Του Νίκου Ρεμούνδου
Η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών και των βίντεο που αποκάλυψαν τα απάνθρωπα και συστηματικά βασανιστήρια των ιρακινών φυλακισμένων στις περιβόητες φυλακές του Σαντάμ, Αμπού Γκράιμπ, στη Βαγδάτη, συγκλόνισαν και εξόργισαν την παγκόσμια κοινή γνώμη και ιδιαίτερα τους άραβες και τους μουσουλμάνους.
«Η ζημιά που έχει γίνει είναι τεράστια και ίσως ανεπανόρθωτη για τις συμμαχικές δυνάμεις στο Ιράκ», σημειώνουν οι Financial Times (Καθημερινή 12-5-04). Ένας Αμερικάνος πολιτικός αναλυτής μάλιστα, σε άρθρο του με τίτλο «οι φωτογραφίες που έκαναν τον Μπούς να χάσει τον πόλεμο», συγκρίνει αυτές τις αποκαλύψεις με τις φωτογραφίες που δημοσιοποίησαν την σφαγή αθώων χωρικών στο Μάϊ Λάϊ, στον πόλεμο του Βιετνάμ, και έστρεψαν τότε αποφασιστικά την κοινή γνώμη ενάντια στις ΗΠΑ.
«Κάντε τους την ζωή κόλαση»
Αυτή ήταν η εντολή που ομολόγησαν ότι είχαν οι βασανιστές γιά όλους τους φυλακισμένους ιρακινούς στις φυλακές του Ιράκ για να τους «προετοιμάσουν» για παραπέρα ανάκριση από τους ασφαλίτες του στρατού, της CIA και των μισθοφορικών ιδιωτικών εταιρειών, που δουλεύουν γι’ αυτούς.
Οι δικαιολογίες βέβαια του Μπούς, του Ράμσφελντ, των στρατηγών και της CIA πως ξαφνιάστηκαν και δεν ήξεραν τίποτα, πως ήτανε μεμονωμένα περιστατικά κι είχαν περιορισμένη έκταση είναι φυσικά αισχρές και γελοίες.
Όπως αποκαλύπτει το αμερικάνικο περιοδικό «New Yorker», ήταν ο ίδιος ο Ράμσφελντ, που αμέσως μετά την 11/9/02, έδωσε επίσημη εντολή στην CIA και τον στρατό να ξαναρχίσουν νόμιμα πια τους βασανισμούς και τις δολοφονίες στον πόλεμο ενάντια στην «τρομοκρατία».(Ελευθεροτυπία 17-5-04).
Ο αμερικανός στρατηγός Ταγκούμπα, που ανάλαβε την πρώτη επιτόπια έρευνα στο Ιράκ, παραδέχτηκε στη κατάθεση του στη Γερουσία των ΗΠΑ, ότι «δεν μπορεί να ήταν αυθόρμητες πράξεις τα βασανιστήρια».
Επιπλέον, η Διεθνής Αμνηστία και ο Ερυθρός Σταυρός αποκάλυψαν ότι όχι μόνο γίνονται πράγματι συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βασανιστήρια και δολοφονίες στη βάση του Γκουαντανάμο, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, αλλά ότι είχαν ήδη ειδοποιήσει για όλα αυτά τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας από πέρσι.
Σοκ και δέος
Το σοκ και το δέος έχουν τώρα μεταφερθεί ξανά μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ. Οι συνεχιζόμενες αποκαλύψεις άδικων φυλακίσεων, βασανισμών και δολοφονιών ιρακινών ήτανε μιά βόμβα στα θεμέλια της διαδεδομένης αντίληψης ότι «πάμε στον πόλεμο για να ανατρέψουμε τον δικτάτορα Σαντάμ και να εγκαθιδρύσουμε την δημοκρατία στο Ιράκ».
Πληθαίνουν έτσι ολοένα οι φωνές που απαιτούν την άμεση παραίτηση του Ράμσφελντ. Ο Μπους, ωστόσο, κατανοώντας ότι κάτι τέτοιο θα ‘ταν μια μεγάλη ήττα για την κυβέρνηση του και τον ίδιο προσωπικά, έσπευσε να δηλώσει ότι τον στηρίζει, γιατί «κάνει άριστα την δουλειά του» και γιατί «η χώρα του οφείλει μεγάλη ευγνωμοσύνη». Όσο όμως η κατάσταση στο Ιράκ χειροτερεύει και πλησιάζουν οι εκλογές στις ΗΠΑ (Νοέμβρη 04), τόσο η παρουσία του «καμμένου» πια Ράμσφελντ θάναι μια ακόμα θηλειά στον λαιμό του Μπους.
Ήδη, το 54% των αμερικανών δηλώνουν ότι «ο πόλεμος και η κατοχή του Ιράκ ήτανε λάθος» και η δημοτικότητα του Μπους συνεχίζει να πέφτει. Στη Βρετανία,μάλιστα, το 55% ζητάει να επιστρέψουν πίσω οι φαντάροι τους μετά τις 30 Ιουνίου.
Στό ίδιο το Ιράκ, το 90% των πολιτών είναι ενάντια στις ΗΠΑ και το 66% δηλώνουν ότι στηρίζουν τον Σάντρ.
Μαύρη τρύπα
«Η κατάσταση που επικρατεί στο Ιράκ είναι ένα πρωτοφανές χάος, το οποίο ακόμα και οι πιό κακόπιστοι επικριτές των ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να φανταστούν».(Καθημερινή 6-5-04).
Στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε πιά να μιλάμε για την στρατηγική των ΗΠΑ στο Ιράκ, γιατί δεν υπάρχει πιά τέτοια. Ένας ανώτερος αξιωματούχος του Πενταγώνου δήλωσε πως «το 97% των ενεργειών μας καταλήγουν στην αποτυχία». (βρετανική εφημερίδα Observer 9-5-04). Έτσι, οι παντοδύναμες ΗΠΑ έχουνε χάσει τον έλεγχο των εξελίξεων στο Ιράκ και απλώς αντιδρούνε σπασμωδικά στα γεγονότα.
Όσον αφορά την δήθεν παράδοση της εξουσίας στους ιρακινούς στις 30 Ιούνη αναγκάζονται τώρα πια να ομολογήσουν την πραγματικότητα. Ο Κόλιν Πάουελ δήλωσε ότι «θα χρειαστεί μια τεράστια περίοδος μέχρις ότου οι Ιρακινοί αναλάβουν μόνοι τους την ασφάλεια τους», ενώ η Κοντολίζα Ράϊς εξήγησε ότι ο αμερικάνικος στρατός θα μείνει στο Ιράκ «μέχρι να τελειώσει την δουλειά του».(Ελευθεροτυπία 17-5-04).
Αλληλεγγύη σιιτών, σουνιτών, Κούρδων
Όπως όμως αποκάλυψε και η πρόσφατη πετρελαιακή κρίση, η στρατηγική δουλειά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του στρατού του είναι στην συγκεκριμένη περίπτωση η εξασφάλιση του ελέγχου του πάνω στις πετρελαιοπηγές του Ιράκ και όλης της Μέσης Ανατολής, όπως και της Λατινικής Αμερικής (Βενεζουέλα) και της Κεντρικής Ασίας (Κασπία κ.α.), για να μπορεί να καθορίζει φθηνές τιμές και να εξασφαλίζει την επάρκεια του.
Η δουλειά του ιρακινού λαού και του παγκόσμιου εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος είναι να παλεύει για να φύγει ο κατοχικός στρατός από το Ιράκ.
Γιά να γίνει όμως αυτό δυνατό χρειάζεται να ενωθεί πραγματικά ο ιρακινός λαός, στη βάση ενός πολιτικού προγράμματος , που να στηρίζεται στα κοινά ταξικά του συμφέροντα. Γιά άμεσες δημοκρατικές εκλογές, για κατοχύρωση όλων των δημοκρατικών δικαιωμάτων, για εγγύηση όλων των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, μεχρι και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, για ένα σχέδιο ανοικοδόμησης και ανασυγκρότησης της χώρας(με δημόσια και δωρεάν παιδεία, υγεία,κατοικία), για κοινωνικοποίηση όλου του εθνικού πλούτου (πετρέλαια, τράπεζες, βασικές βιομηχανίες κ.α.).
Χρειάζεται πραγματικός συντονισμός της δράσης των ανταρτών και η δημιουργία μιάς ενιαίας ένοπλης πολιτοφυλακής (σιιτών, σουνιτών, κούρδων), που να εκλέγει τους αξιωματικούς της και να αναλάβει από κοινού την στρατιωτική αντίσταση. Χρειάζεται η δημιουργία εκλεγμένων μεικτών Επιτροπών Αγώνα, σε κάθε περιοχή και πόλη, που θα οργανώσουν την μαζική αντίσταση (απεργίες, συγκεντρώσεις, μαζική ανυπακοή), θα βελτιώσουν την καθημερινή ζωή των κατοίκων και θα προετοιμαστούν για να πάρουν την εξουσία.
Την ίδια ώρα, χρειάζεται παράλληλα η δημιουργία μέσα στο Ιράκ ενός νέου, ισχυρού αριστερού κόμματος, που στηριγμένο στις επαναστατικές ιδέες του Μαρξισμού, να αγωνιστεί για μια δημοκρατική σοσιαλιστική κοινωνία.
