Τη Δευτέρα 1η Μάη ο Κ. Μητσοτάκης βρέθηκε, στα πλαίσια προεκλογικών εκδηλώσεων της ΝΔ, στην Κηφισιά, μακριά από τις διαδηλώσεις για τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς, όπου και δήλωσε:
«Μιας και σήμερα είναι Πρωτομαγιά –η μέρα των εργαζομένων– είναι ίσως και μια ευκαιρία να σκεφτούμε τελικά ποιο είναι το κόμμα, ποια είναι η παράταξη, ποια είναι η κυβέρνηση που αγωνίστηκε για τα συμφέροντα των εργαζόμενων.
[…]
»Τελικά, φίλες και φίλοι, φαίνεται ότι η Νέα Δημοκρατία είναι με την Πρωτομαγιά και ο Τσίπρας είναι με την Πρωταπριλιά. Διότι από ψέματα άλλο τίποτα. Έχει μείνει έναn μήνα πίσω».
Όταν οι εργαζόμενοι/ες κάθε μέρα «ματώνουν» για να βγάλουν τον μήνα και ο πρωθυπουργός χρησιμοποιεί αστειάκια και «τρολάρισμα» ως προεκλογικά επιχειρήματα, δείχνει την κατάντια του πολιτικού συστήματος. Και βέβαια οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να αηδιάζουν με αυτό το «επίπεδο συζήτησης» και να εξοργίζονται από τα ψέματα και τη «στάχτη στα μάτια» που πετάει η κυβέρνηση.
Εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ φιλεργατική πολιτική;
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για αυξήσεις των μισθών και εργατικά δικαιώματα, δεν είναι καθαρά προεκλογικές. Αν κρίνουμε από τα «έργα και τις ημέρες» της προηγούμενης διακυβέρνησης, μπορούμε να φανταστούμε τι θα έκανε και σε μια επόμενη.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που
- με τον νόμο Αχτσιόγλου δυσκόλεψε τη διαδικασία προκήρυξης απεργίας,μετέφερε στην κυβέρνηση τον καθορισμό του κατώτατου μισθού αφαιρώντας το δικαίωμα στη συλλογική διαπραγμάτευση,
- προχώρησε σε μειώσεις συντάξεων,
- ολοκλήρωσε το σκάνδαλο της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ,
- έχει την ευθύνη για τη μεταφορά 14 ΔΕΚΟ (με 40.000 εργαζόμενους συνολικά) στο Υπερταμείο με στόχο να πουληθούν (αστικές συγκοινωνίες Αθήνας, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, κ.α.),
- εφάρμοσε του ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, για να μην μπορεί το κίνημα να μπλοκάρει την αρπαγή της πρώτης κατοικίας λαϊκών ανθρώπων.
Και ποιος μπορεί να ξεχάσει την προδοτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ μετά το δημοψήφισμα, όταν μετατρέποντας το «ΌΧΙ» σε «ΝΑΙ», συμφώνησε στη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας για τα στρώματα των εργαζομένων και παράλληλα «τσάκισε» το ηθικό του εργατικού κινήματος, που όλα τα επόμενα χρόνια μέχρι και σήμερα δεν έχει ακόμα καταφέρει να ανασυνταχθεί πλήρως παρά τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει.
Έχει καμία σχέση η ΝΔ με τα «συμφέροντα της εργατικής τάξης»;
Θέλει όμως πολύ, μα πραγματικά πολύ, θράσος από πλευράς Μητσοτάκη να υποστηρίζει πως η ΝΔ εφαρμόζει «φιλεργατική» πολιτική και να μιλάει για «κόμμα της Πρωτομαγιάς»!
Την τελευταία 4ετία η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη «πέτυχε» να καταργήσει επί της ουσία το 8ωρο (ν. Χατζηδάκη 4808/2021), προώθησε τις ατομικές συμβάσεις εργασίας που διευκολύνουν τους εργοδότες στις απολύσεις, έβαλε επιπλέον εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση, υπονόμευσε τον ρόλο της Επιθεώρησης Εργασίας – για να αναφέρουμε μόνο μερικές από τις αντεργατικές της πολιτικές. Και βέβαια ήταν στο πλευρό των εργοδοτών σε κάθε μικρή και μεγάλη εργατική μάχη, όπως π.χ. στον αγώνα της Μαλαματίνας στη Θεσ/νίκη, στέλνοντας τα ΜΑΤ εναντίον των απεργών και επιτρέποντας στην εργοδοσία να παρανομεί εξόφθαλμα.
Και δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης. Ζώντας σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο άνθρωπος που ο νόμος της κατάργησης του 8ωρου φέρει το όνομά του, Κ. Χατζηδάκης, δεν δίστασε να δηλώσει:
«Εμείς τιμούμε λοιπόν την Εργατική Πρωτομαγιά με έργα κι όχι με μεγάλα λόγια και ψεύτικες υποσχέσεις».
Αυτοί δηλαδή που με τα «έργα» τους καταργούν το 8ωρο, «τιμούν» την Εργατική Πρωτομαγιά! Οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους…
Είναι εξοργιστικό να μιλάει για τις «ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας» η ΝΔ, όταν κάθε τρίμηνο ξεσπάει ένα νέο σκάνδαλο που εμπλέκει κομματικά και κυβερνητικά στελέχη, το οποίο έρχεται να «κουκουλώσει» το προηγούμενο! Που ο αυταρχισμός έχει γίνει συνώνυμο της κυβέρνησης και που η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών και η θυσία των πάντων στο βωμό του κέρδους είναι χαραγμένα στο DNA της.
Η ανάγκη για ένα πραγματικό «κόμμα της Πρωτομαγιάς»
Ενώ η πλειοψηφία των εργαζομένων νιώθουν οργή απέναντι στις αντεργατικές πολιτικές της ΝΔ και πολύ πιθανόν να θέλουν να τη «μαυρίσουν» στις κάλπες, βλέπουν ότι δεν υπάρχει μια πραγματική εναλλακτική στα αριστερά που να στραφούν, να εμπνευστούν και να τη στηρίξουν μαχητικά. Σ’ αυτή τη φάση ούτε το ΚΚΕ, ούτε το ΜέΡΑ25 ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορούν να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Αυτό το αντιλαμβάνονται και τα επιτελεία του κεφαλαίου, με αποτέλεσμα να λειτουργούν εντελώς αλαζονικά. Χωρίς να φοβούνται δηλαδή να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο, γιατί δεν αισθάνονται πως υπάρχει μια μαζική δύναμη που απειλεί να ανατρέψει τις πολιτικές τους και την εξουσία τους.
Αυτό που λείπει σήμερα είναι ένα αληθινό «κόμμα της Πρωτομαγιάς». Ένας πολιτικός φορέας δηλαδή που θα υπηρετεί με συνέπεια τις ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας, ενωτικός και μαχητικός, που δεν θα διστάσει να συγκρουστεί με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και του κεφαλαίου, πηγαίνοντας τον αγώνα μέχρι τέλους. Χωρίς να υποτιμούμε καθόλου τη σημασία τους, οι επερχόμενες εκλογές δεν αναμένεται να αλλάξουν την παραπάνω κατάσταση (αναλυτικά για τη θέση του «Ξ» στις εκλογές της 21ης Μάη δείτε εδώ). Αυτή η συζήτηση όμως χρειάζεται να ανοίξει με σοβαρούς όρους την επόμενη περίοδο, ανάμεσα στους πρωτοπόρους αγωνιστές των κινημάτων και τις δυνάμεις της ανατρεπτικής Αριστεράς.
