Του Νίκου Κοκκάλη
O εικοσιεξάχρονος Έτζελ Φορντ σκοτώθηκε από αστυνομικούς στο Λος Άντζελες λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία του Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουσον τον περασμένο Αύγουστο. Δύο αστυνομικοί τον σταμάτησαν για έλεγχο. Ο νεαρός το έβαλε στα πόδια και κρύφτηκε πίσω από ένα αυτοκίνητο. Από αυτή τη θέση ακινητοποίησε τον έναν και πήρε το όπλο του. Την ίδια στιγμή ο άλλος αστυνομικός, τον πυροβόλησε δύο φορές στα χέρια. Αμέσως μετά ο ακινητοποιημένος αστυνομικός κατάφερε να πάρει το εφεδρικό όπλο του, να απελευθερωθεί από την λαβή και να πυροβολήσει τον νεαρό στην πλάτη. Ή τουλάχιστον, αυτό λένε οι αστυνομικοί…
Γιατί την ίδια ώρα, υπάρχουν κάποιες μικρές λεπτομέρειες που «εγείρουν υποψίες» ότι τα πράγματα μπορεί και να μην έγιναν ακριβώς έτσι. Πρώτον, o Έτζελ Φορντ ήταν μαύρος και έμενε σε κακόφημη γειτονιά. Δεύτερον, είχε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα (αν και δεν είχε ιστορικό βίας). Τρίτον, η μητέρα του κατήγγειλε ότι ο γιος της πυροβολήθηκε από τους αστυνομικούς τη στιγμή που βρισκόταν ακινητοποιημένος στο έδαφος και δεν τους απειλούσε με κανένα τρόπο.
Όλα αυτά φαίνεται να επιβεβαιώνονται από το πόρισμα του ιατροδικαστή, που βγήκε στη δημοσιότητα στις 29 Δεκεμβρίου και μιλάει για τρία τραύματα από πυροβόλο όπλο. Το ένα από αυτά (αυτό στην πλάτη) προκλήθηκε από πυροβολισμό σχεδόν εξ επαφής!
Η απάντηση από το κίνημα ήταν άμεση. Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του πορίσματος, διαδηλωτές έκλεισαν κεντρικούς δρόμους του Λος Άντζελες σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Πρόκειται για ένα ακόμη στιγμιότυπο του (διαρκούς πλέον) κινήματος ενάντια στη ρατσιστική βία της αστυνομίας, που ουσιαστικά δεν έχει σταματήσει από τον καιρό της δολοφονίας του Μαϊκλ Μπράουν. Πριν από μερικές εβδομάδες, χιλιάδες διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν κατά της αστυνομικής βίας κατάφεραν να μπλοκάρουν επί ώρες το «Mall of America» (ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα στον κόσμο).
Από την άλλη βέβαια η οργή «εκδηλώνεται» και με άλλους τρόπους. Πριν ένα μήνα, μέλη μιας συμμορίας δολοφόνησαν δύο αστυνομικούς στη Νέα Υόρκη, δηλώνοντας ότι το έκαναν ως «εκδίκηση για την δολοφονία του Μάικλ Μπράουν». Η κηδεία των δύο αστυνομικών, μετατράπηκε σε διαδήλωση αστυνομικών ενάντια στους επικριτές της πολιτικής της αστυνομίας απέναντι στις μειονότητες.
Ωστόσο, οι κινητοποιήσεις ενάντια στη ρατσιστική βία της αστυνομίας είναι σχεδόν αποκλειστικά ειρηνικές και δεν έχουν καμία σχέση με τις πρακτικές των συμμοριών και του οργανωμένου εγκλήματος, τις οποίες σπεύδουν να του χρεώσουν συντηρητικοί αναλυτές και εκπρόσωποι της αστυνομίας.
Κάθε μέρα που περνάει, γίνεται όλο και πιο εμφανής η ανάγκη για ένα μαζικό κίνημα ενάντια στο ρατσισμό και την αυθαιρεσία της αστυνομίας, που θα συσπειρώσει τις μειονότητες, τους φτωχούς και τους προοδευτικούς ανθρώπους στις ΗΠΑ. Ένα κίνημα που θα καταφέρει να βάλει φρένο στη ρατσιστική βία, που δείχνει να έχει πάρει τη μορφή επιδημίας, πατώντας πάνω στη φτώχεια, το φόβο και την ανασφάλεια της αμερικανικής κοινωνίας. Είναι ένα από τα καθήκοντα της νέας αμερικανικής Αριστεράς, που αποτελεί μια πραγματικά ανερχόμενη και ελπιδοφόρα δύναμη.
