Διασκευή άρθρου του Μικ Μπάρι, βουλευτή του «Σοσιαλιστικού Κόμματος», αδελφής οργάνωσης του «Ξ» στην Ιρλανδία
Τα τελευταία χρόνια η στεγαστική κρίση που πλήττει την Ιρλανδία διογκώνεται, με σοβαρές κοινωνικές συνέπειες. Τα ενοίκια και οι τιμές αγοράς στέγης εκτοξεύονται στα ύψη, ο αριθμός των αστέγων αυξάνεται διαρκώς, ενώ η νέα γενιά δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να αφήσει το σπίτι των γονιών και να ζήσει με ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η ιρλανδική κοινωνία και ιδιαίτερα η νεολαία, πλησιάζει όλο και περισσότερο τα όρια των αντοχών και της υπομονής της.
Έτσι, την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου, δέκα χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την ιρλανδική Βουλή, απέναντι στην κυβερνητική αδιαφορία για τη διογκούμενη κρίση στην αγορά κατοικίας. Η συγκέντρωση είχε καλεστεί από την Ιρλανδική Συνομοσπονδία Εργατικών Ενώσεων (ICTU) και τον Εθνικό Συνασπισμό για τους Αστέγους και την Κατοικία, έναν συνασπισμό από φοιτητικές ενώσεις, ακτιβιστές για το δικαίωμα στη στέγη κ.α. Ανάμεσα στους διοργανωτές της κινητοποίησης ήταν και το μέτωπο «Solidarity» (στην οποία συμμετέχει ενεργά το «Σοσιαλιστικό Κόμμα» – αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Ιρλανδία).
Τα ενοίκια αυξάνονται, οι αριθμοί των αστέγων σπάνε τα ρεκόρ
Η αύξηση των ενοικίων, η δραματική αύξηση των αστέγων, το μισό εκατομμύριο νέων που έχουν «κλειδωθεί έξω» από την αγορά κατοικίας (μια φράση που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα τμήματα της νεολαίας που για οικονομικούς λόγους αδυνατούν να ζήσουν στο δικό τους σπίτι), είναι όλα στοιχεία που έχουν προκαλέσει τη διάθεση για ριζικές αλλαγές. Τα τεράστια κέρδη των μεσιτών και των ιδιοκτητών προκαλούν πλατιά κοινωνική οργή. Το μεγαλύτερο μεσιτικό γραφείο της Ιρλανδίας (το IRES Reit) πρόσφατα ανακοίνωσε ότι τα κέρδη του για τους τελευταίους έξι μήνες, έχουν διπλασιαστεί σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του προηγούμενου έτους.
Η κυβέρνηση μειοψηφίας του Fine Gael δεν είναι σε θέση να ελέγξει τη φούσκα στην αγορά ακινήτων που δημιουργείται. Μια αντίστοιχη φούσκα στη δεκαετία του 2000 πυροδότησε το ξέσπασμα της κρίσης στην Ιρλανδία, και παρόλα αυτά, ακόμη και σήμερα, δεν παίρνεται κανένα απολύτως μέτρο ελέγχου των τιμών στην αγορά κατοικίας. Όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις της χώρας, ανάμεσά τους και η σημερινή, παραμένουν πιστές στις «αγορές» και τη λειτουργία τους. Η λατρεία αυτή στις «αγορές» όμως, δεν είναι απλά θεωρητική. Το 36% των βουλευτών του Finne Gael και το 33% των βουλευτών του Fianna Fail (με την ψήφο ανοχής του οποίου κυβερνά το FG) είναι μεγαλοϊδιοκτήτες κτιρίων ή γης και έχουν προσωπικά εισοδήματα από την αγορά ακινήτων.
Νέα κινήματα
Η μεγάλη πλειοψηφία των διαδηλωτών στις 3 Οκτώβρη ήταν νεολαία, φοιτητές, κοινωνικά στρώματα που στην Ιρλανδία αποκαλούνται «η γενιά που κλειδώθηκε απ’ έξω».
Εμπνευσή τους ήταν οι επιτυχημένες εκστρατείες για την ισότητα στο γάμο (που πέτυχαν τη νομιμοποίηση του γάμου ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια) για την ανατροπή του άρθρου 8 του Συντάγματος που απαγόρευε τις αμβλώσεις, αλλά και η τεράστια εκστρατεία ενάντια στην επιβολή τέλους ύδρευσης. Μεγάλα, νικηφόρα κινήματα, που σήμερα ωθούν τη νεολαία και τα φτωχά, καταπιεσμένα στρώματα της χώρας, να οργανώσουν νέους αγώνες. Αυτή τη φορά, στο επίκεντρο βρίσκεται η στεγαστική κρίση.
Πολλοί από αυτούς τους νέους ανθρώπους, δημιούργησαν τη μαχητική καμπάνια «Take Back the City» (Να πάρουμε πίσω την πόλη) η οποία έχει οργανώσει δεκάδες καταλήψεις άδειων κτιρίων στο κέντρο του Δουβλίνου που βρίσκονται στην ιδιοκτησία μεγάλων εταιρειών. Η βίαιη έφοδος κουκουλοφόρων υπαλλήλων εταιρείας σεκιούριτι, με την υποστήριξη κρανοφόρων Ιρλανδών αστυνομικών ενάντια σε μια τέτοια κατάληψη στις 10 Σεπτέμβρη, το μόνο που κατάφερε ήταν να δυναμώσει τη θέληση τους να αντισταθούν, παρά το γεγονός ότι πολλοί ακτιβιστές συνελήφθησαν ή τραυματίστηκαν κατά την διάρκεια της.
Για ένα δημόσιο πρόγραμμα στέγασης
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα και το μέτωπο «Solidarity» έχουν ξεκινήσει μια μαχητική εκστρατεία, η οποία διεκδικεί την κατασκευή 100.000 δημόσιων κατοικιών μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. Ο ειδικός αναλυτής για θέματα κατοικίας Μελ Ρέηνολντς υπολογίζει ότι υπάρχει αρκετή γη στα χέρια του δημοσίου, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως κατάλληλη για τη δημιουργία οικιστικών ζωνών. Τη γη αυτή τη διαχειρίζονται οι δήμοι και η Υπηρεσία Διαχείρισης Εθνικού Πλούτου και είναι αρκετή για να χτιστούν 114.000 δημόσιες κατοικίες.
Επιπλέον, τα χρήματα για το στεγαστικό πρόγραμμα μπορούν να βρεθούν χωρίς να επιβαρυνθούν με νέους φόρους οι Ιρλανδοί εργαζόμενοι. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τις αποκαλύψεις για τα τεράστια κέρδη της Apple, η οποία εξασφάλισε 13 δις ευρώ μέσω ευνοϊκών φορολογικών συμφωνιών με την ιρλανδική κυβέρνηση. Μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, η εταιρεία υποχρεώθηκε από την Ε.Ε. να επιστρέψει στο ιρλανδικό κράτος το ποσό των 13 δις, τα οποία όμως η ιρλανδική κυβέρνηση αποφάσισε ότι δεν της χρειάζονται και κατέθεσε έφεση στην απόφαση της Ε.Ε. από κοινού με την εταιρεία!!!
Αυτή η εξοργιστική κατάσταση πρέπει να τερματιστεί! Το κίνημα διεκδικεί από την ιρλανδική κυβέρνηση να ακυρώσει άμεσα την έφεση και να δεσμευτεί ότι θα δαπανήσει αυτό το ποσό σε επενδύσεις σε κοινοφελή έργα. Διεκδικεί επίσης τον τερματισμό των εξώσεων, οι οποίες έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας, με τους ιδιοκτήτες να πετάνε ανθρώπους στο δρόμο χωρίς καμία παρέμβαση της κυβέρνησης. Όλα αυτά, εν μέσω της μεγαλύτερης στεγαστικής κρίσης στην ιστορία της χώρας. Το αίτημα για την απαγόρευση των εξώσεων για οικονομικούς λόγους, μπορεί να γίνει το επίκεντρο μιας μαζικής καμπάνιας που θα αναπτυχθεί το επόμενο διάστημα, όπως και το αίτημα για την επιβολή πλαφόν στις τιμές των ενοικίων, σε επίπεδα στα οποία να μπορούν να ανταποκριθούν τα χαμηλά εισοδήματα.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα συνεχίσει να υποστηρίζει το κίνημα της στέγης και τις ακτιβιστικές δράσεις του, τις καμπάνιες πολιτικής ανυπακοής όπως το «Take Back the City», κ.α. Παράλληλα θα υποστηρίζει την ανάπτυξη αντιστάσεων απέναντι στις εξώσεις και θα παλέψει για το χτίσιμο ενός κινήματος συνολικής αμφισβήτησης του συστήματος της ανισότητας.
