Επιμέλεια άρθρου από το socialistalternative.org,
site της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής», αδελφής οργάνωσης του «Ξ» στις ΗΠΑ
Μετά τις αποφασιστικές νίκες της Χίλαρι Κλίντον στις αρχές Μάρτη στη μάχη για την ανάδειξη του υποψήφιου του κόμματος των «Δημοκρατικών» (ιδιαίτερα την 1η Μάρτη, στη λεγόμενη «σούπερ Τρίτη»), η εκστρατεία του Μπέρνι Σάντερς (ενός υποψηφίου που μιλάει στο όνομα της Αριστεράς και της επανάστασης ενάντια στους δισεκατομμυριούχους) βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι.
Παρά το γεγονός ότι η δημοτικότητά του ανεβαίνει διαρκώς στις δημοσκοπήσεις που διενεργούνται σε πανεθνικό επίπεδο (σε πολλές από τις οποίες βρίσκεται πάνω από την αντίπαλό του) και παρά τη νίκη του στο Μίσιγκαν στις 8 Μαρτίου, η επικράτησή του σε ένα κόμμα που κυριαρχείται από τα συμφέροντα του κεφαλαίου δείχνει να αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.
Η προσπάθεια του Σάντερς, δεν μπορεί να επιβιώσει, όσο παραμένει φυλακισμένη στα πλαίσια του «Δημοκρατικού Κόμματος». Αντίθετα, αν θέλει να πετύχει τους στόχους του, πρέπει να εκμεταλλευτεί την προεκλογική εκστρατεία, από τώρα και μέχρι τις εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου των ΗΠΑ το Νοέμβρη, προκειμένου να χτίσει τις βάσεις για ένα νέο κόμμα, που θα εκπροσωπεί το 99% της κοινωνίας.
Μια ιστορική εκστρατεία
Παρά το γεγονός ότι ο Σάντερς έχει απέναντι του τη Χίλαρι Κλίντον και μάλιστα σε ένα γήπεδο καθόλου ευνοϊκό για τις φωνές που μιλάνε στο όνομα της Αριστεράς και των εργαζομένων, έχει μέχρι στιγμής καταγράψει ιστορικές επιτυχίες. Η εκστρατεία του Σάντερς, παρά την πλήρη συσκότισή της από τα ΜΜΕ κατά τη διάρκεια του 2015, κατάφερε να δει το φως της δημοσιότητας μέσα από μεγάλες συγκεντρώσεις και με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Σάντερς προσπαθεί να αναδείξει τη δυνατότητα χτισίματος ενός ανεξάρτητου κινήματος στη βάση της κοινωνίας, ικανού να απειλήσει την παντοδυναμία του συστήματος, εμπνέοντας εκατομμύρια ανθρώπους. Ανάμεσα στη νεολαία και ιδιαίτερα ανάμεσα στις νέες γυναίκες (που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν προνομιακό στρώμα για την Κλίντον) ο Σάντερς έχει σαφές προβάδισμα. Η θέση του για δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση, όπως και το κάλεσμά του για μια πολιτική επανάσταση ενάντια στους δισεκατομμυριούχους και την εφαρμογή σοσιαλιστικών πολιτικών, τον κάνουν ιδιαίτερα δημοφιλή σε αυτά τα στρώματα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο μέσα στο Φλεβάρη, ο Σάντερς κατάφερε να συγκεντρώσει 42 εκατομμύρια δολάρια από 1,4 εκατομμύρια υποστηρικτές, δηλαδή περισσότερα από όσα κατάφερε να συγκεντρώσει η Κλίντον, παρά τα τεράστια ποσά που παίρνει από μεγάλες επιχειρήσεις.
Το μεγάλο κίνημα υποστήριξης του Μπέρνι Σάντερς παλεύει με αυτοπεποίθηση, προσπαθώντας να υπερνικήσει τα εμπόδια που βάζει διαρκώς μπροστά του το σύστημα. Παρά όμως τις μέχρι στιγμής μεγάλες επιτυχίες του είναι αμφίβολο το αν θα καταφέρει τελικά να κερδίσει την ισχυρή του αντίπαλο, που αποτελεί το αγαπημένο παιδί των πολυεθνικών.
Γιατί προηγείται η Κλίντον;
Μια ενδεχόμενη νίκη του Σάντερς θα απαιτούσε μια άνευ προηγουμένου εκτίναξη του ποσοστού συμμετοχής στις εκλογές για την ανάδειξη του υποψήφιου των «Δημοκρατικών». Κάτι τέτοιο δε φαίνεται να συμβαίνει, παρά τον ενθουσιασμό που έχει εμπνεύσει ο Σάντερς σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Ο βασικός λόγος είναι απλός: η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, των φτωχών και της νεολαίας νιώθει αηδιασμένη από το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, σαν αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζονται από τους «Ρεπουμπλικάνους» και τους «Δημοκρατικούς» όλες τις τελευταίες δεκαετίες.
Η μεγάλη πλειοψηφία θα αρχίσει να ασχολείται με το θέμα τους τελευταίους μήνες, λίγο πριν τις εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου των ΗΠΑ, το Νοέμβρη. Όσοι ψηφίζουν στις προκριματικές εκλογές αποτελούν τη μειοψηφία του συνόλου του εκλογικού σώματος, μια μειοψηφία που στο μεγαλύτερο μέρος της αποτελείται από τα περισσότερο εύπορα κοινωνικά στρώματα.
Ταυτόχρονα, τα μέσα ενημέρωσης κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους προκειμένου να «θάψουν» εκστρατείες που διατηρούν την ανεξαρτησία τους από τις μεγάλες επιχειρήσεις και παρουσιάζουν μόνο τους υποψήφιους του συστήματος, όπως την Κλίντον.
Ώρα για συμπεράσματα
Όταν ο Σάντερς ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του για το χρίσμα των «Δημοκρατικών», η «Σοσιαλιστική Εναλλακτική» υποδέχτηκε θερμά το μήνυμα της εκστρατείας του, που μιλούσε στο όνομα της εργαζόμενης πλειοψηφίας της κοινωνίας, ενάντια στους δισεκατομμυριούχους.
Παράλληλα όμως, έθεσε το ζήτημα της ανάγκης να απαγκιστρωθεί άμεσα από το κόμμα των «Δημοκρατικών». Η παραμονή του στο κόμμα και η προσπάθειά του να δώσει τη μάχη μέσα από τις γραμμές του είναι μια αδιέξοδη κίνηση.
Ο Σάντερς θα έπρεπε να συμμετάσχει στις εκλογές σαν ανεξάρτητος υποψήφιος και να μπει μπροστά στη μάχη για το χτίσιμο μιας μαζικής πολιτικής εναλλακτικής στο σύστημα των υπερπλούσιων που ελέγχουν τα δύο μεγάλα κόμματα.
Αν και η διεκδίκηση του χρίσματος των «Δημοκρατικών» εξασφάλισε στον Σάντερς πολύ μεγαλύτερα ακροατήρια από μια ανεξάρτητη κάθοδο, η επιτυχία του «πειράματος» του γίνεται όλο και πιο αμφίβολη. Έχει έρθει η ώρα για τον ίδιο και κυρίως για τους υποστηρικτές του να βγάλουν τα απαιτούμενα συμπεράσματα από αυτή την εμπειρία.
Αν η εκστρατεία που έχει αναπτύξει όλο το τελευταίο διάστημα δεν απελευθερωθεί από τους «Δημοκρατικούς» μπορεί να αποτελέσει το αριστερό άλλοθι των συμφερόντων που εκπροσωπεί η Κλίντον. Αντίθετα, αν αξιοποιηθεί στην προοπτική του χτισίματος ενός νέου πολιτικού φορέα που θα εκπροσωπεί πραγματικά τα φτωχά και καταπιεσμένα τμήματα της κοινωνίας, μπορεί να εμπνεύσει ακόμη μεγαλύτερα κομμάτια της και να τα βγάλει δυναμικά στο δρόμο της διεκδίκησης.
