Αλέξανδρος Πραντούνας
Μερικές βδομάδες πριν την μαζική διαδήλωση της Τετάρτης 10/12 στο Δουβλίνο, η κυβέρνηση είχε προσπαθήσει να τρομοκρατήσει το κίνημα ενάντια στο τέλος ύδρευσης. Εξαπέλυσε μια λυσσαλέα επίθεση ενάντια στο Σοσιαλιστικό Κόμμα–CWI γενικά, και τον Πολ Μέρφι προσωπικά, όπως και ενάντια στη «Συμμαχία Ενάντια στη Λιτότητα» η οποία παίζει κεντρικό ρόλο στο κίνημα [1].
Αφορμή για την επίθεση αυτή, ήταν τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην πόλη Τζόμπσταουν της περιφέρειας Τάλαγκ, στις 15 Νοέμβρη[2].
Εκείνη τη μέρα η αναπληρώτρια πρωθυπουργός, Τζόαν Μπάρτον, βρισκόταν στην πόλη για να παρακολουθήσει μια τελετή αποφοίτησης – κάτι όμως το οποίο δεν κατάφερε ποτέ να κάνει. «Εγκλωβίστηκε» για περίπου 2 ώρες μέσα στο αυτοκίνητο της περικυκλωμένη από εκατοντάδες διαδηλωτές, που βρέθηκαν έξω από το χώρο της τελετής φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και ιδιαίτερα ενάντια στη θέσπιση τέλους ύδρευσης. Ανάμεσα τους και ο νεοεκλεγείς στο ιρλανδικό κοινοβούλιο, Πολ Μέρφι.
Η αστυνομία κατάφερε τελικά να φυγαδεύσει την Μπάρτον, αλλά χρειάστηκε δύο ώρες. Για να το πετύχει, επιχείρησε αρχικά να επιτεθεί στους συγκεντρωμένους, ανάμεσα τους και τον Πολ, τον οποίο προσπάθησε να συλλάβει. Ακολούθησε «μάχη» ανάμεσα στην αστυνομία και τους διαδηλωτές που είχε σαν αποτέλεσμα οι αστυνομικοί να μείνουν με το μπουφάν και τη μπλούζα του Πολ στα χέρια τους και ο Πολ «στα χέρια» των διαδηλωτών. (Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=g8GinTeLFq4). Οι συγκρούσεις με την αστυνομία «έφεραν» κι άλλο κόσμο στην κινητοποίηση. Οι διαδηλωτές αποφάσισαν να κάνουν πορεία σε «αργή κίνηση» στους δρόμους της πόλης και μόνο μετά το τέλος της πορείας κατάφερε η αναπληρώτρια πρωθυπουργός να φύγει.
Αυτό που ακολούθησε στη συνέχεια ήταν ένα πραγματικό παραλήρημα ψεμάτων και λάσπης από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Το κατεστημένο, κυβέρνηση και ΜΜΕ, στράφηκε με μανία ενάντια στο Σοσιαλιστικό Κόμμα -CWI και ειδικά τον σύντροφο Πολ, με κατηγορίες για «βίαιη συμπεριφορά» και αποκαλώντας τον ίδιο και τους διαδηλωτές που πήραν μέρος στην διαμαρτυρία «όχλο», «αντιδημοκράτες» κλπ, κλπ.
Ο πρωθυπουργός, Έντα Κένι, ισχυρίστηκε πως η Μπάρτον «απήχθη» από τους διαδηλωτές. Ο Νόελ Κούναν, βουλευτής του κυβερνώντος Φίνε Γκέιλ, συνέκρινε τους διαδηλωτές και το ΣΚ με τους φονταμενταλιστές του Ισλαμικού Κράτους (ISIS)! Όλα τα ΜΜΕ του κατεστημένου παρουσίαζαν τον σ. Πολ Μέρφι ως «ένοχο ποινικών αδικημάτων», για «καθοδήγηση όχλου» για «πρόκληση διχόνοιας», κοκ.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα «σήκωσε το γάντι» και μπήκε σε αντεπίθεση! Ξεκαθάρισε πως αν τα στελέχη της κυβέρνησης νομίζουν πως μπορούν να επιβάλλουν αντεργατικές πολιτικές, καταδικάζοντας τους Ιρλανδούς εργαζόμενους στην φτώχεια και την ανεργία και ταυτόχρονα να εμφανίζονται στις εργατογειτονιές και οι κάτοικοι να τους καλοδέχονται, κάνουν λάθος! Θα συναντάνε οργισμένες αντιδράσεις όπου τολμούν να εμφανίζονται και αυτό είναι απολύτως λογικό!
Όλα δείχνουν πως το κατεστημένο έλπιζε πως μ’ αυτή την εκστρατεία λάσπης θα έδινε ένα συντριπτικό χτύπημα τόσο στο ΣΚ, όσο και στο κίνημα ενάντια στο τέλος ύδρευσης. Δυο μόλις μέρες μετά το συμβάν όμως και ενώ η εκστρατεία λάσπης βρισκόταν στο αποκορύφωμα της, άρχισε να καταλαβαίνει πως τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι – και για μια ακόμη φορά αναδιπλώθηκε.
Μια εκπομπή του κρατικού ραδιοφώνου που δεν φημίζεται για το προοδευτικό της στίγμα, η Liveline, κάλεσε τους ακροατές της να συμμετέχουν σε τηλεφωνική δημοσκόπηση. Το ερώτημα που τέθηκε ήταν το αν οι (βίαιες) αντιδράσεις των διαδηλωτών ήταν δικαιολογημένες. Το 44% απάντησε θετικά – ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες! Την επόμενη μέρα, μια από τις πιο δημοφιλείς ενημερωτικές ιστοσελίδες της χώρας, η thejournal.ie, οργάνωσε online δημοσκόπηση στην οποία πήραν μέρος 22.000 αναγνώστες. Το 45% δήλωσε «σύμφωνο» με τους διαδηλωτές, έναντι 49% που «διαφωνούσε».
Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις πως τις επόμενες μέρες, το ποσοστό των Ιρλανδών που «δεν μάσησε» με την λασπολογία, μεγάλωσε ακόμη περισσότερο. Είναι δε αρκετά καθαρό, με βάση τις εκτιμήσεις των συντρόφων του ΣΚ ότι ενώ, λόγω της μαζικής εκστρατείας ενάντια στο ΣΚ, τα μεσαία και μικροαστικά στρώματα αποστασιοποιούνταν από τους διαδηλωτές, μέσα στα εργατικά στρώματα μεγάλωνε η υποστήριξη και ο ενθουσιασμός!
Τελικά, ο «θησαυρός» που νόμιζαν πως είχαν στα χέρια τους αποδείχτηκε «άνθρακες». Έτσι το κατεστημένο σταμάτησε την εκστρατεία λάσπης – μια εκστρατεία που τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν να ενισχύσει περισσότερο το προφίλ του Σοσιαλιστικού Κόμματος-CWI.
