Ανακοίνωση της Οργάνωσης Βόλου του «Ξ» για τις εξελίξεις στον ΙΜΑΝΤΑ
Η μάχη χαρακωμάτων ανάμεσα στους εργαζόμενους του ΙΜΑΝΤΑ και την πολυεθνική Continental/ Contitech (στην οποία ανήκουν ο ΙΜΑΣ και το ΣΥΡΜΑ) συνεχίζεται και κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα με επίδικο την υπογραφή νέας Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΣΣΕ).
Στην απόρριψη του τελεσίγραφου της εταιρίας από τη συνέλευση των εργαζομένων το Δεκέμβρη1 η εργοδοσία απάντησε ανακοινώνοντας πρόγραμμα «οικειοθελών αποχωρήσεων». Δηλαδή συγκαλυμμένες απολύσεις.
Το πρόγραμμα ανακοινώθηκε λίγες μόλις μέρες πριν να κλείσει το εργοστάσιο για τις γιορτές και συνοδεύτηκε με ένα (ακόμη) ωμό τελεσίγραφο της εργοδοσίας: ή θα φύγουν «οικειοθελώς» 60 εργαζόμενοι (περίπου το 1/3 του συνόλου) ή θα γίνουν απολύσεις με χρήση του διευθυντικού δικαιώματος του 5%.
Τα «κίνητρα» των οικειοθελών αποχωρήσεων είναι το «καρότο» που ρίχνει ο πολυεθνικός κολοσσός στους εργαζόμενους για να μην δούνε την παγίδα που τους στήνει.
Και η παγίδα δεν είναι άλλη από τη διαίρεση και τον εκφοβισμό ώστε οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν χωρίς αντιδράσεις το πετσόκομμα των αποδοχών, την εκ περιτροπής εργασία (μέσα στη ΕΣΣΕ) και τη συνολική μείωση του προσωπικού.
Όπως έχει γίνει γνωστό, κάποιοι εργαζόμενοι έχουν δηλώσει συμμετοχή στο πρόγραμμα «οικειοθελών αποχωρήσεων». Καθοριστικό ρόλο έχει παίξει ο φόβος της απόλυσης και το πεσμένο ηθικό που επικρατεί στις γραμμές του εργατικού κινήματος (σαν συνέπεια της προδοσίας του ΣΥΡΙΖΑ).
Είναι σαφές ότι η σημερινή συγκυρία σπρώχνει αναπόφευκτα ένα μέρος των εργαζομένων σε αναζήτηση «ατομικών λύσεων». Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις.
Όταν η οικονομία συνεχίζει και βρίσκεται σε ύφεση, η βιομηχανική παραγωγή διαρκώς συρρικνώνεται και η ανεργία καλπάζει, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί σε έναν εργαζόμενο που θα επιλέξει να φύγει σήμερα ότι θα καταφέρει να βρει δουλειά, πολύ περισσότερο μια αξιοπρεπή δουλειά πριν να τελειώσουν τα όποια χρήματα θα πάρει από την εταιρεία.
Σε ότι αφορά τους εργαζόμενους που θα μείνουν το δίλημμα παραμένει, πρέπει να αποδεχτούν τις περικοπές των εισοδημάτων και την εκ περιτροπής εργασία αδιαμαρτύρητα ή να αντισταθούν και να αντιπαλέψουν, όπως έκαναν και το Σεπτέμβρη του 2014 και νίκησαν;
Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι το σχέδιο της εταιρείας δεν αφορά μια προσωρινή μείωση των εργατικών εισοδημάτων και δικαιωμάτων, τα οποία θα επανέλθουν κάποια στιγμή στο μέλλον, αλλά αποτελεί στρατηγική επιλογή.
Για αυτό για όποιον θέλει να αποκαλείται ρεαλιστής η απάντηση στο δίλημμα είναι μια: μόνο μέσα από δυναμικές κινητοποιήσεις μπορούν οι εργαζόμενοι του ΙΜΑΝΤΑ να υπερασπιστούν το δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπεια μέσα από την εργασία τους.
Όμως για να δοθεί αυτή η δύσκολη και σκληρή μάχη χρειάζεται σχέδιο και προετοιμασία.
Το ΔΣ του Σωματείου οφείλει να πει όλη την αλήθεια στους εργαζόμενους, να τους προτείνει να απορρίψουν τα σχέδια της πολυεθνικής, να προτάξει ένα σύνολο διεκδικήσεων υπέρ των εργαζομένων και να προτείνει ένα πρόγραμμα δράσης που να συνδυάζει:
- Κυλιόμενες και κλιμακούμενες απεργιακές κινητοποιήσεις – πχ ένα σχέδιο επαναλαμβανόμενων σε τακτά χρονικά διαστήματα 24ωρων απεργιών στην κατεύθυνση των 48ωρων και της απεργίας διαρκείας.
- Κάλεσμα για δημιουργία εργατικού – κοινωνικού μετώπου σε τοπικό επίπεδο με συλλαλητήρια και συγκεντρώσεις μέσα στην πόλη.
- Κάλεσμα για μποϋκοτάζ των ελαστικών αυτοκινήτων της Continental σε όλη τη χώρα και διεθνώς σαν μέσο πίεσης στον γερμανικό πολυεθνικό κολοσσό που είχε κέρδη πάνω από 3 δις πέρσι και απαιτεί από τους εργαζόμενους στο Βόλο να ζήσουν στη φτώχεια.
Πολύ μεγάλες είναι οι ευθύνες και του Εργατικού Κέντρου Βόλου γιατί οι εξελίξεις στον ΙΜΑΝΤΑ αφορούν το σύνολο του εργατικού κινήματος. Μια ήττα στον ΙΜΑΝΤΑ ισχυροποιεί συνολικά τους βιομήχανους και το κεφάλαιο και παγιώνει το αίσθημα της ήττας στις γραμμές των εργαζομένων. Μια νίκη στον ΙΜΑΝΤΑ μπορεί να αναπτερώσει το ηθικό και να δείξει ότι το εργατικό κίνημα μπορεί να πετύχει νίκες. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις σε άλλα εργοστάσια όπως η Χαλυβουργία.
