Ανταπόκριση από τον Anand Kumar, Μπανγκαλόρ, Νέα Σοσιαλιστική Εναλλακτική (CWI στην Ινδία)
Μετάφραση- επιμέλεια: Μαρία Καπαράκη
13 μέρες κράτησε η απεργία των πάνω από 2.000 εργατών στο εργοστάσιο της Maruti Suzuki στην Ινδία, στην περιοχή Μανέσαρ της πόλης Γκουργκαόν, κοντά στην πρωτεύουσα της χώρας, Δελχί. Η απεργία αυτή, που πραγματοποιήθηκε τον προηγούμενο μήνα, Ιούνη, αποτελεί ένδειξη της μαχητικότητας των εργαζομένων στην περιοχή.
Η απεργία πραγματοποιήθηκε στον απόηχο της νίκης του αγώνα των εργαζομένων στο εργοστάσιο νημάτων Γκοραχπούρ στην περιοχή Ούταρ Πραντές και της μερικής νίκης του αγώνα των πιλότων στην αεροπορική εταιρία Air India λίγο καιρό πριν.
Oι εργάτες αντιμέτωποι με την διοίκηση, την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και την συνδικαλιστική γραφειοκρατία
Η απεργία ξεκίνησε στις αρχές Ιούνη σαν απάντηση στην προσπάθεια της διοίκησης να αναγκάσει τους εργάτες να υπογράψουν ένα έγγραφο με το οποίο θα δήλωναν τυφλή πίστη και υπακοή στο εργοδοτικό σωματείο που είχε στήσει η διοίκηση της εταιρείας. Το σωματείο αυτό είχε δημιουργηθεί μετά την προσπάθεια των εργατών να στήσουν το δικό τους σωματείο. Η απεργία που κράτησε συνολικά δύο περίπου βδομάδες στηρίχτηκε με αυτοθυσία από τους εργάτες, παρά τα ανυπέρβλητα εμπόδια που προσπάθησε να βάλει η διοίκηση, το υπουργείο εργασίας και η τοπική κυβέρνηση και παρά τις επιθέσεις και τις απειλές των μπράβων που είχε προσλάβει η εργοδοσία. Οι μπράβοι έφτασαν στο σημείο να κλείσουν την καντίνα του εργοστασίου κατά τη διάρκεια της απεργίας για να στερήσουν από τους εργάτες την τροφή, ενώ η διοίκηση απέλυσε 11 άτομα και προσπάθησε να εξαναγκάσει τους εργάτες να τερματίσουν την απεργία με μια σειρά από κόλπα.
Εντελώς προδοτική και ύπουλη στάση είχαν και τα κεντρικά συνδικάτα που έπαιξαν το ρόλο του μεσολαβητή στις διαπραγματεύσεις μεταξύ εργοδοσίας, κυβέρνησης και απεργών. Εξανάγκασαν τους εργάτες να λήξουν την απεργία, με τη συμφωνία να επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι συνάδελφοί τους και με κάποιου είδους δέσμευση από τη διοίκηση να δείξει επιείκεια όταν «πειθαρχήσει» τους απεργούς εργάτες! Η εργοδοσία βέβαια πήρε αργότερα την εκδίκησή της, όταν τελικά ανάγκασε τους εργάτες να εγκαταλείψουν την ιδέα δημιουργίας δικού τους σωματείου.
Μ’ αυτή την έννοια οι αναφορές τμήματος των ΜΜΕ καθώς και των συνδικαλιστών ηγετών που χαρακτηρίζουν τη λήξη της απεργίας σαν νίκη για τους εργαζόμενους, δεν μας βρίσκουν σύμφωνους.
Η εταιρία της Suzuki έχει καταπατήσει κάθε εργατικό νόμο της χώρας, αναγκάζοντας τους εργάτες να δουλεύουν υπό εξαιρετικά μεγάλη πίεση, με ελάχιστες παύσεις, για 9 με 12 ώρες καθημερινά, και με μισθούς πείνας (6.000 ινδικές ρουπίες για τους συμβασιούχους εργάτες, 17.000 για τους μόνιμους- περίπου 95 και 270 ευρώ αντίστοιχα). Και φυσικά όλα αυτά χωρίς να έχει ειπωθεί ποτέ λέξη ούτε από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, ούτε όμως κι από τις κεντρικές συνδικαλιστικές ηγεσίες! Την ίδια στιγμή η εταιρία έχει ξεπεράσει από πέρυσι τις 1 εκατομμύριο πωλήσεις προϊόντων το χρόνο και τα κέρδη της έχουν αυξηθεί κατά 19,5%.
Προκλητική κοροϊδία από τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές
Ο πρόεδρος της γενικής συνομοσπονδίας συνδικάτων στην Ινδία και βουλευτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας, Γκ. Ντασγκούπτα, χαρακτηρίζει νίκη την συμφωνία στην οποία κατέληξαν με την δική του μεσολάβηση οι εργάτες με τη διοίκηση. Επίσης, το συνδικάτο NTUI (New Trade Union Initiative) μιλάει σε ανακοίνωση του για "Νίκη για τους εργάτες της Maruti Suzuki".
Αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες – που μέχρι τώρα δεν έχουν παίξει κανένα απολύτως ρόλο στο να οργανώσουν τους εργάτες σε ένα δικό τους σωματείο – εμφανίστηκαν τελευταία στιγμή απλά για να παίξουν τον ρόλο του διαμεσολαβητή με την εργοδοσία.
Αυτό που φοβούνται πιο πολύ αυτές οι ηγεσίες είναι μια ενωτική συνδικαλιστική δράση των εργατών της περιοχής (Γκουργκαόν), πιθανά και μια νέα απεργία ενάντια στην εκμετάλλευση των πολυεθνικών και το ενδεχόμενο να ξεφύγει εντελώς η κατάσταση από το δικό τους τον έλεγχο.
Έρχονται νέοι ταξικοί αγώνες
Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι η εργατική τάξη της Γκουργκαόν δεν δείχνει σημάδια απογοήτευσης.
Η 13ημερη απεργία των εργατών της Maruti Suzuki υποστηρίχτηκε από 60 εργατικά σωματεία στην αυτοκινητοβιομηχανία, ενώ εργάτες από άλλα 60 εργοστάσια – στα οποία δεν υπάρχουν σωματεία – τους υποστήριξαν και τους βοήθησαν προμηθεύοντας τους απεργούς με φαγητό, ενώ διοργάνωσαν και ημέρα αλληλεγγύης έξω από το εργοστάσιο. Πρόκειται για εργατικά στρώματα που είναι φρέσκα στην ταξική πάλη και η απεργία των οποίων έδειξε ότι δεν είναι δύσκολο ο αγώνας να εξαπλωθεί σε όλη την Γκουργκαόν και την ευρύτερη περιοχή.
Στα εργοστάσια της περιοχής Μανέσαρ υπάρχουν αυτή τη στιγμή πάρα πολλά ζητήματα που μένει να λυθούν. Στις 11 Ιουλίου οι Times της Ινδίας ανέφεραν ότι οι εργάτες μποϋκόταραν τις εκλογές στο εργοδοτικό σωματείο και προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο σωματείο, παρά τις αυστηρές προειδοποιήσεις από την διοίκηση να μην το κάνουν.
Στην περιοχή Γκουργκαόν υπάρχουν πάνω από 2 εκατομμύρια εργάτες που δουλεύουν σε εκατοντάδες εργοστασιακές μονάδες – το 1 εκατομμύριο μόνο δουλεύει στην αυτοκινητοβιομηχανία. Όλες αυτές οι εταιρίες έχουν την ίδια «νεο-αποικιακή» εργατική πολιτική: πολύ άσχημες εργασιακές συνθήκες, πολύ σκληρή εργοδοσία και εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς. Οι εργάτες αυτοί είναι σχετικά φρέσκοι στον αγώνα, αλλά έχουν ήδη δώσει την τελευταία δεκαετία πολύ εντυπωσιακές μάχες: η 3μηνη απεργία σε μια άλλη μονάδα της Maruti Suzuki στην Γκουργκαόν το 2000 (η οποία συνετρίβη από τη διοίκηση σε συνεργασία με την κυβέρνηση) η νικηφόρα απεργία των εργατών της Honda το 2005 και η 50ημερη απεργία στην αυτοκινητοβιομηχανία της RICO to 2009.
Η περιοχή είναι λοιπόν εξαιρετικά γόνιμη για τους μελλοντικούς ταξικούς αγώνες της χώρας. Το στοιχείο που λείπει όμως είναι ένα αυθεντικό εργατικό κόμμα που θα βοηθήσει τους εργάτες στον αγώνα να απαλλαγούν από την στυγνή εκμετάλλευση των πολυεθνικών, αλλά και για να καταφέρουν να ανοίξουν το δρόμο προς μια δημοκρατική, σοσιαλιστική εναλλακτική.
