του Νίκου Κανελλή
Η επίθεση προ των πυλών
Η παιδεία δέχεται μια άνευ προηγουμένου επίθεση που θα ανατρέψει οριστικά το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της. Η επίθεση αυτή είναι μέρος της συνολικής ισοπέδωσης όλων των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων που προωθεί η κυβέρνηση στη βάση του Μνημονίου, στις κατευθύνσεις της Τρόικα και με μοναδικό στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των τραπεζιτών και του κεφαλαίου. Η χρηματοδότηση που προβλέπεται στον προϋπολογισμό του 2011 είναι χαμηλότερη από ποτέ γεγονός που στρώνει το δρόμο για την εξάρτηση των ιδρυμάτων από ιδιωτικές χορηγίες, όπως άλλωστε προβλέπουν και τα μέτρα Διαμαντοπούλου. Ήδη πολλά ιδρύματα δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε άμεσα λειτουργικά έξοδα όπως έχουν δηλώσει δημόσια πολλοί πρυτάνεις. Τμήματα, σχολές και πανεπιστήμια θα συγχωνευτούν και θα κλείσουν με βάση τον «Καλλικράτη» των πανεπιστήμιων. Η διοίκηση των ιδρυμάτων παραδίδεται στους ιδιώτες. Η φοιτητική μέριμνα επίσης. Τα ενιαία πτυχία καταργούνται και μαζί τους η βάση για την διεκδίκηση κοινών εργασιακών δικαιωμάτων των πτυχιούχων. Τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο στο χώρο των πανεπιστήμιων. Το κεφάλαιο θα καταφέρει να πετύχει κάτι που παλεύει εδώ και καιρό, να αλώσει και τον χώρο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Οι ευθύνες της φοιτητικής αριστεράς
Ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί αυτή η προοπτική είναι η κυβέρνηση να έρθει αντιμέτωπη με ένα μαζικό κίνημα διαρκείας του μεγέθους του 2006 -2007. Ένα κίνημα καταλήψεων στους φοιτητές και τους μαθητές, απεργιών στους δασκάλους, τους καθηγητές και τους πανεπιστημιακούς και κοινών πανεκπαιδευτικών διαδηλώσεων. Ένα τέτοιο κίνημα θα μπορούσε να παίξει ταυτόχρονα καταλυτικό ρόλο και για το εργατικό κίνημα δίνοντας ένα μήνυμα αισιοδοξίας, ότι η νεολαία αντιστέκεται και ότι υπάρχει η δυνατότητα ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής. Η φοιτητική αριστερά έχει καθήκον να κάνει αυτή την εξήγηση στους φοιτητές και ταυτόχρονα να πάρει όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες ώστε να αναπτυχθεί και δυναμώσει ένα τέτοιο φοιτητικό κίνημα.
Η στάση της ΚΝΕ
Η ηγεσία ΚΝΕ ενώ στα λόγια αναγνωρίζει αυτή την ανάγκη και μιλά στο όνομα του αγώνα, με την στάση της όχι μόνο δεν βοηθά αλλά αντίθετα μπαίνει εμπόδιο στην δημιουργία ενός τέτοιου κινήματος. Το «Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών» (ελέγχεται πλήρως από την ΚΝΕ και είναί μέτωπο μόνο στα λόγια) σαμπόταρε συνειδητά τις Γενικές Συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων όλη την προηγούμενη περίοδο. Τις περασμένες βδομάδες το ΜΑΣ, είτε δεν έμπαινε στις ΓΣ και έτσι δεν μαζεύονταν η απαραίτητη απαρτία για να παρθούν αποφάσεις, είτε έμπαινε στις ΓΣ μόνο και μόνο για τις καταγγείλει σαν «εκφυλισμένη διαδικασία» και καλούσε τους φοιτητές να αποχωρήσουν και να πάρουν μέρος στις συσκέψεις του ΜΑΣ (που πολλές φορές συνεδρίαζε την ίδια ακριβώς στιγμή με τις ΓΣ). Αυτή η στάση αντικειμενικά ήταν ένα εμπόδιο στον αναπτυχθούν μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις τις βδομάδες που ακολούθησαν την ανακοίνωση των μέτρων της Διαμαντοπούλου.
Διάσπαση και καπέλωμα του Φοιτητικού Κινήματος
Μετά τις τοπικές εκλογές η ηγεσία της ΚΝΕ/ΜΑΣ έκανε ακόμη ένα βήμα στην κατεύθυνση της διάσπασης του φοιτητικού κινήματος σε μια προσπάθεια να το ελέγξει από τα πάνω. Στις 18 Νοέμβρη από τις σελίδες του Ριζοσπάστη η «Εκτελεστική Γραμματεία» του ΜΑΣ (δηλαδή η ηγεσία της ΚΝΕ) ανακοίνωσε ότι παίρνει την πρωτοβουλία να καλέσει τους φοιτητικούς συλλόγους να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο του ΜΑΣ μαζί με τα αντίστοιχα μέτωπα που ελέγχονται πλήρως από το ΚΚΕ (ΠΑΜΕ, Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας, ΠΑΣΕΒΕ κα) την Τετάρτη 24 Νοέμβρη. Το πρόβλημα εδώ δεν είναι ότι η ΚΝΕ/ΜΑΣ παίρνει την πρωτοβουλία να καλέσει ένα συλλαλητήριο. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό γίνεται σε αντιπαράθεση με τα συλλαλητήρια που θα οργανώσουν οι ΦΣ την Πέμπτη 25 Νοέμβρη και με το σκεπτικό οι όποιες κινητοποιήσεις να ελέγχονται πλήρως από την ΚΝΕ/ΜΑΣ. Αυτό διασπά και αποδυναμώνει το κίνημα.
Για να προλάβει την κριτική και να δώσει μια επίφαση δημοκρατίας στις κινήσεις της η ΚΝΕ/ΜΑΣ άλλαξε τη στάση της και πήρε μέρος στις ΓΣ που έγιναν στις 22-23/11 αντί να τις καταγγείλει και να αποχωρήσει όπως έκανε μέχρι σήμερα. Φυσικά η ηγεσία της ΚΝΕ/ΜΑΣ δεν έκανε τον κόπο να εξηγήσει σε κανέναν γιατί οι ΓΣ μέχρι προχθές ήταν εκφυλισμένες ενώ από προχθές θα μπορούσαν να πάρουν αποφάσεις. Όποιος έχει μυαλό καταλαβαίνει ότι ο μόνος λόγος για την αλλαγή στάσης ήταν η προσπάθεια της ΚΝΕ να «πάρει» κάποιες γενικές συνελεύσεις ώστε μετά να μπορεί να πει «να, τόσοι φοιτητικοί σύλλογοι στηρίζουν το ΜΑΣ».
Η ηγεσία της ΚΝΕ/ΜΑΣ οφείλει να αλλάξει στάση
Οι δυνάμεις της ΚΝΕ/ΜΑΣ είναι πολύτιμες και το κίνημα τις έχει ανάγκη. Όμως αν η ηγεσία της ΚΝΕ/ΜΑΣ θέλει πραγματικά να βοηθήσει το φοιτητικό κίνημα να αναπτυχθεί και να δώσει αυτή τη μάχη σοβαρά τότε πρέπει να αλλάξει στάση. Καταρχήν χρειάζεται η σταθερή προσπάθεια για να πραγματοποιηθούν μαζικές γενικές συνελεύσεις. Μόνο μέσα από ΓΣ μπορούν να αναπτυχθεί φοιτητικό κίνημα όπως έδειξε και η εμπειρία του 2006-2007. Κατά δεύτερον χρειάζεται η συνεργασία και οι κοινές προτάσεις της αριστεράς. Οι υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς κατεβάζουν ήδη κοινές προτάσεις-πλαίσια στις ΓΣ παρότι μέχρι σήμερα αυτό γίνεται κατά βάση επειδή η ΑΡΕΝ και οι υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς στηρίζουν τα πλαίσια των ΕΑΑΚ, ενώ αυτά τα πλαίσια θα έπρεπε να είναι προϊόν συζήτησης και συμφωνίας.
Η ΚΝΕ/ΜΑΣ οφείλει να πάρει μέρος στην προσπάθεια κοινών αγωνιστικών προτάσεων γιατί έτσι είναι πιο πιθανό να υιοθετηθούν τέτοιες προτάσεις σε σχολές με μεγάλη δύναμη των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ και οι φοιτητές θα πάρουν ένα μήνυμα ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για αγώνα. Αν η ηγεσία της ΚΝΕ/ΜΑΣ συνεχίσει σε αυτή τη γραμμή της διάσπασης και του καπελώματος τότε προσφέρει τη χειρότερη, πραγματικά, υπηρεσία στο φοιτητικό κίνημα, στο όνομα του οποίου μιλάει.
