Του Κέβιν Μακ Λαφλιν,
Σοσιαλιστικό Κόμμα – ιρλανδικό τμήμα της CWI
Μετάφραση: Αλέξανδρος Πραντούνας
Μόλις μια βδομάδα μετά την συγκέντρωση διαμαρτυρίας 20.000 ανθρώπων με αφορμή τον θάνατο της Σαβίτα Χαλοπαναβάρ, η οποία έχασε την ζωή της από σηψαιμία κατά την διάρκεια επιπλοκών στην εγκυμοσύνη της, εξαιτίας της άρνησης των γιατρών να προχωρήσουν σε έκτρωση (διαβάστε το σχετικό άρθρο εδώ: https://xekinima.org/arthra/view/article/irlandia-agonas-gia-to-dikaioma-stin-amblosi/) μια άλλη, σημαντική διαδήλωση έλαβε χώρα στις 24/11 στο Δουβλίνο, πρωτεύουσα της Ιρλανδίας. 15.000 εργαζόμενοι διαδήλωσαν ενάντια στα μέτρα λιτότητας, ενόψει της ψήφισης του προϋπολογισμού στις 5 Δεκέμβρη.
Η αρχική πρόταση για τη διοργάνωση της πορείας έγινε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΣΚ). Η πρόταση υιοθετήθηκε τόσο από την Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία (ενωτική κίνηση της Αριστεράς στην οποία συμμετέχει το ΣΚ) όσο και από την Καμπάνια ενάντια στον Οικιακό Φόρο και το φόρο στην Παροχή Νερού (Campaign Against the Household and Water Taxes – CAHWT) στην οποία επίσης συμμετέχουμε. Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι η πρόταση μας υιοθετήθηκε, η ουσία της αλλοιώθηκε στην συνέχεια (λεπτομέρειες στην συνέχεια του άρθρου) γεγονός που επηρέασε και τον τελικό αριθμό των συμμετεχόντων. Ακόμα κι έτσι, σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή πορεία ενάντια στον προϋπολογισμό (στην οποία συμμετείχαν περίπου 2.000 άτομα) η διαδήλωση της 24ης Νοέμβρη αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα προς τα μπρος.
Ο αγώνας ενάντια στον οικιακό φόρο έχει αποκτήσει βαθιές ρίζες μέσα στην ιρλανδική κοινωνία
Η πιο σημαντική αλλαγή στην διάρκεια της χρονιάς ήταν το δυνάμωμα της εκστρατείας ενάντια στον οικιακό φόρο, με αποκορύφωμα την συγκέντρωση 3.000 υποστηρικτών της CAHWT στο Εθνικό Στάδιο του Δουβλίνου στις 24/3 και την μαζική πορεία 15.000 εργαζομένων μια βδομάδα αργότερα (διαβάστε σχετικά άρθρα εδώ: https://xekinima.org/arthra/view/article/oi-irlandoi-antistekontai-mazika-ston-neo-oikiako-for/ και εδώ: https://xekinima.org/arthra/view/article/irlandia-dekades-xiliades-symmetexoyn-se-diadilose/).
Πάνω απ’ όλα, η δυναμική της εκστρατείας αντανακλάται στην μαζική άρνηση πληρωμής του φόρου. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι 47% των νοικοκυριών δεν έχουν πληρώσει τον φόρο παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πάνω από 8 μήνες από την λήξη της προθεσμίας πληρωμής και παρά τις απειλές της κυβέρνησης ότι θα σύρει στα δικαστήρια όσους δεν πληρώνουν!
Κεντρικό στοιχείο του νέου προϋπολογισμού θα είναι η καθιέρωση του νέου Φόρου Ιδιοκτησίας, ο οποίος θα αντικαταστήσει τον Οικιακό Φόρο. Την ίδια ώρα, γίνεται ξεκάθαρο πως η CAHWT έχει αποκτήσει μια σημαντική βάση μέσα στην ιρλανδική κοινωνία, όπως φάνηκε και στην διαδήλωση της 24/11, όπου συσπείρωσε κάτω από τα πανό της τα μεγαλύτερα και πιο ζωντανά κομμάτια της διαδήλωσης.
Πόσο πιθανή είναι μια κοινωνική έκρηξη με αφορμή τον φόρο ιδιοκτησίας;
Με τον καινούργιο χρόνο, είναι πολύ πιθανό οι εργαζόμενοι που δεν έχουν πληρώσει τον οικιακό φόρο να αρχίσουν να σέρνονται στα δικαστήρια – γεγονός που θα προκαλέσει ένταση της αντιπαράθεσης.
Ο νέος Φόρος Ιδιοκτησίας που θα αντικαταστήσει τον Οικιακό Φόρο (που ανερχόταν σε περίπου 100 ευρώ για κάθε νοικοκυριό) θα μπει σε εφαρμογή τον Ιούλιο του 2013. Υπολογίζεται ότι ο νέος φόρος θα ανέρχεται σε περίπου 400 ευρώ για κάθε σπίτι.
Μετά από 5 χρόνια διαρκούς λιτότητας, μεγάλα τμήματα των εργαζομένων, οργισμένων από το γεγονός ότι φορολογούνται αγρίως για να θησαυρίζουν οι τραπεζίτες και οι κερδοσκόποι, θα αρνηθούν να πληρώσουν τον φόρο. Η αυξανόμενη οργή ενάντια στα μέτρα λιτότητας και την μεταφορά τεράστιων ποσών από την τσέπη των εργαζομένων στις τράπεζες δημιουργεί την βάση για μια γενικευμένη κοινωνική έκρηξη.
Το άπλωμα της εκστρατείας άρνησης πληρωμής ενόψει της εφαρμογής του φόρου τον Ιούλιο, μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερες και σημαντικότερες κινητοποιήσεις από τις περσινές. Νέα κινήματα μπορεί να προκύψουν ξαφνικά (όπως οι διαδηλώσεις για τον θάνατο της Σαβίτα) όμως είναι φανερό πως το θέμα-κλειδί θα είναι ο αγώνας ενάντια στον Φόρο Ιδιοκτησίας, που έχει όλες τις δυνατότητες για ένα γενικευμένο κίνημα ενάντια στα μέτρα λιτότητας και συνολικά την κυβέρνηση.
Οι προσπάθειες για το χτίσιμο ενός ανεξάρτητου ταξικού κινήματος υποσκάπτονται
Ήταν με βάση αυτή την προοπτική που σαν Σοσιαλιστικό Κόμμα διαμορφώσαμε την πρόταση μας σχετικά με την κινητοποίηση στις 24/11. Υποστηρίξαμε πως πρέπει η CAHWT να πάρει την πρωτοβουλία για την διοργάνωση της διαδήλωσης – καθώς ήταν η δύναμη που έδωσε την σημαντικότερη μέχρι τώρα μάχη ενάντια στην λιτότητα. Η CAHWT θα μπορούσε στην συνέχεια να ζητήσει και την στήριξη άλλων δυνάμεων, συμπεριλαμβανόμενων των μαχητικών συνδικαλιστών της βάσης του εργατικού κινήματος.
Δυστυχώς, με ευθύνη άλλων δυνάμεων μέσα στην CAHWT, συμπεριλαμβανόμενου του SWP (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα – αντίστοιχη οργάνωση του ελληνικού ΣΕΚ) επικράτησε η άποψη πως πρέπει η διαδήλωση να οργανωθεί από κοινού με το Εργατικό Κέντρο του Δουβλίνου (ΕΚΔ).
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν θα είχε πρόβλημα με την συνδιοργάνωση της πορείας με το ΕΚΔ, αν η εμπειρία του παρελθόντος δεν είχε δείξει πως το ΕΚΔ δεν κάνει τίποτα ουσιαστικό για την οργάνωση του κινήματος ενάντια στην λιτότητα και την ίδια ώρα ρίχνει όλο του το βάρος στο να καπελώσει και να ελέγξει πλήρως όλες τις κινητοποιήσεις στις οποίες συμμετέχει.
Από κοινού συνδιοργάνωση ή έλεγχος από το ΕΚΔ;
Δυστυχώς, αυτό που υποτίθεται πως θα ήταν μια από κοινού οργανωμένη πορεία κατέληξε να είναι μια διαδήλωση οργανωμένη από το ΕΚΔ στην οποία η CAHWT δεν ήταν παρά μια από τις οργανώσεις που την στήριζαν. Τόσο πριν, όσο και μετά από την διαδήλωση, τα ΜΜΕ αναφέρονταν σε αυτήν σαν να ήταν οργανωμένη αποκλειστικά από το ΕΚΔ, αναφέροντας λίγο ή καθόλου την CAHWT.
Το SWP ήταν η κύρια δύναμη που επέμενε στον αυτοπεριορισμό της CAHWT σε έναν δεύτερο ρόλο και με αυτή την έννοια η στάση τους βοήθησε αντικειμενικά το καπέλωμα της πορείας από το ΕΚΔ.
Το ΕΚΔ, αφού του επιτράπηκε να καπελώσει την πορεία, απευθύνθηκε στην συνέχεια στις συμβιβασμένες γραφειοκρατικές ηγεσίες για να στηρίξουν και αυτές την πορεία. Κάποιοι από αυτούς τους γραφειοκράτες, οι οποίοι έχουν ξεπουλήσει ολοκληρωτικά τις προσπάθειες των εργαζομένων να αντισταθούν στην λιτότητα, δήλωσαν την «στήριξη» τους, όχι έχοντας σκοπό να κάνουν το οτιδήποτε για την επιτυχία της διαδήλωσης, αλλά σαν ένα φύλλο συκής για να καλύψουν τον εξαιρετικά αρνητικό ρόλο που παίζουν στην πραγματικότητα.
Η εμπλοκή των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών υποσκάπτει την διαδήλωση
Η πραγματικότητα είναι πως η ανάδειξη των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε πρωταγωνιστές – ο Τζακ Ο’ Κόνορ, ηγέτης του μεγαλύτερου συνδικάτου της χώρας, του SIPTU, ήταν από τους βασικούς ομιλητές στην συνέντευξη τύπου που προηγήθηκε της διαδήλωσης – μπορεί να έφερε ένα μικρό αριθμό εργαζόμενων αλλά, σίγουρα, από την άλλη, απέτρεψε άλλα ριζοσπαστικότερα τμήματα των εργαζομένων από το να συμμετέχουν.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως βλέπουν οι εργαζόμενοι αυτές τις ηγεσίες είναι το δυνατό και παρατεταμένο γιουχάισμα στο οποίο ξέσπασαν οι διαδηλωτές στο άκουσμα της αναγγελίας παρουσίας του Γιουτζίν Μακ Γκλόουν, προέδρου της ιρλανδικής Γενικής Συνομοσπονδίας των Εργαζομένων.
Η αντίθεση στον φόρο ιδιοκτησίας «θάφτηκε»
Με ευθύνη του ΕΚΔ, η αντίθεση στον φόρο ιδιοκτησίας –που θα έπρεπε να είναι το βασικό ζήτημα που θα αναδείκνυε η διαδήλωση– «θάφτηκε», γεγονός που απέτρεψε από την συμμετοχή στην συγκέντρωση πολλούς ακτιβιστές που συμμετέχουν στην εκστρατεία άρνησης πληρωμής, οι οποίοι δεν ένιωσαν σαν «δικιά τους» τη διαδήλωση.
Είναι φανερό πως η γραφειοκρατία των συνδικάτων φοβάται μια πιθανή κοινωνική έκρηξη με επίκεντρο την άρνηση πληρωμής του φόρου. Μια τέτοια κοινωνική έκρηξη θα αύξανε κατακόρυφα το κύρος και την επιρροή της CAHWT και θα άνοιγε τον δρόμο για το χτίσιμο ενός ανεξάρτητου πολιτικού κινήματος των εργαζομένων.
Η σημασία της Εκστρατείας ενάντια στον οικιακό φόρο για τις επερχόμενες μάχες
Είναι λυπηρό που το SWP προώθησε το ΕΚΔ σε «πρωταγωνιστή» της διαδήλωσης. Παρότι το SWP συμμετέχει στην CAHWT, βοήθησε με την στάση του να φανεί προς τα έξω πως η CAHWT απλά ακολούθησε, έγινε ουρά, του ΕΚΔ.
Σαν αποτέλεσμα ο ρόλος της πιο σημαντικής εκστρατείας ενάντια στην λιτότητα περιορίστηκε, σε βάρος της επιτυχίας της διαδήλωσης και σε βάρος της προετοιμασίας για την κλιμάκωση του κινήματος ενάντια στον Οικιακό Φόρο που θα είναι το ζήτημα-κλειδί για την συνολική μάχη ενάντια στην λιτότητα την χρονιά που έρχεται.
Όπως και να ’χει, η σημαντική συμμετοχή εργαζομένων στην πορεία αντανακλούσε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την σημαντική επιρροή που έχει αποκτήσει η εκστρατεία στην ιρλανδική κοινωνία και τις μεγάλες δυνατότητες που ανοίγονται για περαιτέρω δυνάμωμα του κινήματος. Το 2013 θα είναι μια χρονιά που θα σημαδευτεί από μεγάλους αγώνες σε πολλά επίπεδα. Οι σημαντικότερες μάχες είναι μπροστά μας.
