Του Γιάννου Νικολάου, ΡΩΓΜΗ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Η νέα εκπαιδευτική χρονιά έχει ήδη ξεκινήσει και μάλιστα με πάρα πολλά προβλήματα. Τα αποτελέσματα της επίθεσης των κυβερνήσεων όλων των τελευταίων χρόνων, απέναντι στην παιδεία και στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται σε όλη τους την έκταση.
Η επίθεση
Από τη μία η εφαρμογή του νόμου πλαίσιο, στο σύνολό του πλέον, που σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη εντατικοποίηση των σπουδών αλλά και καθιέρωση της λειτουργίας των τμημάτων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Για παράδειγμα, σε πολλά τμήματα η εξεταστική του Σεπτέμβρη άρχισε στα τέλη του Αυγούστου και το χειμερινό εξάμηνο στα μέσα του Σεπτέμβρη, έτσι ώστε να «χωρέσουν» οι 13 εβδομάδες μαθημάτων που υπαγορεύει ο νόμος. Δηλαδή, σημαντική ελάττωση του ελεύθερου χρόνου των φοιτητών/σπουδαστών.
Από την άλλη, η ψήφιση και εφαρμογή του νόμου για τα κολλέγια που ανοίγει το δρόμο στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Για το πρόβλημα των ιδιωτικών κολλεγίων έχει ξοδευτεί πολύ μελάνι για να γίνει κι άλλη αναφορά. Μόνο η κυβέρνηση και ο περίγυρός της επιμένουν ότι δεν είναι πρόβλημα, αλλά η λύση στο πρόβλημα της Παιδείας. Οι ίδιοι δηλαδή που είναι βουτηγμένοι μέσα στα σκάνδαλα και έχουν πλουτίσει από τις μίζες, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η είσοδος του ιδιωτικού κεφαλαίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν γίνεται για λόγους κερδοφορίας αλλά για να «συμπληρωθεί το κενό» και «να δοθεί επιτέλους λύση». Με άλλα λόγια, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ήλιος ανατέλλει από τη δύση…
Αδιέξοδη πολιτική – Ξανά στο δρόμο του αγώνα!
Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση η αριστερά έχει ευθύνη να μιλήσει στο σύνολο των φοιτητών/σπουδαστών. Κατ’ αρχήν να εξηγήσει ξανά, αναλυτικά γιατί οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των κυβερνήσεων το μόνο που κάνουν είναι να πλήττουν τα ΑΕΙ και ΤΕΙ και να υποβαθμίζουν τις σπουδές μας, και να προτείνει το δρόμο του αγώνα και τη δημιουργία μαζικού φοιτητικού κινήματος για να σταματήσουμε την επίθεση και να προλάβουμε τα χειρότερα.
Συσσωρευμένη εμπειρία
Τα προηγούμενα χρόνια ζήσαμε μερικές απ’ τις πιο σημαντικές στιγμές στην ιστορία του φοιτητικού κινήματος στην Ελλάδα, με μαζικές, πολύμηνες καταλήψεις και μαζικές διαδηλώσεις με δεκάδες χιλιάδες κάθε εβδομάδα στους δρόμους. Το φοιτητικό κίνημα του 2006-2007, όμως, παρά τον ενθουσιασμό, την αποφασιστικότητα, την αυτοθυσία και την πίστη στον αγώνα δεν νίκησε. Και υπάρχουν μια σειρά λόγοι γι’ αυτό (για αναλυτικά άρθρα σχετικά δες www.xekinima.org), ένας απ’ τους πιο σημαντικούς ήταν η έλλειψη σχεδίου με συγκεκριμένες προτάσεις δράσης που να οδηγούν σε σταδιακή κλιμάκωση και τελικά στη νίκη του κινήματος.
Ευθύνες…
Με βάση την διασπαστική πολιτική της ΠΚΣ (ΚΝΕ) και τη λαθεμένη πολιτική των ΕΑΑΚ στο κίνημα του 2006-7, η Αριστερή Ενότητα (ΑΡ.ΕΝ.) και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν αυξημένες ευθύνες και καθήκοντα στην προσπάθεια για την δημιουργία κινήματος ενάντια στον νέο νόμο για τα κολέγια.
…και καθήκοντα
Έτσι, πρέπει αρχικά να γίνει μια μαζική εκστρατεία ενημέρωσης όλων των φοιτητών για τα μέτρα που έρχονται, τι σημαίνουν, και πως επηρεάζουν τις σπουδές μας. Οι αριστερές παρατάξεις (ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, κτλ), πρέπει να προχωρήσουν σε κοινές δράσεις και κοινά πλαίσια στις συνελεύσεις ώστε να σπάσει το μέτωπο της ΔΑΠ που θα παλέψει, με κάθε μέσο, κάθε προσπάθεια να γίνουν κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβέρνηση της.
Τέλος, θα πρέπει να καταρτιστεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την πορεία του αγώνα που να προταθεί σε όλες τις Γενικές Συνελεύσεις. Τέτοιες προτάσεις θα μπορούσαν να είναι:
1. να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις στους Φοιτητικούς Συλλόγους τις 2 πρώτες βδομάδες του Οκτώβρη.
2. να αποφασιστεί μια πρώτη πανελλαδική μέρα δράσης μέσα στον Οκτώβρη με πορείες ανά πόλη και μονοήμερες-2ήμερες προειδοποιητικές καταλήψεις
3. να καλεστούν μαθητές και να γίνει συντονισμός με τους εκπαιδευτικούς για να οργανωθεί από κοινού αυτή η μέρα δράσης μέσα από απεργίες, καταλήψεις στα σχολεία και κοινές πορείες.
4. μετά από αυτό να κλιμακωθούν οι κινητοποιήσεις με καταλήψεις διαρκείας σε πανεπιστήμια και σχολεία και επαναλαμβανόμενες απεργίες των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων.
Κοινός βηματισμός – πανεκπαιδευτικό μέτωπο
Ξεκινώντας με αυτό τον τρόπο, πρέπει να μπούμε σε μια φάση συντονισμένου αγώνα και με άλλα στρώματα της κοινωνίας. Η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή είναι στριμωγμένη από τα ατελείωτα σκάνδαλα που έχουν βγει στην επιφάνεια, ενώ η οικονομική της πολιτική έχει εξοργίσει το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων. Ήδη έχουν εξαγγελθεί απεργίες (π.χ δάσκαλοι στις 22/10) ενώ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ πάνε για 24ωρη γενική απεργία τον Οκτώβρη. ΟΛΜΕ (καθηγητές) και ΔΟΕ (δάσκαλοι) έχουν ήδη προχωρήσει σε κοινές συναντήσεις και προσανατολίζονται σε κοινές απεργίες. Να βάλουμε και εμείς, σαν φοιτητικό κίνημα, την δύναμή μας και να βοηθήσουμε να ανατραπεί αυτή η πολιτική.
