Χθες, Τρίτη 28 Ιούνη, η Μαρινόπουλος Α.Ε. υπέβαλε αίτηση για το Άρθρο 106Β (πτώχευση εν λειτουργία). Με αφορμή το γεγονός αναδημοσιεύουμε παλιότερο άρθρο του σ. Νίκου Αναστασιάδη για τους λόγους που την οδήγησαν σε κρίση.
Να μην την πληρώσουν εργαζόμενοι και καταναλωτές
Νίκος Αναστασιάδης
Εδώ και κάποιους μήνες η εταιρεία Carrefour-Μαρινόπουλος βρίσκεται σε κρίση. Καταστήματα κλείνουν, γίνονται απολύσεις, απαιτούνται ατομικές συμβάσεις από τους εργαζόμενους, υπάρχει έλλειψη προϊόντων από καταστήματα και διακοπή συνεργασίας εταιρειών με την αλυσίδα. Τι ακριβώς συμβαίνει;
Επιθετικά κέρδη
Η Carrefour- Μαρινόπουλος είναι η μεγαλύτερη εταιρεία στο χώρο των σούπερ-μάρκετ με πάνω από 1.000 σημεία πώλησης πανελλαδικά, με πάνω από 13.000 εργαζόμενους και με πωλήσεις της τάξης των 2δισ. € ετησίως! Γενικά ο κλάδος των super market, παρά την κρίση, σημειώνει κέρδη, και χαρακτηριστικά το 2015 σημείωσε αύξηση κερδών περίπου 2%.[1]
Για την «Μαρινόπουλος ΑΕ» δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία μιας και τα τελευταία χρόνια δεν δημοσιεύει τους ισολογισμούς της, αλλά οι διαρκείς εξαγορές που έκανε η εταιρεία τα τελευταία χρόνια δείχνουν ότι «λεφτά υπάρχουν»: εξαγορά των Carrefour μετά την αποχώρηση τους από την Ελλάδα, κ.α. (Αρβανιτίδης, Κρόνος Αχαϊας, Λάρισα Super Market).
200 απολύσεις
Τους τελευταίους μήνες ο όμιλος όμως έχει μπει σε κρίση. Ανακοινώθηκε κλείσιμο 80 κατασταστημάτων που συνοδεύτηκε από περίπου 200 απολύσεις εργαζομένων. Η κίνηση αυτή φαίνεται να είναι προάγγελος μιας γενικότερης «αναδιάρθρωσης» της εταιρίας, ενώ ασκούνται άτυπες πιέσεις για εθελούσιες αποχωρήσεις κυρίως σε μικρομεσαία στελέχη. Στα πλαίσια αυτά υπάρχει διαπραγμάτευση και για την πώληση της Famar, φαρμακοβιομηχανίας που ανήκει στον όμιλο Μαρινόπουλου.
Τα οικονομικά προβλήματα αντανακλάστηκαν και στα ράφια των καταστημάτων της αλυσίδας μια και πολλοί προμηθευτές διέκοψαν τη συνεργασία με την Μαρινόπουλος επειδή αυτή δεν έκανε εγκαίρως τις πληρωμές (τελευταίο παράδειγμα η γαλακτοβιομηχανία ΕΒΟΛ).[2].
Η αιτία της κρίσης αυτής φαίνεται να είναι ότι η εταιρεία έκανε επιχειρηματικές κινήσεις (εξαγορές, κλπ) πάνω από τις δυνατότητές της, προφανώς κινούμενη στη λογική της απληστίας και του ανταγωνισμού.
Όπως γίνεται και διεθνώς στα χρηματιστήρια, το κεφάλαιο τζογάρει προκειμένου να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του και όταν χάνει προσπαθεί να φορτώσει την αποτυχία του στους εργαζόμενους και τους καταναλωτές.
Ποιος θα πληρώσει;
Έτσι ξεκίνησαν πιέσεις προς τους εργαζόμενους να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με μείωση 8% των αποδοχών τους, παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία τους αμείβεται με πολύ χαμηλούς μισθούς ενώ δουλεύουν με εξοντωτικούς ρυθμούς.
Μιλάμε για μια εταιρεία δηλαδή που ενώ διαχειρίζεται τεράστια ποσά ψάχνει να ξεζουμίσει ακόμα παραπάνω τους εργαζόμενους των 400€! Οι εργαζόμενοι στην εταιρεία είναι «πολλών ταχυτήτων», 4ωροι, 6ωροι, 8ωροι, δουλεύουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες, ενώ το Σωματείο Εργαζομένων έχει καταγγείλει τις ελλιπείς συνθήκες υγιεινής, θέρμανσης και ασφάλειας, καθώς και απλήρωτες υπερωρίες.
Κοινός αγώνας
Χρειάζεται όλοι να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργαζομένων να διατηρήσουν τα δικαιώματά τους και τις θέσεις εργασίας τους.
Τα σούπερ μάρκετ είναι –ειδικά για τις πόλεις– σημαντικό στοιχείο για τη διακίνηση των απαραίτητων προϊόντων καθώς το 54% περίπου των τροφίμων διακινείται μέσω των super market. Μια τόσο σημαντική λειτουργία δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια κάποιων άπληστων ιδιοκτητών που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αυξήσουν την προσωπική τους κερδοφορία. Αν –όπως ακούγεται– τεθεί θέμα να κλείσουν τα καταστήματα της Μαρινόπουλος θα πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί, εργαζόμενοι και καταναλωτές, γιατί μας αφορά όλους, ώστε:
- Να ανοίξουν τα βιβλία του Μαρινόπουλου, ώστε να γίνει διαχειριστικός έλεγχος, με την παρουσία εκπροσώπων των εργαζομένων, δημόσια και σε συνθήκες πλήρους διαφάνειας.
- Να δούμε ποια είναι η πραγματική κατάσταση της εταιρείας, γιατί κλείνουν καταστήματα και γιατί απολύονται εργαζόμενοι.
- Να δούμε αν λέει αλήθεια η εργοδοσία, να δούμε πόσα είναι τα κέρδη των προηγούμενων χρόνων και που είναι τοποθετημένα. Να γίνει έλεγχος για σκάνδαλα, απάτες και διαφθορά, συνηθισμένα πράγματα για το μεγάλο κεφάλαιο, οπότε και να απαιτηθεί η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων των ιδιοκτητών. Να γίνουν, έτσι οι απαιτούμενες επενδύσεις που να συμβάλουν στη βιωσιμότητα των καταστημάτων.
- Να ξεκινήσουμε από τη θέση ότι και τα καταστήματα είναι απαραίτητα για τους καταναλωτές όπως απαραίτητη είναι και η διατήρηση των θέσεων εργασίας από τους εργαζόμενους για να μη μεγαλώσει κι άλλο η ανεργία και η φτώχεια στη χώρα.
- Πάνω σ’ αυτή τη βάση να παλέψουμε για να περάσουν οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ στα χέρια της κοινωνίας και των εργαζομένων.
- Δεν μπορεί το θέμα της ποιότητας, της ποσότητας και των τιμών των εμπορευμάτων που πωλούνται στα σούπερ μάρκετ να αποφασίζονται από ιδιώτες οι οποίοι ενδιαφέρονται για ένα και μόνο ένα πράγμα, τα κέρδη τους!
Η εμπορία των βασικών καθημερινών αγαθών στα χέρια της κοινωνίας
Το εργατικό κίνημα, οι καταναλωτές, η κοινωνία πρέπει να παλέψουν ώστε το τι τρώμε και το τι χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας να έχουν διασφαλισμένη ποιότητα και να είναι σε προσιτές τιμές.
Όποιος επισκέπτεται το εξωτερικό ξέρει πως οι τιμές στα σούπερ μάρκετ της Γερμανίας, του Βελγίου, της Βρετανίας κλπ είναι πιο χαμηλές από των ελληνικών. Η ερμηνεία γι’ αυτό είναι μία: το γεγονός ότι το κεφάλαιο δεν ενδιαφέρεται για τις ανάγκες της κοινωνίας αλλά για τα κέρδη του. Τα σούπερ μάρκετ, όπως και άλλοι τομείς καθοριστικής σημασίας για την καθημερινή επιβίωση της κοινωνίας πρέπει να λειτουργούν με κοινωνικά κριτήρια και όχι για να πλουτίζει ο κάθε «ληστής – καπιταλιστής»!
