Στα πλαίσια του καμπινγκ του Antinazizone – YRE, στη Νάξο, μιλήσαμε με τη συντρόφισσα Κάτια Χάνκε για τα δικαιώματα και τους αγώνες των γυναικών στην Ιρλανδία και τις εκστρατείες που αναπτύσσει το «Σοσιαλιστικό Κόμμα», αδελφή οργάνωση του «Ξ» στη χώρα. Ανάμεσά τους, η καμπάνια «Rosa», μια πλατιά συμμαχία που παλεύει για τα γυναικεία δικαιώματα, με βασική εκστρατεία αυτό το διάστημα, το ζήτημα της νομιμοποίησης των αμβλώσεων, που είναι παράνομες με βάση το άρθρο 8 του ιρλανδικού συντάγματος.
Κάτια, ποια είναι τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι γυναίκες στην Ιρλανδία;
Η λιτότητα που εφαρμόζεται επηρεάζει τις γυναίκες περισσότερο, όχι μόνο εξαιτίας των εισοδημάτων τους που μειώνονται δραματικά, αλλά κυρίως εξαιτίας των περικοπών σε μια σειρά υπηρεσίες που έχουν να κάνουν με τη μέριμνα για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, υποχρεώσεις που κατά κύριο λόγο πέφτουν στους δικούς τους ώμους. Ένα ακόμη βασικό ζήτημα είναι ότι η εκκλησία εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να ασκεί έλεγχο στο σώμα και τη ζωή τους. Το γεγονός ότι οι αμβλώσεις παραμένουν παράνομες έχει οδηγήσει πολλές γυναίκες ακόμη και στο θάνατο.
Σχετικά πρόσφατα η ιρλανδική κοινωνία ψήφισε υπέρ του δικαιώματος των ομόφυλων ζευγαριών στο γάμο. Πως συνδέεται αυτή η σημαντική νίκη με τις διεκδικήσεις των γυναικών;
Αυτή η σημαντική νίκη ήταν αποτέλεσμα του γεγονότος ότι νέοι άνθρωποι κινητοποιήθηκαν μαζικά, χτύπησαν πόρτες, μίλησαν στις οικογένειες και τους φίλους τους για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Αυτοί που κινητοποιήθηκαν δεν ήταν μόνο μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας, αλλά τα πιο ριζοσπαστικά στρώματα της ιρλανδικής νεολαίας. Σήμερα αυτό το αποτέλεσμα είναι για αυτό τον κόσμο μια πρώτη μεγάλη νίκη. Μια νίκη που πρέπει να ακολουθηθεί από την κατοχύρωση του δικαιώματος των γυναικών να έχουν έλεγχο πάνω στο σώμα τους. Το 80 % της ιρλανδικής κοινωνίας υποστηρίζει ότι το ζήτημα των αμβλώσεων πρέπει να αποσυνδεθεί από το σύνταγμα της χώρας, ενώ περίπου το 40% υποστηρίζει το δικαίωμα στις ελεύθερες, ασφαλείς αμβλώσεις για τις γυναίκες που το επιλέγουν.
Η Ιρλανδία είναι μια ανεπτυγμένη βιομηχανικά χώρα. Πως εξηγείται το ότι βρίσκεται πίσω σε σχέση με τα γυναικεία δικαιώματα και ποιος είναι ο ρόλος της εκκλησίας;
Η Ιρλανδία μπορεί να είναι μια ανεπτυγμένη χώρα, αλλά αποτελεί πρώην αποικία της Βρετανίας. Από την ανεξαρτησία της και μέχρι σήμερα, η εκκλησία παίζει κεντρικό ρόλο σε καίριους τομείς της καθημερινότητας των Ιρλανδών, ελέγχοντας την εκπαίδευση, την υγεία κλπ. Αυτή η κατάσταση όμως αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς. Τα τελευταία 20 χρόνια η εκκλησία έχει χάσει εντελώς το κύρος και την επιρροή της στην κοινωνία, κυρίως εξαιτίας των τεράστιων σκανδάλων με τα οποία έχει συνδεθεί. Πρόκειται για σκάνδαλα που έχουν να κάνουν τόσο με τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, όσο και με την κακοποίηση νεαρών ανύπαντρων μητέρων που τέθηκαν υπό την «προστασία» της εκκλησίας.
Σήμερα, όλο και περισσότεροι γονείς ψάχνουν εναλλακτικές εκτός εκκλησίας για την εκπαίδευση των παιδιών τους, ενώ όλο και περισσότεροι νέοι απομακρύνονται από την εκκλησία.
Πες μας δυο λόγια για την εκστρατεία της «Rosa» για τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων
Η «Rosa» δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια με σκοπό να κινητοποιήσει όσο το δυνατό περισσότερο κόσμο στη μάχη για τα γυναικεία δικαιώματα σε σχέση με την αναπαραγωγή, ενάντια στην καταπίεση και τη λιτότητα. Το επόμενο βήμα είναι να αποσυνδεθεί το ζήτημα της άμβλωσης από το σύνταγμα της χώρας και να σταματήσει η εκκλησία να ασκεί έλεγχο πάνω στη ζωή μας.
Σήμερα, κάθε βδομάδα 12 γυναίκες ταξιδεύουν στη Βρετανία για να τερματίσουν μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, ενώ πολλές πεθαίνουν καταφεύγοντας σε επισφαλείς, παράνομες «λύσεις». Οι γυναίκες στην Ιρλανδία θεωρούνται σκεύη αναπαραγωγής, ενώ ο έλεγχος της εκκλησίας στην εκπαίδευση έχει οδηγήσει στην πλήρη έλλειψη σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης.
Οι βουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος παλεύουν για την κατάργηση του άρθρου 8 του Συντάγματος στη βουλή, αλλά έξω από αυτή, η «Rosa» οργανώνει μαζικές τοπικές επιτροπές σε όλη τη χώρα, προκειμένου να ασκηθεί πίεση και στους υπόλοιπους βουλευτές και να αποκαλυφθεί η υποκρισία της κυβέρνησης πάνω στο θέμα. Επόμενος μεγάλος στόχος της εκστρατείας είναι η διοργάνωση μιας διεθνούς μέρας δράσης στα τέλη Σεπτέμβρη. Καλούμε λοιπόν τις γυναικείες οργανώσεις, την αριστερά, τα κοινωνικά κινήματα από όλη την Ευρώπη να συμμετάσχουν, γιατί η διεθνής αλληλεγγύη είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία!
