«Θα έπρεπε η κυβέρνηση να πει, περίπου όπως σας το λέω εγώ, ίσως με ωραιότερα λόγια, ότι είναι απαράδεκτο να είναι μόνιμοι οι υπάλληλοι σε επιχειρήσεις που είναι στην αγορά ελεύθερου ανταγωνισμού. Διότι αυτό είναι καταστροφικό για την επιχείρηση…. Δεν λέω να μην υπάρχει προστασία (σημ. για τους εργαζόμενους). Λέω να υπάρχει η προστασία που ισχύει για τους εργαζόμενους στον ΤΤΤΑΝΑ, στην Vodafone, στην Motor Oil κ.ο.κ »
(Στέφανος Μάνος, βιομήχανος και ανεξάρτητος βουλευτής εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ – ΗΜΕΡΗΣΙΑ 4.6.05)
«Να προωθηθεί από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ νόμος στη Βουλή ο οποίος να ορίζει ότι εφεξής οι διοριζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα υπόκεινται στο ίδιο καθεστώς σε ότι αφορά και τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Αυτή η απόφαση δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τα συνδικάτα….» (Κ.Μητσοτάκης επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ, ο.π.)
Αυτοί οι κύριοι είναι «αντικρατιστές» όπως και ο Γ.Παπανδρέου και νεοφιλελεύθεροι όπως ο Κ.Καραμανλής.
Εκτός του ότι οι ίδιοι δεν έχουν δουλέψει ποτέ και πουθενά στη ζωή τους για να ζήσουν, αλλά ζούσαν ουσιαστικά από τον δημόσιο κορβανά και τα οικογενειακά «τζάκια», δεν αρκούνται προφανώς σε αυτά που προτείνουν για την υπόλοιπη κοινωνία. Υψηλή βουλευτική αποζημίωση και κάμποσα επιδόματα, δωρεάν και αφορολόγητα πολυτελή αυτοκίνητα, κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος μετά από 2 θητείες στη βουλή, είναι τα επίσημα και φανερά.
Έχουν το θράσος να ζητούν από τους εργαζόμενους να δουλεύουν με μισθούς και συντάξεις πείνας, ατέλειωτες ώρες και χωρίς ουσιαστικά δυνατότητα να διεκδικήσουν τίποτα από τους εργοδότες.
Τον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα τον δημιούργησαν και τον έφεραν στα χάλια που είναι όχι ακραιφνείς μαρξιστές, αλλά οι προκάτοχοι των Μητσοτάκη, Καραμανλή, Παπανδρέου και οι συνάδελφοι βιομήχανοι του Σ.Μάνου.
Όταν χρεωκοπούσαν οι ιδιώτες (Ωνάσης, Ανδρεάδης, Νιάρχος) την Ολυμπιακή, την Εμπορική τράπεζα και τα Ναυπηγεία ήταν ο θείος του Κ. Καραμανλή που κατηγορούμενος για σοσιαλμανία το 1975 κρατικοποιούσε τις επιχειρήσεις που φέσωσαν οι ιδιώτες.
Τις υποδομές των ΔΕΚΟ του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, του ΟΣΕ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΛΠ χρησιμοποιεί το κεφάλαιο για να θησαυρίζει μιας και το ίδιο ενδιαφέρεται μόνο για τα τμήματα «φιλέτο» που αποφέρουν άμεσα κέρδη και όχι π.χ για να επεκτείνει το δίκτυο του ΟΤΕ ή της ΔΕΗ στο πιο απομακρυσμένο χωριό ή να βάλει πλοία στην λεγόμενη άγονη γραμμή.
Ποια είναι η εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων διεθνώς; Σκάνδαλα, τεράστια αύξηση των τιμολογίων, απολύσεις και κακή παροχή υπηρεσιών. Η ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ στην Καλιφόρνια πριν λίγα χρόνια με τα αλλεπάλληλα μπλακ άουτ και τα διαρκή ατυχήματα στους βρετανικούς σιδηρόδρομους είναι μερικά από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα. Αλλά και στην Ελλάδα. Που οδήγησε η μετοχοποίηση του ΟΤΕ; Στην αύξηση των τιμολογίων, στην πανάκριβη ιδιωτική κινητή τηλεφωνία, στις παροχές στον Κόκκαλη και στα σκάνδαλα των επενδύσεων σε Ρουμανία, Σερβία και Αρμενία.
Οι αλήστου μνήμης Συγκοινωνιακές Επιχειρήσεις Πρωτευούσης ( ΣΕΠ) που αντικατέστησαν το 1993 για λίγους μήνες τον ΟΑΣΑ προκαλούσαν μόνο γέλιο και οργή για όσους έζησαν το απίστευτο χάος και την πλήρη έλλειψη δρομολογίων σε πολλές περιοχές της Αθήνας.
Τέλος, η σταδιακή επικράτηση της ιδιωτικής υγείας οδήγησε είτε σε χλιδάτα νοσοκομεία όπου πρέπει να είσαι Ωνάσης για να πας π.χ. στο ΩΝΑΣΕΙΟ ή σε ιδιωτικές κλινικές ανθρώπινες κρεατομηχανές χωρίς να αναφερθούμε καν στην παντελή έλλειψη νοσοκομείων ή γιατρών στην επαρχία και τα πιο απομακρυσμένα νησιά.
Όταν υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο τομέα δεν εννοούμε ασφαλώς το χάλι που είχε επικρατήσει με την κακοδιαχείριση, τα ρουσφέτια και την ατέλειωτη γραφειοκρατία.
Θέλουμε έναν δημόσιο τομέα, στα πλαίσια μιας σχεδιασμένης οικονομίας, με ενιαίους φορείς κατά κλάδο παραγωγής ή υπηρεσιών κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας. Έτσι θα εξασφαλίζεται η καλύτερη λειτουργία, ο έλεγχος στις προσλήψεις και στην απόδοση, το καλό επίπεδο υπηρεσιών, η αξιοποίηση του χρήματος των φορολογουμένων και τα χαμηλά τιμολόγια υπηρεσιών.
Ένας ενιαίος, δημόσιος ΟΤΕ για παράδειγμα δεν θα χρειαζόταν καμία εθελούσια έξοδο, θα μπορούσε να έχει φτηνότερα τιμολόγια τουλάχιστον κατά 50% όπως συνέβαινε παλιότερα, θα εξάλειφε το χάλι του ανταγωνισμού ακόμα και ανάμεσα σε υποτιθέμενες ΔΕΚΟ (π.χ. ΤELLAS της ΔΕΗ us ΟΤΕ) και το κυριότερο θα είχε εξαφανίσει από την αγορά τους υποτιθέμενους μη κρατικούς εναλλακτικούς παρόχους που τον απομυζούν καθώς και τις ιδιωτικές εταιρείες κινητής που εκτοξεύουν τα τιμολόγια στα ύψη.
Η μονιμότητα, οι καλοί μισθοί και συντάξεις, το ανθρώπινο ωράριο που σήμερα θεωρούνται «προκλητικό προνόμιο» θα ισχύουν για όλους τους εργαζόμενους που θα συμβάλλουν συλλογικά για το κοινό καλό και όχι για τα κέρδη των εργοδοτών και δεν θα έχουν ανάγκη την «λούφα» ή τη ρουφιανιά μιας και η ζωή θα έχει γίνει ανθρώπινη και το δικαίωμα στη δουλειά αυτονόητο δικαίωμα.
Σε αυτές τις συνθήκες θα μπορούσαν οι κκ «αντικρατιστές» Μητσοτάκης, Μάνος και σία να δουλεύουν ή να νοσταλγούν την προστασία και κυρίως το καθαρό περιβάλλον που παρέχει π.χ. η Μότορ Οϊλ στους εργαζόμενους και στην γύρω περιοχή .
Τάκης Γιαννόπουλος
