Στις 14 Γενάρη ο Ιρλανδός πρωθυπουργός Λίο Βαράντκαρ προκήρυξε πρόωρες εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν το Σάββατο 8 Φλεβάρη. Το δεξιό κυβερνόν κόμμα, Fine Geal, παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να κερδίσει την πλειοψηφία στις εκλογές του 2016, σχημάτισε κυβέρνηση μειοψηφίας με τη στήριξη του επίσης συντηρητικού Fianna Fail. Η «επίσημη» δικαιολογία από πλευράς πρωθυπουργού για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών είναι να υπάρξει νέα κυβέρνηση με ισχυρή πλειοψηφία, εν όψει των διαπραγματεύσεων του Μαρτίου μεταξύ ΕΕ-Βρετανίας για το Brexit. Αν και η αβεβαιότητα γύρω απ’ το Brexit έχει διχάσει την Ιρλανδική αστική τάξη και τα κόμματά της, αυτό δεν είναι το μοναδικό ζήτημα, καθώς οι εκλογές θα διεξαχθούν σε ένα περιβάλλον ακραίας έντασης των ανισοτήτων και αύξησης της αγανάκτησης του κόσμου. Η στεγαστική κρίση έχει χτυπήσει κόκκινο, οι πολιτικές λιτότητας συνεχίζονται και η οπισθοδρομική καθολική εκκλησία παίζει ακόμη καθοριστικό ρόλο σε τομείς όπως η υγεία και η παιδεία, προκαλώντας την οργή της νεολαίας και ιδιαίτερα των νέων γυναικών.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το «Σοσιαλιστικό Κόμμα» (αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Ιρλανδία) διεκδικεί την επανεκλογή της Ρουθ Κόπιντζερ και του Μικ Μπάρι, συμμετέχοντας στην συμμαχία «Solidarity – People before profit» (Αλληλεγγύη – Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη). Το ΣΚ και οι σ. Ρουθ και Μικ τα τελευταία χρόνια δίνουν -και- μέσα από το κοινοβούλιο τη μάχη να ακουστεί η φωνή και τα αιτήματα των εργαζομένων, των φτωχών, των καταπιεσμένων, της νεολαίας των γυναικών – παλεύοντας ταυτόχρονα για την ανατροπή του συστήματος των ανισοτήτων και της εκμετάλλευσης.
Στεγαστική κρίση
Με βάση τα επίσημα στοιχεία, κατά τη διάρκεια των γιορτών των Χριστουγέννων, 10.500 άνθρωποι στην Ιρλανδία, ανάμεσα στους οποίους 4.000 παιδιά χρειάστηκαν επείγουσα φιλοξενία σε δομές αστέγων για να μη μείνουν στο δρόμο. Στα μέσα του Γενάρη μια νέα γυναίκα πέθανε σε ένα τέτοιο κέντρο, ενώ ένας άστεγος άντρας τραυματίστηκε σοβαρά όταν η σκηνή στην οποία κοιμόταν παρασύρθηκε από όχημα καθαριότητας, που επιχειρούσε «εκκαθάριση» της περιοχής.
Λίγο καιρό πριν, η Ρουθ Κόπιντζερ κατήγγειλε στη βουλή την πρακτική πολλών ιδιοκτητών ακινήτων να ζητάνε από γυναίκες ενοίκους που δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στο κόστος του ενοικίου, να τους πληρώσουν με σεξ προκειμένου να συνεχίσουν να μένουν στα σπίτια τους. Και την ίδια ώρα, οι εξωφρενικές τιμές των ενοικίων εξοργίζουν τον κόσμο που βγαίνει μαζικά στο δρόμο απαιτώντας από το κράτος να ελέγξει την κατάσταση. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι βουλευτές Μικ Μπάρι και Ρουθ Κόπιντζερ, έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή, όπως και σε πολλούς άλλους αγώνες όλα τα τελευταία χρόνια.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων
Ανάμεσα σε αυτούς τους αγώνες, ήταν η μακρόχρονη, νικηφόρα εκστρατεία για την κατάργηση του άρθρου 8 του ιρλανδικού Συντάγματος που απαγόρευε τις αμβλώσεις. Για την συνεπή και ανυποχώρητη στάση της ίδιας και του ΣΚ στην καμπάνια για τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων, η Ρουθ δέχτηκε απειλές για τη ζωή της από φανατικούς καθολικούς. Σημαντική ήταν και η συμβολή του ΣΚ στην εκστρατεία για το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στο γάμο. Η μαζική συμμετοχή των νέων και ιδιαίτερα των νέων γυναικών σε μάχες σαν τις παραπάνω, δείχνει καθαρά ότι τα καταπιεσμένα στρώματα της χώρας δεν είναι πια διατεθειμένα να κάνουν άλλη υπομονή. Δεν είναι όμως μόνο η νεολαία, οι γυναίκες, τα ΛΟΑΤ άτομα που κινητοποιούνται.
Τα τελευταία χρόνια η Ιρλανδία έχει αναδείξει σημαντικούς ταξικούς αγώνες, με σημαντικότερη τη μακρόχρονη μάχη του 2015-16 που ανέτρεψε τα σχέδια της τότε κυβέρνησης για επιβολή τέλους ύδρευσης. Το ΣΚ συμμετείχε από την πρώτη μέρα στον αγώνα ενάντια στη μετατροπή του νερού σε εμπόρευμα, υποστηρίζοντας ότι ο τρόπος να νικήσει η κοινωνία είναι να δημιουργηθεί ένα μαζικό κίνημα άρνησης πληρωμής του τέλους. Η στάση αυτή αποδείχτηκε σωστή, αφού οι τεράστιοι αριθμοί των απλήρωτων λογαριασμών, σε συνδυασμό με μαζικές διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, δεν επέτρεψαν την εφαρμογή του μέτρου.
Για να νικήσουν οι αγώνες του μέλλοντος
Ο Ιρλανδός πρωθυπουργός προσπαθεί να χτίσει ένα φιλολαϊκό προφίλ και να εκμεταλλευτεί τη σχετική ανάπτυξη που παρουσιάζει η οικονομία τα τελευταία χρόνια για να κερδίσει πόντους. Την ίδια ώρα όμως οι φτωχοί και οι άστεγοι αυξάνονται. Όπως αυξάνονται και οι υπερπλούσιοι. Για την ακρίβεια, κατά τη διάρκεια της θητείας του και μέσα σε ένα μόλις χρόνο δημιουργήθηκαν στη χώρα 3.000 νέοι εκατομμυριούχοι. Στην Ιρλανδία, όπως και στον υπόλοιπο πλανήτη, δε χρειαζόμαστε τους πολιτικούς που δουλεύουν για τους πλούσιους. Χρειαζόμαστε τις οργανώσεις και τα κόμματα των φτωχών, των εργαζομένων και των νέων. Αυτά που θα παλέψουν για να είναι νικηφόροι και οι αγώνες που έρχονται.
Δείτε παρακάτω το πρώτο βίντεο της προεκλογικής εκστρατείας
