Του Νίκου Κοκκάλη
Τους τελευταίους μήνες, αρκετά διεθνή ΜΜΕ, όταν αναφέρονται στην Ισπανία μιλάνε για το «οικονομικό θαύμα» της κυβέρνησης Ραχόι. Συγκεκριμένα, το ΑΕΠ, αυξήθηκε κατά 1,4% μέσα στο 2014, ενώ για το 2015 προβλέπεται αύξηση 2,9%.[1] Το ΔΝΤ από τη μεριά του, εκτιμά ότι η ισπανική οικονομία θα αναπτυχθεί κατά 3,1% μέσα στη χρονιά.[2] Εκτιμά επίσης ότι αυτή η ανάπτυξη είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της πλήρους «μεταρρύθμισης της αγοράς εργασίας» στη χώρα, αλλά και της πτώσης των τιμών του πετρελαίου διεθνώς.
«Σημαντικοί εξωτερικοί ούριοι άνεμοι, έχουν βοηθήσει την ανάκαμψη, μεταξύ των οποίων η πτώση στις τιμές του πετρελαίου, η υποτίμηση του ευρώ και η εξαιρετικά βοηθητική νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας». (Financial Times)
Κοινός τόπος όλων των δημοσιευμάτων είναι ότι οι πολιτικές που εφάρμοσε η κυβέρνηση Ραχόι, βοήθησαν την χώρα να εκμεταλλευτεί τις «οικονομικές ευκαιρίες» που υπήρχαν στο διεθνές περιβάλλον, προκειμένου να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και να οδηγήσει την χώρα ξανά σε τροχιά ανάπτυξης.
Πρόκειται για μια ειδυλλιακή εικόνα που κρύβει την πραγματικότητα.
Στην Ισπανία, την ώρα που οι αριθμοί ευημερούν, η δημόσια υγεία καταρρέει. Χαρακτηριστικό της κατάστασης, είναι το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από χρόνια και θανατηφόρα νοσήματα, όπως η ηπατίτιδα C, δεν έχουν πρόσβαση στις απαραίτητες υπηρεσίες υγείας, γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να πληρώσουν για τα φάρμακα και την νοσηλεία τους.
Ταυτόχρονα, ένας στους τέσσερις Ισπανούς που βρίσκονται σε «παραγωγική» ηλικία είναι άνεργος και αυτό το ποσοστό ανεβαίνει δραματικά όταν πρόκειται για νέους και γυναίκες.
Παρά την «ανάπτυξη», οι εξώσεις συνεχίζονται με φρενήρεις ρυθμούς. Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, γίνονται 95 εξώσεις την ημέρα![3] Την ίδια στιγμή που υπάρχουν 3,4 εκατομμύρια ακατοίκητα σπίτια στη χώρα (περίπου ένα στα τρία ακατοίκητα σπίτια στην Ευρώπη βρίσκεται στην Ισπανία)[4] η κυβέρνηση Ραχόι εξακολουθεί να επιτρέπει στις τράπεζες να ξεσπιτώνουν χιλιάδες οικογένειες! Το πρόβλημα είναι εντονότερο στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη, με τις υπόλοιπες μεγάλες πόλεις της χώρας να ακολουθούν.
Μάλιστα, η νέα δήμαρχος της Βαρκελώνης, Άντα Κολάου, είναι γνωστή ακτιβίστρια ενάντια στις εξώσεις, αφού ήταν για πολλά χρόνια η κύρια εκπρόσωπος της «Πλατφόρμας για τα Θύματα της Υποθήκης» (οργάνωσης που παλεύει ενάντια στις εξώσεις) ενώ το πρόγραμμα με βάση το οποίο εκλέχτηκε προβλέπει ανάμεσα σε άλλα το σταμάτημα των εξώσεων στην πόλη. Παρόμοιες απόψεις έχει εκφράσει και η νέα Δήμαρχος της Μαδρίτης, Μανουέλα Καρμένα.
Η κατάσταση έχει φτάσει σε τόσο δραματικό σημείο, ώστε προκάλεσε την παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας. Η οργάνωση κάλεσε την κυβέρνηση Ραχόι να αλλάξει τη δρακόντεια νομοθεσία περί κατασχέσεων σπιτιών, έτσι ώστε να πάψουν να καταλήγουν άνθρωποι στο δρόμο επειδή αδυνατούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους στις τράπεζες.
Το πρόβλημα βέβαια είναι τόσο μεγάλο, που προφανώς δεν αντιμετωπίζεται με πιο ήπιους νόμους περί κατασχέσεων. Αυτό που απαιτείται είναι ένα συνολικό πρόγραμμα απαγόρευσης των εξώσεων για χρέη στις τράπεζες – που με τη σειρά του βέβαια απαιτεί εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.
Στη Μαριναλέδα της Ανδαλουσίας, ο δήμος παρέχει καλής ποιότητας κατοικίες, με ενοίκιο 18 ευρώ τον μήνα! Είναι επομένως προφανές ότι το πρόβλημα της έλλειψης στέγης μπορεί να λυθεί! Αρκεί βέβαια, να απαλλαγούμε από τις κυβερνήσεις που λειτουργούν ως υπάλληλοι των τραπεζών αγνοώντας τις ανάγκες της κοινωνίας.
_________________________
