Ανταπόκριση από το Ρέυκιαβικ, του Γιόνας Μπρέμπεργκ,
από το socialistworld.net
Επιμέλεια Νίκος Κοκκάλης
«Δεν πιστεύουμε στις υποσχέσεις της κυβέρνησης για πρόωρες εκλογές το Φθινόπωρο, πρέπει να παραιτηθούν άμεσα! Ακόμη δεν έχουν καταφέρει να ορίσουν την ημερομηνία των εκλογών!»
Αυτά είναι τα λόγια ενός διαδηλωτή, που το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται σε κάθε συγκέντρωση μπροστά από το κοινοβούλιο στο Ρέυκιαβικ, δείχνοντας την «κόκκινη κάρτα» στην κυβέρνηση.
Πράγματι, παρότι ο πρωθυπουργός της χώρας παραιτήθηκε μετά την αποκάλυψη της ανάμειξης του στα Panama Papers, η κυβέρνηση Γκουνλάουγκσον παραμένει στη θέση της.
Δύο υπουργοί που επίσης εμπλέκονταν στο σκάνδαλο, παραμένουν επίσης στις θέσεις τους, ενώ ο εξαναγκασθείς σε παραίτηση Γκουνλάουγκσον συνεχίζει να είναι αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος και παραμένει βουλευτής, αν και… βρίσκεται σε «αναγκαστική άδεια».
Οργή για το πολιτικό σύστημα
Αν και οι διαδηλώσεις είναι μικρότερες σε μέγεθος σε σχέση με τις πρώτες μέρες του ξεσπάσματος του σκανδάλου αυτό δεν σημαίνει ότι η οργή απέναντι στην κυβέρνηση έχει μειωθεί. Αντιθέτως, πολλοί πλέον πιστεύουν ότι δεν πρόκειται για ένα σκάνδαλο που αφορά κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά ότι πρόκειται για σύμπτωμα της λειτουργίας του ίδιου του συστήματος.
Στα μάτια της ισλανδικής κοινωνίας, ακόμη και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει φθαρεί, μετά την πρόσφατη ανακοίνωσή του, ότι θέλει να ανανεώσει τη θητεία του… για πέμπτη φορά. Ο σημερινός πρόεδρος, ο 73χρονος Όλαφουρ Ράναρ Γκρίμσον, βρίσκεται στην θέση του από το 1996 και συναγωνίζεται τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε της Ζιμπάμπουε και μια σειρά άλλους δικτάτορες, ως προς τη μακροβιότερη προεδρική θητεία. Όπως είναι λογικό, πολλοί Ισλανδοί πιστεύουν ότι ο Γκρίμσον έχει χάσει κάθε επαφή με την κοινωνία και θεωρεί τον εαυτό του αναντικατάστατο!
Περικοπές στις κοινωνικές παροχές
Την ίδια ώρα, δεκάδες προβλήματα τα οποία ταλανίζουν την ισλανδική κοινωνία παραμένουν άλυτα. Τα ανεργιακά και οικογενειακά επιδόματα έχουν περικοπεί, οι υπηρεσίες Υγείας βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση, ενώ το ίδιο ισχύει και για την Παιδεία. Ειδικά στον τομέα της Παιδείας, οι περικοπές είναι τεράστιες ενώ οι εκπαιδευτικοί δουλεύουν με χαμηλούς μισθούς και σε υπεράριθμες τάξεις!
Την ίδια στιγμή οι πλούσιοι γίνονται προκλητικά πλουσιότεροι και η κυβέρνηση λειτουργεί σαν υπάλληλος των μεγάλων επιχειρήσεων. Το ανώτερο όριο των bonus που μπορούν να πάρουν τα διευθυντικά στελέχη έχει… υπερτριπλασιαστεί! Οι μεγάλες αλιευτικές εταιρείες –οι οποίες σημειώνουν τεράστια κέρδη– παίρνουν νέες φοροαπαλλαγές! Ο φόρος για τις εκπομπές άνθρακα έχει μειωθεί και το ίδιο ισχύει για τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος για τις μεγάλες μεταλλευτικές εταιρείες!
Ο δρόμος για να αλλάξει η κατάσταση για την ισλανδική κοινωνία, περνάει από την ανατροπή της κυβέρνησης, όπως απαιτούν δυναμικά οι διαδηλωτές έξω από το κοινοβούλιο του Ρέυκιαβικ. Ταυτόχρονα όμως είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός μαζικού κινήματος, που θα διεκδικεί τον τερματισμό των ιδιωτικοποιήσεων σε βασικούς τομείς της οικονομίας όπως η αλιεία και η ενέργεια, την εθνικοποίηση των τραπεζών, επενδύσεις σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία και η Πρόνοια καθώς και η δημιουργία θέσεων εργασίας, με ευθύνη του δημοσίου, σε όλη τη χώρα.
