχθης. Το να διακόψουν τους δεσμούς τους με «την άλλη πλευρά» δεν προσφέρει καμία διέξοδο!
Από την άλλη οργανώσεις όπως η ισλαμική Χαμάς, που κυριαρχεί στη Λωρίδα της Γάζας, πατώντας πάνω στην απόλυτα λογική οργή των Παλαιστινίων, εξακολουθούν να προτείνουν και να εφαρμόζουν τις μεθόδους της ατομικής τρομοκρατίας σαν την απάντηση στη βία και τις διακρίσεις που βιώνουν.
Στην πραγματικότητα η μέθοδος αυτή, πέρα από το γεγονός ότι στρέφεται κατά κύριο λόγο ενάντια σε άμαχους Ισραηλινούς, δεν έχει να προσφέρει κάτι στον αγώνα των Παλαιστινίων. Έχει να προσφέρει μόνο στην ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ περισσότερες δικαιολογίες για να συνεχίσει να κάνει αυτό που έκανε πάντα: να δολοφονεί, να εκτοπίζει, να καταπιέζει τους Παλαιστίνιους, πατώντας πάνω στη ρητορική της «ανάγκης να σταματήσουμε τους τρομοκράτες».
Ανάγκη για κοινούς αγώνες
Οι τελευταίοι μήνες έχουν δείξει ότι μεγάλο μέρος της νεολαίας και των εργαζομένων του Ισραήλ δεν ακολουθούν πιστά την κυβέρνησή τους και ότι είναι διατεθειμένοι να δώσουν σημαντικούς αγώνες ενάντια στην προσπάθειά της να ισχυροποιήσει τη θέση και τις εξουσίες της. Οι σχετικά μικροί, αλλά σημαντικοί αριθμοί Ισραηλινών που διαδηλώνουν αυτές τις μέρες ενάντια στην επιδρομή στη Δυτική Όχθη, είναι άλλη μια σημαντική χαραμάδα αισιοδοξίας ότι μπορούν να αναπτυχθούν κοινοί αγώνες Ισραηλινών και Παλαιστίνιων ενάντια στην κατοχή, τις διακρίσεις και την ακραία καταπίεση που βιώνουν εδώ και δεκαετίες οι τελευταίοι, αλλά και για αξιοπρεπείς μισθούς, συνθήκες εργασίας, Παιδεία και Υγεία, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες για όλους. Όσο δύσκολος και μακρινός κι αν φαντάζει, αυτός είναι ο μόνος δρόμος για ένα κοινό ειρηνικό μέλλον για τους λαούς της περιοχής.
